d--- layout: chapter --- Rozdział 45 - Mahabharata Rozdział 45 | Mahabharata Link
Waiśampajana rzekł:
Słuchaj, królu, o zastępach Matek, co Kumarze służą,
mężny, zaraz ci przedstawię morderczynie oponentów.
vaiśaṃpāyana uvāca /
śṛṇu mātṛgaṇān rājan kumārānucarān imān /
kīrtyamānānmayā vīra sapatnagaṇasūdanān //
O Bharato, słuchaj imion owych przesławnych Mateczek,
które, piękne wypełniły trójświat żywy, nieruchomy.
yaśasvinīnāṃ mātṝṇāṃ śṛṇu nāmāni bhārata /
yābhir vyāptāstrayo lokāḥ kalyāṇībhiścarācarāḥ //
Promienista, Wielkooka, Śiwa oraz Krowionosa,
Chwalebna oraz Rozległa, a wraz z nimi Wielodzietna,
prabhāvatī viśālākṣī palitā gonasī tathā /
śrīmatī bahulā caiva tathaiva bahuputrikā //
Wodnorodna i Pasterka, i Olbrzymiomateczkowa,
Zwyciężczyni, Jaśminowa, Straszna, Twardoklejnotowa,
apsujātā ca gopālī bṛhadambālikā tathā /
jayāvatī mālatikā dhruvaratnā bhayaṃkarī //
Sznuroskarbia, Skarbodarzna, Beztroska i Radująca,
Jednoczuba, Wielkoczuba, i Kołoobręczna, panie,
vasudāmā sudāmā ca viśokā nandinī tathā /
ekacūḍā mahācūḍā cakranemiśca bhārata //
Błyszcząca, Pobudzająca, a także Zwycięskoarmia,
Wrogogromna i Mułowa, Gniewna, Pasikonikowa,
uttejanī jayatsenā kamalākṣyatha śobhanā /
śatruṃjayā tathā caiva krodhanā śalabhī kharī //
Wiosenna i Pięknolica oraz Brodoobręczowa,
Miłopieśnia oraz Śliczna, Śniada i Bezkresnojadła,
mādhavī śubhavaktrā ca tīrthanemiśca bhārata /
gītapriyā ca kalyāṇī kadrulā cāmitāśanā //
Gromkogrzmiąca, Roskoszdajna, Pięknobrwia i Złododajna,
Meżna, Błyskojęzykowa, Głowniooka, o Bharato,
meghasvanā bhogavatī subhrūśca kanakāvatī /
alātākṣī vīryavatī vidyujjihvā ca bhārata //
Lotosowa, Pięknogwiazda, Jaskiniowa, Wielkostaja,
Wieczna, a także Kurowa, Lotosowa, Wielkosilna,
padmāvatī sunakṣatrā kandarā bahuyojanā /
saṃtānikā ca kauravya kamalā ca mahābalā //
Skarbodarzna, Wielcedarzna, Pięknoblaska i Przesławna,
Tańcolubna, władco królów, i Stumoździeżowopasa,
sudāmā bahudāmā ca suprabhā ca yaśasvinī /
nṛtyapriyā ca rājendra śatolūkhalamekhalā //
Studzwonkowa, Sturadosna, Dobroszczęsna, Jaśniejąca,
Pięknokształtna, Czarnodobra oraz Chłodnoksiężycowa,
śataghaṇṭā śatānandā bhaganandā ca bhāminī /
vapuṣmatī candraśītā bhadrakālī ca bhārata //
Tancereczka, Niepokrętna, Wędrująca, Wzrosłorządna,
Szczęsna, Krzyżnosadybowa, Pomyślna, Triumfolubna,
saṃkārikā niṣkuṭikā bhramā catvaravāsinī /
sumaṅgalā svastimatī vṛddhikāmā jayapriyā //
Dobrodajna, Wielcerada, Życiodajna, Wodnowładcza,
Owca, Baran, Sumoowca i Upiororodzicielka,
Stawowzrosła, Sezonowa, Bogommiła, o Bharato,
dhanadā suprasādā ca bhavadā ca jaleśvarī /
eḍī bheḍī sameḍī ca vetālajananī tathā /
kaṇḍūtiḥ kālikā caiva devamitrā ca bhārata //
Chciejna, Silna i Wysoka, a wraz z nimi Barwnoarmia,
Kogutowa i Konchowa, i, o królu, Niedołężna,
lambasī ketakī caiva citrasenā tathā balā /
kukkuṭikā śaṅkhanikā tathā jarjarikā nṛpa //
Dzbanowa oraz Wilczynka, Ścięgnowa oraz Stubrzuszna,
Morderczyni i Stareńka, Szypkopędna, Branzoletna,
kuṇḍārikā kokalikā kaṇḍarā ca śatodarī /
utkrāthinī jareṇā ca mahāvegā ca kaṅkaṇā //
Myślopędna i Ciernista, Pożeraczka, Demonica,
Niebołożna, Kradnobujna, Miła, Grzmiąca, Błyskogromna,
manojavā kaṇṭakinī praghasā pūtanā tathā /
khaśayā curvyuṭir vāmā krośanātha taḍitprabhā //
Kremobrzuszna i Frontowa, Dziuplna oraz Chmurobytna,
Wielceszczęsna i Obwisła, Dobroczubia, Wychwalana,
maṇḍodarī ca tuṇḍā ca koṭarā meghavāsinī /
subhagā lambinī lambā vasucūḍā vikatthanī //
Podniesionowarkoczowa, Żółtooczna, Miedziopasa,
Wielkoustna i Słodziutka, a tuż przy nich Miododzbanna,
ūrdhvaveṇīdharā caiva piṅgākṣī lohamekhalā /
pṛthuvaktrā madhurikā madhukumbhā tathaiva ca //
Czołoskrzydła, Mąceniowa, Starowieczna, Chromousta,
Sławna oraz Ogniopalna, z nimi, królu, Zdmuchująca,
pakṣālikā manthanikā jarāyur jarjarānanā /
khyātā dahadahā caiva tathā dhamadhamā nṛpa //
Cząstkocząstka, Spiętrzająca i Klejnotokolczykowa,
Kurowa, Długopiersiasta oraz Niewypuszczająca,
khaṇḍakhaṇḍā ca rājendra pūṣaṇā maṇikuṇḍalā /
amocā caiva kauravya tathā lambapayodharā //
lutni gryf dzierżąca w dłoni, Żółtooka, Miedziopasa,
Czarna, Szybka, Oślołydka i Zajęczosowiousta,
veṇuvīṇādharā caiva piṅgākṣī lohamekhalā /
śaśolūkamukhī kṛṣṇā kharajaṅghā mahājavā //
Straszliwa, Delfinogębia, Miedziooka, Czołokoka,
Samodzielna, Siłąspita, Biała, Długojęzykowa,
śiśumāramukhī śvetā lohitākṣī vibhīṣaṇā /
jaṭālikā kāmacarī dīrghajihvā balotkaṭā //
Czasoziemska, Karłowata, Diademiczna, o Bharato,
Miedziooka, Wielkocielska, Grudoruda, królu ziemi,
kāleḍikā vāmanikā mukuṭā caiva bhārata /
lohitākṣī mahākāyā haripiṇḍī ca bhūmipa //
Jednogłoska, Pięknokwietna, Czarnoucha, o Bharato,
Brzytwoucha, Czteroucha, z nimi zaś Zakrytoucha,
ekākṣarā sukusumā kṛṣṇakarṇī ca bhārata /
kṣurakarṇī catuṣkarṇī karṇaprāvaraṇā tathā //
Czterodrogosiedzibowa, Krowioucha, Ośloucha,
Uszata, Bawolopyska i Bębnowowielkodźwięka,
catuṣpathaniketā ca gokarṇī mahiṣānanā /
kharakarṇī mahākarṇī bherīsvanamahāsvanā //
Druzgocząca i Siłaczka oraz Muszlodzbanodźwięczna,
Gromadna, Pięknogromadna, Szczodra i Nieustraszona,
śaṅkhakumbhasvanā caiva bhaṅgadā ca mahābalā /
gaṇā ca sugaṇā caiva tathābhītyatha kāmadā //
Szczęsnobrodomieszkająca oraz Czterotraktorada,
Trzododajna, Skarbodajna, Szczęściodajna i Przesławna,
Wododajna, Bydłodajna, Pięknoroga, o Bharato,
catuṣpatharatā caiva bhūtitīrthānyagocarā /
paśudā vittadā caiva sukhadā ca mahāyaśāḥ /
payodā gomahiṣadā suviṣāṇā ca bhārata //
Podstawa, Solidnowsporna, Jaśniejąca i Świetlista,
Krowioucha, Pięknoucha, Strumienna i Florostajna,
Chmurogromna, Chmurosznurna, Lśniąca i Jednokołowa.
pratiṣṭhā supratiṣṭhā ca rocamānā surocanā /
gokarṇī ca sukarṇī ca sasirā stherikā tathā /
ekacakrā megharavā meghamālā virocanā //
Te i inne, w wielkiej liczbie, Mateczki, byku Bharatów,
tysiącami w różnych kształtach zdążały za Karttikeją.
etāścānyāśca bahavo mātaro bharatarṣabha /
kārttikeyānuyāyinyo nānārūpāḥ sahasraśaḥ //
Duże zęby i paznokcie, grube usta, o Bharato,
wielce szczere i przepiękne, w kwiecie wieku, ozdobione,
dīrghanakhyo dīrghadantyo dīrghatuṇḍyaśca bhārata /
saralā madhurāścaiva yauvanasthāḥ svalaṃkṛtāḥ //
pełne w swoim majestacie, kształt dowolny mogły przyjąć,
ciało szczupłe, biała cera albo o złocistym blasku,
māhātmyena ca saṃyuktāḥ kāmarūpadharāstathā /
nirmāṃsagātryaḥ śvetāśca tathā kāñcanasaṃnibhāḥ //
o odcieniu czarnej chmury, inne miały barwę dymu,
jak jutrzenka, wielce szczęsne, długowłose, w białych szatach.
kṛṣṇameghanibhāścānyā dhūmrāśca bharatarṣabha /
aruṇābhā mahābhāgā dīrghakeśyaḥ sitāmbarāḥ //
Warkocz do góry wzniesiony, żółtookie, z długim pasem,
o obwisłych uszach, brzuchach, oraz o obwisłych piersiach.
ūrdhvaveṇīdharāścaiva piṅgākṣyo lambamekhalāḥ /
lambodaryo lambakarṇāstathā lambapayodharāḥ //
O miedzianych oczach, cerze, jeszcze inne żółtookie,
niezależne, szczodrobliwe i wiecznie zadowolone.
tāmrākṣyastāmravarṇāśca haryakṣyaśca tathāparāḥ /
varadāḥ kāmacāriṇyo nityapramuditāstathā //
Potężne, o cechach Jamy, Rudry, Księżyca, Kubery,
Waruny, Ognia, Mahendry, o pogromco licznych wrogów,
yāmyo raudryastathā saumyāḥ kauberyo 'tha mahābalāḥ /
vāruṇyo 'tha ca māhendryastathāgneyyaḥ paraṃtapa //
lub też Wiatru lub Kumary, czy też Brahmy, o buhaju.
Kształtem nimfom były równe, w pędzie wiatry wyprzedzały.
vāyavyaścātha kaumāryo brāhmyaśca bharatarṣabha /
rūpeṇāpsarasāṃ tulyā jave vāyusamāstathā //
W mowie jak troskliwy kukiel , w bogactwie jak Dawca Skarbów,
w męstwie podobne do Śakry i błyszczące niczym ogień.
parapuṣṭopamā vākye tatharddhyā dhanadopamāḥ /
śakravīryopamāścaiva dīptyā vahnisamāstathā //
Domem ich dróg połączenia, drzewa co na skrzyżowaniach,
jaskinie, miejsca kremacji, górskie źródła – ich mieszkaniem.
vṛkṣacatvaravāsinyaścatuṣpathaniketanāḥ /
guhāśmaśānavāsinyaḥ śailaprasravaṇālayāḥ //
Zdobne w liczne ornamenty, mnogim wieńcem przystrojone,
przyodziane w strój wykwintny, różną mową władające.
nānābharaṇadhāriṇyo nānāmālyāmbarāstathā /
nānāvicitraveṣāśca nānābhāṣāstathaiva ca //
Te i inne liczne grupy, co lęk budzą pośród wrogów,
za szlachetnym się udały z ukazu króla trzydziestki.
ete cānye ca bahavo gaṇāḥ śatrubhayaṃkarāḥ /
anujagmur mahātmānaṃ tridaśendrasya saṃmate //
Bóg potężny, Głupcogromca , włócznię przemożną darował
Gusze, o królu tygrysie, by wyniszczył wrogów niebian,
tataḥ śaktyastram adadad bhagavān pākaśāsanaḥ /
guhāya rājaśārdūla vināśāya suradviṣām //
wielce głośną, z dzwoneczkami, jaśniejącą białym światłem,
oraz sztandar, o buhaju, barwy wschodzącego słońca.
mahāsvanāṃ mahāghaṇṭāṃ dyotamānāṃ sitaprabhām /
taruṇādityavarṇāṃ ca patākāṃ bharatarṣabha //
Zwierząt Pan mu podarował wielki hufiec pełen duchów,
groźny, zbrojny w mnogi oręż, pełen żaru i wigoru.
dadau paśupatistasmai sarvabhūtamahācamūm /
ugrāṃ nānāpraharaṇāṃ tapovīryabalānvitām //
Wisznu dał „Triumfatorkę” – wieniec co pomnaża siły,
Uma dwa stroje mu dała, blasku słońca i bez kurzu.
viṣṇur dadau vaijayantīṃ mālāṃ balavivardhinīm /
umā dadau cārajasī vāsasī sūryasaprabhe //
Ganga naczynie na wodę, boskie powstałe z nektaru,
Bryhaspati zaś darował chłopcu kij z wielkiej miłości.
gaṅgā kamaṇḍaluṃ divyam amṛtodbhavam uttamam /
dadau prītyā kumārāya daṇḍaṃ caiva bṛhaspatiḥ //
Garuda drogiego syna, pawia z kolorowym piórem,
zaś Aruna dał koguta bojowego, z krasnym czubem.
garuḍo dayitaṃ putraṃ mayūraṃ citrabarhiṇam /
aruṇastāmracūḍaṃ ca pradadau caraṇāyudham //
Waruna darował pęta siłą, mocą obdarzone,
skórę czarnej antylopy Brahma dał zaś braminowi,
dobroczyńca świata dał mu też zwycięstwo w każdym boju.
pāśaṃ tu varuṇo rājā balavīryasamanvitam /
kṛṣṇājinaṃ tathā brahmā brahmaṇyāya dadau prabhuḥ /
samareṣu jayaṃ caiva pradadau lokabhāvanaḥ //
Gdy Skanda zyskał przywództwo ponad zastępami niebian,
otoczony przez Mateczki, w towarzystwie swoich druhów,
jaśniał jak wzniecony płomień, jakby był on ogniem wtórym.
senāpatyam anuprāpya skando devagaṇasya ha /
śuśubhe jvalito 'rciṣmān dvitīya iva pāvakaḥ /
tataḥ pāriṣadaiścaiva mātṛbhiśca samanvitaḥ //
Ta południowo-zachodnia armia, straszna, z dzwoneczkami,
z godłem w górę uniesionym, z bębnem, werblem i konchami,
zbrojna i pod sztandarami, zdała się jesiennym niebem
upiększonym wszem gwiazdami.
sā senā nairṛtī bhīmā saghaṇṭocchritaketanā /
sabherīśaṅkhamurajā sāyudhā sapatākinī /
śāradī dyaur ivābhāti jyotirbhir upaśobhitā //
Wówczas to zastępy niebian i gromady armii duchów
uderzyły, bez paniki, w werble i zadęły w konchy.
tato devanikāyāste bhūtasenāgaṇāstathā /
vādayām āsur avyagrā bherīśaṅkhāṃśca puṣkalān //
Bito w bębny, tarabany, dęto w trąby, darto gardła,
grały kotły, krowie rogi, wielce głośne tamburyny.
paṭahāñ jharjharāṃścaiva kṛkacān goviṣāṇikān /
āḍambarān gomukhāṃśca ḍiṇḍimāṃśca mahāsvanān //
Niebianie razem z Wasawą wszem Kumarę wysławiali,
zaśpiewali gandharwowie, nimf zastępy zaś tańczyły.
tuṣṭuvuste kumāraṃ ca sarve devāḥ savāsavāḥ /
jaguśca devagandharvā nanṛtuścāpsarogaṇāḥ //
Generał zadowolony tak trzydziestkę błogosławił:
„Podczas boju zgładzę wrogów, którzy pragną waszej śmierci.”
tataḥ prīto mahāsenastridaśebhyo varaṃ dadau /
ripūn hantāsmi samare ye vo vadhacikīrṣavaḥ //
Gdy niebianie otrzymali takie to błogosławieństwo
od mądrego, szlachetnego, wrogów za zabitych mieli.
pratigṛhya varaṃ devāstasmād vibudhasattamāt /
prītātmāno mahātmāno menire nihatān ripūn //
Z piersi wszech zebranych istot dobył się radosny okrzyk
i wypełnił trójświat cały, gdy szlachetny tak przyrzekał.
sarveṣāṃ bhūtasaṃghānāṃ harṣānnādaḥ samutthitaḥ /
apūrayata lokāṃstrīn vare datte mahātmanā //
Wówczas generał wyruszył otoczony wielką armią,
aby zgromić synów Diti i mieszkańców nieba chronić.
sa niryayau mahāseno mahatyā senayā vṛtaḥ /
vadhāya yudhi daityānāṃ rakṣārthaṃ ca divaukasām //
Przed wojami generała podążała też Stanowczość,
Splendor, Pamięć, Doskonałość, Stałość, Prawość i Zwycięstwo.
vyavasāyo jayo dharmaḥ siddhir lakṣmīr dhṛtiḥ smṛtiḥ /
mahāsenasya sainyānām agre jagmur narādhipa //
Jak szalony lew zaryczał i bóg Guha w drogę ruszył
z przeraźliwą armią, zbrojną w włócznie i bojowe młoty,
buzdygany i maczugi, strzały, dzidy i oszczepy.
sa tayā bhīmayā devaḥ śūlamudgarahastayā /
gadāmusalanārācaśaktitomarahastayā /
dṛptasiṃhaninādinyā vinadya prayayau guhaḥ //
Rakszasowie, dzieci Diti oraz Danu go ujrzeli
przerażeni, w wielkim strachu we wsze strony się rozpierzchli.
Niebianie z orężem w dłoni popędzili wprost za nimi.
taṃ dṛṣṭvā sarvadaiteyā rākṣasā dānavāstathā /
vyadravanta diśaḥ sarvā bhayodvignāḥ samantataḥ /
abhyadravanta devāstān vividhāyudhapāṇayaḥ //
Gdy to ujrzał, wściekł się Skanda, pełen mocy oraz blasku
i uwalniał straszną włócznię raz za razem ów szlachetny.
Żar przejawił swój jak ogień rozbuchany przez obiaty.
dṛṣṭvā ca sa tataḥ kruddhaḥ skandastejobalānvitaḥ /
śaktyastraṃ bhagavān bhīmaṃ punaḥ punar avāsṛjat /
ādadhaccātmanastejo haviṣeddha ivānalaḥ //
Kiedy ciskał swoją włócznię Skanda o niezmiernym blasku,
to waliła ona w ziemię jak meteor rozżarzony.
abhyasyamāne śaktyastre skandenāmitatejasā /
ulkājvālā mahārāja papāta vasudhātale //
Burze i trzęsienia ziemi dudniąc, w ziemię uderzały,
i tak strasznie się zrobiło jak pod koniec świata, królu.
saṃhrādayantaśca tathā nirghātāścāpatan kṣitau /
yathāntakālasamaye sughorāḥ syustathā nṛpa //
Jedna włócznia gdy ciśnięta przez strasznego syna Ognia
na fragmenty się dzieliła, dziesiątki milionów włóczni.
kṣiptā hyekā tathā śaktiḥ sughorānalasūnunā /
tataḥ koṭyo viniṣpetuḥ śaktīnāṃ bharatarṣabha //
Pan szlachetny w boju zmorzył, używając swojej dzidy,
Tarakę, króla synów Diti, wielkiej siły i odwagi,
choć setka tysięcy mężów, silnych daitjów go chroniła.
sa śaktyastreṇa saṃgrāme jaghāna bhagavān prabhuḥ /
daityendraṃ tārakaṃ nāma mahābalaparākramam /
vṛtaṃ daityāyutair vīrair balibhir daśabhir nṛpa //
Potem zabił też Mahiszę w boju, z ósemką miliardów
i Tripurę zaszlachtował z dziesiątką milionów wojów.
mahiṣaṃ cāṣṭabhiḥ padmair vṛtaṃ saṃkhye nijaghnivān /
tripādaṃ cāyutaśatair jaghāna daśabhir vṛtam //
Pan też zabił Hradodarę łącznie z dziesiątką miliardów
zwolenników i służących, co dzierżyli różny oręż.
hradodaraṃ nikharvaiśca vṛtaṃ daśabhir īśvaraḥ /
jaghānānucaraiḥ sārdhaṃ vividhāyudhapāṇibhiḥ //
Gdy wrogowie wszem ginęli, to Kumary poplecznicy,
wypełniając strony świata, gromki hałas uczynili.
tatrākurvanta vipulaṃ nādaṃ vadhyatsu śatruṣu /
kumārānucarā rājan pūrayanto diśo daśa //
Płomienie, o królu, z włóczni z każdej strony spopielały
tysiącami synów Diti, innych Skandy ryk zabijał.
śaktyastrasya tu rājendra tato 'rcirbhiḥ samantataḥ /
dagdhāḥ sahasraśo daityā nādaiḥ skandasya cāpare //
Pewni spośród wrogów niebian flagą strąceni ginęli,
inni padali na ziemię wystraszeni dźwiękiem dzwonków,
jeszcze inni ścięci bronią, tchnienia zbyci, upadali.
patākayāvadhūtāśca hatāḥ ke cit suradviṣaḥ /
ke cid ghaṇṭāravatrastā nipetur vasudhātale /
ke cit praharaṇaiśchinnā vinipetur gatāsavaḥ //
Tak potężny Karttikeja, mężny, zmorzył podczas boju
licznych silnych wrogów niebian, którzy nań atakowali.
evaṃ suradviṣo 'nekān balavān ātatāyinaḥ /
jaghāna samare vīraḥ kārttikeyo mahābalaḥ //
Syn Balego wielce silny, daitja o imieniu Bana
osiadł na górze Żurawiej i powstrzymał zastęp niebian.
bāṇo nāmātha daiteyo baleḥ putro mahābalaḥ /
krauñcaṃ parvatam āsādya devasaṃghān abādhata //
Generał niezwykle mądry ruszył ku wrogowi bogów,
ten w strachu przed Karttikeją schronił się w Żurawiej górze.
tam abhyayānmahāsenaḥ suraśatrum udāradhīḥ /
sa kārttikeyasya bhayāt krauñcaṃ śaraṇam eyivān //
Rozsierdzony Karttikeja włócznią daną mu przez Ogień
przeszył więc Żurawią górę, co żurawim śpiewem brzmiała.
tataḥ krauñcaṃ mahāmanyuḥ krauñcanādanināditam /
śaktyā bibheda bhagavān kārttikeyo 'gnidattayā //
Drzewa śala o pniach prostych, wystraszone małpy, słonie,
ptactwo na jej piaskach w strachu, zbiegające wszędy węże,
saśālaskandhasaralaṃ trastavānaravāraṇam /
pulinatrastavihagaṃ viniṣpatitapannagam //
czarne małpy i niedźwiedzie, uciekając, jazgotały,
brzmiał antylop gromki galop, jaków stada podniecone,
golāṅgūlarkṣasaṃghaiśca dravadbhir anunāditam /
kuraṅgagatinirghoṣam udbhrāntasṛmarācitam //
uciekały antylopy, lwy w pośpiechu wszem pierzchały,
choć rozpaczą przeniknięta, góra cudnie zajaśniała.
viniṣpatadbhiḥ śarabhaiḥ siṃhaiśca sahasā drutaiḥ /
śocyām api daśāṃ prāpto rarājaiva sa parvataḥ //
Wznieśli się widjadharowie, co mieszkali na jej szczytach,
kinnarowie się strwożyli rykiem spadającej włóczni.
vidyādharāḥ samutpetustasya śṛṅganivāsinaḥ /
kiṃnarāśca samudvignāḥ śaktipātaravoddhatāḥ //
Setkami i tysiącami zbiegali synowie Diti,
w strojnych girlandach, ozdobach z płonącego szczytu góry.
tato daityā viniṣpetuḥ śataśo 'tha sahasraśaḥ /
pradīptāt parvataśreṣṭhād vicitrābharaṇasrajaḥ //
Po zwycięstwie szlachtowali zbiegów stronnicy Kumary.
Ognia syn, zabójca wrogów przeszył włócznią szczyt Żurawi.
tānnijaghnur atikramya kumārānucarā mṛdhe /
bibheda śaktyā krauñcaṃ ca pāvakiḥ paravīrahā //
Szlachetny uczynił siebie to raz jednym, to wieloma,
włócznia w boju zaś zwalniana wciąż wracała mu do dłoni.
bahudhā caikadhā caiva kṛtvātmānaṃ mahātmanā /
śaktiḥ kṣiptā raṇe tasya pāṇim eti punaḥ punaḥ //
Oto jest i pan przemożny, Ognia syn przekracza wszystko.
Rozwarł górę on Żurawią i setkami zmorzył Daitjów.
evaṃprabhāvo bhagavān ato bhūyaśca pāvakiḥ /
krauñcastena vinirbhinno daityāśca śataśo hatāḥ //
Tym sposobem bóg potężny pozabijał wrogów niebian
i wielbiony przez rozumnych, odczuł przeogromną radość.
tataḥ sa bhagavān devo nihatya vibudhadviṣaḥ /
sabhājyamāno vibudhaiḥ paraṃ harṣam avāpa ha //
Wnet zagrały tarabany, w konchy dęto, o Bharato,
a kobiety pośród niebian uwolniły deszcze kwiatów.
tato dundubhayo rājanneduḥ śaṅkhāśca bhārata /
mumucur devayoṣāśca puṣpavarṣam anuttamam //
Zawiał wiatr wielce przyjemny, boskich wonności przydając,
gandharwowie go sławili oraz mędrcy, ofiarnicy.
divyagandham upādāya vavau puṇyaśca mārutaḥ /
gandharvāstuṣṭuvuścainaṃ yajvānaśca maharṣayaḥ //
Niektórzy zdecydowali, że jest on synem Pradziada,
chłopcem Sanat, źródłem Wedy, co się przed wszystkimi zrodził.
ke cid enaṃ vyavasyanti pitāmahasutaṃ prabhum /
sanatkumāraṃ sarveṣāṃ brahmayoniṃ tam agrajam //
Inni, że jest synem Śiwy, inni zaś, że Świetlistego,
Umy, Plejad albo Gangi – tak zgadywać próbowali.
ke cinmaheśvarasutaṃ ke cit putraṃ vibhāvasoḥ /
umāyāḥ kṛttikānāṃ ca gaṅgāyāśca vadantyuta //
Setki, tysiące mówiły, że jest jednym albo drugim,
albo też, że powstał z czterech pan joginów, bóg, potężny.
ekadhā ca dvidhā caiva caturdhā ca mahābalam /
yoginām īśvaraṃ devaṃ śataśo 'tha sahasraśaḥ //
Oto tobie opisałem namaszczenie Karttikeji,
słuchaj teraz o świętości ciągu brodów Saraswati.
etat te kathitaṃ rājan kārttikeyābhiṣecanam /
śṛṇu caiva sarasvatyāstīrthavaṃśasya puṇyatām //
Gdy polegli wrodzy niebian, przez Kumarę pokonani,
był najlepszy pośród brodów trzecim niebem, niezrównanym.
babhūva tīrthapravaraṃ hateṣu suraśatruṣu /
kumāreṇa mahārāja triviṣṭapam ivāparam //
Pan, syn Ognia w owym miejscu rozdał władztwo nad trójświatem
każdemu z bogów z osobna, poczynając od Nairryty .
aiśvaryāṇi ca tatrastho dadāvīśaḥ pṛthak pṛthak /
tadā nairṛtamukhyebhyastrailokye pāvakātmajaḥ //
W owym brodzie pan szlachetny, co ród synów Diti niszczy
został, królu, namaszczony na dowódcę pośród bogów.
evaṃ sa bhagavāṃstasmiṃstīrthe daityakulāntakaḥ /
abhiṣikto mahārāja devasenāpatiḥ suraiḥ //
Bród ten zowie się Audźasa, gdzie Waruna władca wody,
wcześniej został namaszczony, byku, przez zastępy bogów.
aujasaṃ nāma tat tīrthaṃ yatra pūrvam apāṃ patiḥ /
abhiṣiktaḥ suragaṇair varuṇo bharatarṣabha //
Pługodzierżca się wykąpał w brodzie tym i uczcił Skandę,
potem rozdał złoto, szaty i ozdoby dla braminów.
tasmiṃstīrthavare snātvā skandaṃ cābhyarcya lāṅgalī /
brāhmaṇebhyo dadau rukmaṃ vāsāṃsyābharaṇāni ca //
Tam Madhawa, gromca wrogów, Pługodzierżca noc przepędził,
potem uczcił bród najlepszy, a gdy dotknął jego wody,
wielkim szczęściem się napełnił pierwszy wśród potomków Madhu.
uṣitvā rajanīṃ tatra mādhavaḥ paravīrahā /
pūjya tīrthavaraṃ tacca spṛṣṭvā toyaṃ ca lāṅgalī /
hṛṣṭaḥ prītamanāścaiva hyabhavanmādhavottamaḥ //
Wszystko ci opowiedziałem, o co żeś się mnie zapytał,
o Skandowym namaszczeniu przez zebraną ciżbę niebian.
etat te sarvam ākhyātaṃ yanmāṃ tvaṃ paripṛcchasi /
yathābhiṣikto bhagavān skando devaiḥ samāgataiḥ //