d--- layout: chapter --- Rozdział 15 - Mahabharata Rozdział 15 | Mahabharata Link
Waiśampajana rzekł:
Gdy zobaczył tygrys mężów tych dwóch jak ogień żarliwych,
w pośpiechu swą boską strzałę powstrzymał Zdobywca Skarbów.
vaiśaṃpāyana uvāca /
dṛṣṭvaiva naraśārdūlastāvagnisamatejasau /
saṃjahāra śaraṃ divyaṃ tvaramāṇo dhanaṃjayaḥ //
I rzekł najwspanialszy z mówców z pokorą do dwóch tych wieszczów:
„użyłem tej broni mówiąc: ‘Niech broń moja broń tę stłumi!’.
uvāca vadatāṃ śreṣṭhastāv ṛṣī prāñjalistadā /
prayuktam astram astreṇa śāmyatām iti vai mayā //
Lecz gdym wstrzymał tę wspaniałą broń, pewnie nas wszystkich teraz,
bez reszty, syn Drony grzeszny spali żarem swojej broni.
saṃhṛte paramāstre 'smin sarvān asmān aśeṣataḥ /
pāpakarmā dhruvaṃ drauṇiḥ pradhakṣyatyastratejasā //
Wy dwaj, czcigodni panowie, bogów przypominający,
zechciejcie podtrzymać dobro nasze oraz wszystkich światów.”
atra yaddhitam asmākaṃ lokānāṃ caiva sarvathā /
bhavantau devasaṃkāśau tathā saṃhartum arhataḥ //
Powstrzymał słowami tymi swoją broń Zdobywca Skarbu,
choć to powstrzymanie w starciu trudne jest nawet dla bogów.
ityuktvā saṃjahārāstraṃ punar eva dhanaṃjayaḥ /
saṃhāro duṣkarastasya devair api hi saṃyuge //
Nikt inny oprócz Pandawy nie powstrzyma tej wspaniałej
broni wypuszczonej w starciu, nikt, nawet sam Śatakratu.
visṛṣṭasya raṇe tasya paramāstrasya saṃgrahe /
na śaktaḥ pāṇḍavād anyaḥ sākṣād api śatakratuḥ //
Z żaru brahmana powstałej, ciśniętej, nie zdoła wstrzymać
marny duchem, a jedynie kroczący czystości ścieżką.
brahmatejobhavaṃ taddhi visṛṣṭam akṛtātmanā /
na śakyam āvartayituṃ brahmacārivratād ṛte //
Kto porzuca ślub czystości, a ciśniętą broń wstrzymuje,
temu broń ta głowę utnie i wszystko, co jego, zniszczy.
acīrṇabrahmacaryo yaḥ sṛṣṭvāvartayate punaḥ /
tad astraṃ sānubandhasya mūrdhānaṃ tasya kṛntati //
Praktykując ślub czystości zdobył broń tę niezdobytą,
lecz nie miotał nią Ardźuna nawet wśród największych nieszczęść.
brahmacārī vratī cāpi duravāpam avāpya tat /
paramavyasanārto 'pi nārjuno 'straṃ vyamuñcata //
Oddany prawdomówności bohater, bramiński student,
syn Pandu ceniący mistrzów broń tę zdolny był powstrzymać.
satyavratadharaḥ śūro brahmacārī ca pāṇḍavaḥ /
guruvartī ca tenāstraṃ saṃjahārārjunaḥ punaḥ //
Lecz syn Drony, widząc wieszczów obu tych, stojących przed nim
nie był w stanie swojej broni straszliwej powstrzymać w starciu.
drauṇir apyatha samprekṣya tāv ṛṣī purataḥ sthitau /
na śaśāka punar ghoram astraṃ saṃhartum āhave //
Niezdolny do powstrzymania najwspanialszej broni w walce,
strapiony syn Drony, królu, przemówił do Dwaipajany:
aśaktaḥ pratisaṃhāre paramāstrasya saṃyuge /
drauṇir dīnamanā rājan dvaipāyanam abhāṣata //
„Dotknięty największą klęską, pragnąc życie swe ocalić
cisnąłem tą bronią, mędrcze, ze strachu przed Bhimaseną.
uttamavyasanārtena prāṇatrāṇam abhīpsunā /
mayaitad astram utsṛṣṭaṃ bhīmasenabhayānmune //
Bo ów Bhimasena, panie, nieprawo postąpił w walce,
pragnąc w niegodziwy sposób zabić syna Dhrytarasztry.
adharmaśca kṛto 'nena dhārtarāṣṭraṃ jighāṃsatā /
mithyācāreṇa bhagavan bhīmasenena saṃyuge //
Przeto bronią tą cisnąłem, choć duchowo nie dojrzałem,
lecz nie jestem w stanie teraz jej powstrzymać, o braminie.
ataḥ sṛṣṭam idaṃ brahmanmayāstram akṛtātmanā /
tasya bhūyo 'dya saṃhāraṃ kartuṃ nāham ihotsahe //
Wypuściłem broń tę boską, nie do pokonania, mędrcze,
z blaskiem ognia, głosząc mantrę: „Ku Pandawów zniweczeniu!”
visṛṣṭaṃ hi mayā divyam etad astraṃ durāsadam /
apāṇḍavāyeti mune vahnitejo 'numantrya vai //
Tak właśnie zaplanowana, by położyć kres Pandawom,
dzisiaj wszystkich synów Pandu ogołoci z ich żywota.
tad idaṃ pāṇḍaveyānām antakāyābhisaṃhitam /
adya pāṇḍusutān sarvāñ jīvitād bhraṃśayiṣyati //
Popełniłem grzech, braminie, gdyż umysłem gniew zawładnął
i cisnąłem bronią w starciu pragnąc zabić synów Prythy.
Wjasa rzekł:
kṛtaṃ pāpam idaṃ brahman roṣāviṣṭena cetasā /
vadham āśāsya pārthānāṃ mayāstraṃ sṛjatā raṇe //
Syn Prythy, Zdobywca Skarbu, zna broń – „głowę Brahmy”, chłopcze,
ale nią nie cisnął w gniewie, ani by cię zabić w bitwie.
vyāsa uvāca /
astraṃ brahmaśirastāta vidvān pārtho dhanaṃjayaḥ /
utsṛṣṭavānna roṣeṇa na vadhāya tavāhave //
Ardźuna tą bronią cisnął, aby twoją broń zniweczyć
podczas starcia, jednak później był w stanie broń swoją wstrzymać.
astram astreṇa tu raṇe tava saṃśamayiṣyatā /
visṛṣṭam arjunenedaṃ punaśca pratisaṃhṛtam //
Choć zyskał wielkoramienny Dhanamdźaja oręż Brahmy
przez nauki twego ojca, jednak nie wystąpił przeciw
powinności wojownika.
brahmāstram apyavāpyaitad upadeśāt pitustava /
kṣatradharmān mahābāhur nākampata dhanaṃjayaḥ //
Więc dlaczego pragniesz zabić tego znawcę wszelkiej broni,
stanowczego, szlachetnego, prawego, i jego braci?
evaṃ dhṛtimataḥ sādhoḥ sarvāstraviduṣaḥ sataḥ /
sabhrātṛbandhoḥ kasmāt tvaṃ vadham asya cikīrṣasi //
A gdzie oręż „głowa Brahmy” zderzy się z innym wspaniałym
orężem, przez lat dwanaście w tym królestwie deszcz nie spadnie.
astraṃ brahmaśiro yatra paramāstreṇa vadhyate /
samā dvādaśa parjanyastad rāṣṭraṃ nābhivarṣati //
Dlatego, choć jest potężny, syn Pandu wielkoramienny
nie uderza w tę broń twoją pragnąc dobra żywych stworzeń.
etadarthaṃ mahābāhuḥ śaktimān api pāṇḍavaḥ /
na vihantyetad astraṃ te prajāhitacikīrṣayā //
Pandawów, królestwo, ciebie stale powinniśmy chronić,
dlatego, wielkoramienny, ty też wstrzymaj tę broń boską.
pāṇḍavāstvaṃ ca rāṣṭraṃ ca sadā saṃrakṣyam eva naḥ /
tasmāt saṃhara divyaṃ tvam astram etanmahābhuja //
Porzuć gniew swój, niech bezpieczni staną się synowie Prythy,
bo syn Pandu, wieszcz królewski, nie chce bezprawnie zwyciężyć.
aroṣastava caivāstu pārthāḥ santu nirāmayāḥ /
na hyadharmeṇa rājarṣiḥ pāṇḍavo jetum icchati //
I ofiaruj im ten klejnot, który masz na swojej głowie,
dostawszy go, Pandawowie w zamian życie ci darują.
Syn Drony rzekł:
maṇiṃ caitaṃ prayacchaibhyo yaste śirasi tiṣṭhati /
etad ādāya te prāṇān pratidāsyanti pāṇḍavāḥ //
Ten mój klejnot jest cenniejszy niż skarby lub inne dobra
osiągnięte na tym świecie przez Pandawów i Kaurawów.
drauṇir uvāca /
pāṇḍavair yāni ratnāni yaccānyat kauravair dhanam /
avāptānīha tebhyo 'yaṃ maṇir mama viśiṣyate //
Kto go posiadł, ten nie zazna nigdy strachu związanego
z bronią, głodem lub chorobą, od bogów, demonów, węży;
yam ābadhya bhayaṃ nāsti śastravyādhikṣudhāśrayam /
devebhyo dānavebhyo vā nāgebhyo vā kathaṃcana //
znika strach przed złodziejami lub przed rakszasów hałastrą;
taką siłę ma ten klejnot, że nie mogę się z nim rozstać.
na ca rakṣogaṇabhayaṃ na taskarabhayaṃ tathā /
evaṃvīryo maṇir ayaṃ na me tyājyaḥ kathaṃcana //
Co mi jednak rzekłeś, panie, to niechybnie muszę zrobić,
oto klejnot, oto ja też!
Lecz ta strzała z trzciny wpadnie w łona kobiet Pandawiczów!
Bo ta broń, gdy raz wzniesiona nieskuteczna być nie może.
yat tu me bhagavān āha tanme kāryam anantaram /
ayaṃ maṇir ayaṃ cāham iṣīkā nipatiṣyati /
garbheṣu pāṇḍaveyānām amoghaṃ caitad udyatam //
Wjasa rzekł:
Uczyń tak więc, lecz innego zamysłu nie realizuj,
zaprzestań, gdyś cisnął strzałą w łona kobiet Pandawiczów!
vyāsa uvāca /
evaṃ kuru na cānyā te buddhiḥ kāryā kadācana /
garbheṣu pāṇḍaveyānāṃ visṛjyaitad upārama //
Waiśampajana rzekł:
Wówczas, słysząc Dwaipajany słowa, strzałę tę wspaniałą
Aśwatthaman, cierpiąc wielce, wypuścił w niewieście łona.
vaiśaṃpāyana uvāca /
tataḥ paramam astraṃ tad aśvatthāmā bhṛśāturaḥ /
dvaipāyanavacaḥ śrutvā garbheṣu pramumoca ha //