d--- layout: chapter --- Rozdział 46 - Mahabharata Rozdział 46 | Mahabharata Link
Dźanamedźaja rzekł:
O braminie, wysłuchałem jak należy, z szczegółami,
o cudownym namaszczeniu Kumary na generała.
janamejaya uvāca /
atyadbhutam idaṃ brahmañśrutavān asmi tattvataḥ /
abhiṣekaṃ kumārasya vistareṇa yathāvidhi //
Gdym wysłuchał, o asceto, jaźń mą widzę oczyszczoną,
włosy jeżą się na ciele, a me serce się raduje.
yacchrutvā pūtam ātmānaṃ vijānāmi tapodhana /
prahṛṣṭāni ca romāṇi prasannaṃ ca mano mama //
O Kumary namaszczeniu i zabiciu synów Diti
kiedy słucham, się raduję, a ciekawość moja wzbiera.
abhiṣekaṃ kumārasya daityānāṃ ca vadhaṃ tathā /
śrutvā me paramā prītir bhūyaḥ kautūhalaṃ hi me //
Jak bogowie z asurami namaścili tu Wód Pana,
o tym powiedz, o przemądry, tyś jest biegły, najprzedniejszy.
apāṃ patiḥ kathaṃ hyasminn abhiṣiktaḥ surāsuraiḥ /
tanme brūhi mahāprājña kuśalo hyasi sattama //
Waiśampajana rzekł:
Słuchaj, królu, zgodnie z prawdą, dziwu z uprzedniej epoki –
na początku ery Kryta wszy niebianie się zebrali,
biegle normy zachowując do Waruny przemówili:
vaiśaṃpāyana uvāca /
śṛṇu rājann idaṃ citraṃ pūrvakalpe yathātatham /
ādau kṛtayuge tasmin vartamāne yathāvidhi /
varuṇaṃ devatāḥ sarvāḥ sametyedam athābruvan //
„Tak jak Śakra, władca niebian, zawsze strzeże nas przed lękiem,
tak ty również zostań władcą nad wszystkimi potokami.
yathāsmān surarāṭ śakro bhayebhyaḥ pāti sarvadā /
tathā tvam api sarvāsāṃ saritāṃ vai patir bhava //
Niech siedzibą twoją będzie odmęt wód, łono rekinów.
Panowanie swe rozciągnij nad rzek władcą – oceanem.
vāsaśca te sadā deva sāgare makarālaye /
samudro 'yaṃ tava vaśe bhaviṣyati nadīpatiḥ //
Wraz z księżycem również malej i wraz z nim także przybywaj.”
„Niech tak będzie” – rzekł Waruna słowo do zebranych niebian.
somena sārdhaṃ ca tava hānivṛddhī bhaviṣyataḥ /
evam astviti tān devān varuṇo vākyam abravīt //
Wszyscy razem się zebrali i Warunę, mórz siedzibę,
uczynili wód monarchą rytem zgodnym z przepisami.
samāgamya tataḥ sarve varuṇaṃ sāgarālayam /
apāṃ patiṃ pracakrur hi vidhidṛṣṭena karmaṇā //
Gdy Warunę namaścili na potworów morskich władcę,
cześć oddali wód królowi i wrócili do swych siedzib.
abhiṣicya tato devā varuṇaṃ yādasāṃ patim /
jagmuḥ svānyeva sthānāni pūjayitvā jaleśvaram //
Tak niebianie namaścili Warunę o wielkiej sławie
i roztoczył on opiekę nad rzekami, jeziorami,
morzami, wodogrzmotami należycie, jak roztacza
Stuofiarny nad bogami.
abhiṣiktastato devair varuṇo 'pi mahāyaśāḥ /
saritaḥ sāgarāṃścaiva nadāṃścaiva sarāṃsi ca /
pālayāmāsa vidhinā yathā devāñ śatakratuḥ //
Również tam dotknął on wody, rozdał dobra znamienite,
i Pralambhy gromca mądry ruszył wprost do Brodu Ognia,
gdzie Pożeracz Obiat zginął, w drzewie śami się skrywając.
tatastatrāpyupaspṛśya dattvā ca vividhaṃ vasu /
agnitīrthaṃ mahāprājñaḥ sa jagāma pralambahā /
naṣṭo na dṛśyate yatra śamīgarbhe hutāśanaḥ //
Kiedy mrok wsze światy okrył aż po góry Lokaloka,
do Pradziada wszystkich światów czcigodnego się zwrócili:
lokālokavināśe ca prādurbhūte tadānagha /
upatasthur mahātmānaṃ sarvalokapitāmaham //
„Panie, Ogień gdzieś nam zniknął, powód tego nam nieznany,
niech się światy nie rozpadną, dostarcz nam z powrotem ogień!”
agniḥ pranaṣṭo bhagavān kāraṇaṃ ca na vidmahe /
sarvalokakṣayo mā bhūt saṃpādayatu no 'nalam //
Dźanamedźaja rzekł:
Czemuż to bóg Ogień zniknął, on wszak światy ukazuje?
Jak znaleźli go bogowie? O tym nam prawdziwie powiedz.
janamejaya uvāca /
kimarthaṃ bhagavān agniḥ pranaṣṭo lokabhāvanaḥ /
vijñātaśca kathaṃ devaistanmamācakṣva tattvataḥ //
Waiśampajana rzekł:
Wystraszony klątwą Bhrygu jaśniejący, co zna wszystkich,
wstąpił w łono drzewa śami i tak zniknął pan szlachetny.
vaiśaṃpāyana uvāca /
bhṛgoḥ śāpād bhṛśaṃ bhīto jātavedāḥ pratāpavān /
śamīgarbham athāsādya nanāśa bhagavāṃstataḥ //
A gdy Ogień wszędy wygasł, niebianie z Wasawą w czele,
cierpiąc, zaczęli go szukać płonącego, zgubionego.
pranaṣṭe tu tadā vahnau devāḥ sarve savāsavāḥ /
anveṣanta tadā naṣṭaṃ jvalanaṃ bhṛśaduḥkhitāḥ //
Gdy do brodu Ognia doszli, w łonie śami zobaczyli
jak rozpłomieniony mieszka wewnątrz, w zgodzie z regułami.
tato 'gnitīrtham āsādya śamīgarbhastham eva hi /
dadṛśur jvalanaṃ tatra vasamānaṃ yathāvidhi //
Wszyscy zebrani niebianie, z Bryhaspatim na ich czele,
kiedy Ogień odnaleźli, radowali się z Wasawą.
I odeszli tak jak przyszli, ogień stał się Wszystkożernym
devāḥ sarve naravyāghra bṛhaspatipurogamāḥ /
jvalanaṃ taṃ samāsādya prītābhūvan savāsavāḥ /
punar yathāgataṃ jagmuḥ sarvabhakṣaśca so 'bhavat //
z mocy klątwy Bhrygu, królu, jak obwieścił to Wed znawca.
Wziął tam kąpiel ów rozumny i do Brahmajoni poszedł,
bhṛgoḥ śāpānmahīpāla yad uktaṃ brahmavādinā /
tatrāpyāplutya matimān brahmayoniṃ jagāma ha //
gdzie to Pradziad wszystkich światów, bóg dokonał emanacji.
Onegdaj Brahma z bogami, bóg przemożny, wziął tam kąpiel,
i w zgodzie z regułą stworzył wszelkie pożywienie bogów.
sasarja bhagavān yatra sarvalokapitāmahaḥ /
tatrāplutya tato brahmā saha devaiḥ prabhuḥ purā /
sasarja cānnāni tathā devatānāṃ yathāvidhi //
Wziął tam kąpiel, rozdał dary rozmaite i bogate,
i podąży do Kubery brodu, gdzie syn Ilabili
spełniał ascezę i zyskał swe zwierzchnictwo nad bogactwem.
tatra snātvā ca dattvā ca vasūni vividhāni ca /
kauberaṃ prayayau tīrthaṃ tatra taptvā mahat tapaḥ /
dhanādhipatyaṃ samprāpto rājann ailabilaḥ prabhuḥ //
Do tego, kto tam przebywa, wszelkie skarby i bogactwa
przybywają, pierwszy z ludzi. Dzierżca Pługu w owym brodzie
się wykąpał, jak należy i braminom rozdał dary.
tatrastham eva taṃ rājan dhanāni nidhayastathā /
upatasthur naraśreṣṭha tat tīrthaṃ lāṅgalī tataḥ /
gatvā snātvā ca vidhivad brāhmaṇebhyo dhanaṃ dadau //
W najlepszym gaju Kubery ujrzał miejsce gdzie onegdaj
srogą ascezę wypełniał ten wspaniały, wielki duchem.
dadṛśe tatra tat sthānaṃ kaubere kānanottame /
purā yatra tapastaptaṃ vipulaṃ sumahātmanā //
Tam to król Kubera zdobył błogosławieństwa rozległe:
nad bogactwem panowanie, także przyjaźń z mężnym Rudrą,
yatra rājñā kubereṇa varā labdhāśca puṣkalāḥ /
dhanādhipatyaṃ sakhyaṃ ca rudreṇāmitatejasā //
boskość, władztwo nad kierunkiem i syna Nalakuberę.
Wszystko to Pan Bogactw zdobył, bardzo szybko, o barczysty.
suratvaṃ lokapālatvaṃ putraṃ ca nalakūbaram /
yatra lebhe mahābāho dhanādhipatir añjasā //
Tam też został namaszczony przez przybyłe grono wiatrów,
dostał boski, przewspaniały statek powietrzny Puszpakę,
zaprzężony w stado gęsi oraz bogactwa Nairryty .
abhiṣiktaśca tatraiva samāgamya marudgaṇaiḥ /
vāhanaṃ cāsya tad dattaṃ haṃsayuktaṃ manoramam /
vimānaṃ puṣpakaṃ divyaṃ nairṛtaiśvaryam eva ca //
Bala, królu, wziął tam kąpiel, rozdał dary bezgraniczne,
przyodziany w białe szaty spiesznie ruszył ku brodowi,
tatrāplutya balo rājan dattvā dāyāṃśca puṣkalān /
jagāma tvarito rāmastīrthaṃ śvetānulepanaḥ //
gdzie wszelkie stworzenie mieszka, kwiat i owoc jest tam stale,
gaje z przeróżnych sezonów – zwą go Głożynowarowym .
niṣevitaṃ sarvasattvair nāmnā badarapācanam /
nānartukavanopetaṃ sadāpuṣpaphalaṃ śubham //