Dźanamedźaja rzekł:
Panie, czemuż ta dziewczyna pokut ongiś przestrzegała?
Jaki cel był jej ascezy? Jakie śluby przysięgała?
Panie, czemuż ta dziewczyna pokut ongiś przestrzegała?
Jaki cel był jej ascezy? Jakie śluby przysięgała?
janamejaya uvāca /
kathaṃ kumārī bhagavaṃstapoyuktā hyabhūt purā /
kimarthaṃ ca tapastepe ko vāsyā niyamo 'bhavat //
kathaṃ kumārī bhagavaṃstapoyuktā hyabhūt purā /
kimarthaṃ ca tapastepe ko vāsyā niyamo 'bhavat //
Rzekłeś, że pokuta była niezrównana, wielce trudna.
Mów w szczegółach a rzetelnie o tym, jak w ascezie trwała.
Mów w szczegółach a rzetelnie o tym, jak w ascezie trwała.
suduṣkaram idaṃ brahmaṃstvattaḥ śrutam anuttamam /
ākhyāhi tattvam akhilaṃ yathā tapasi sā sthitā //
ākhyāhi tattvam akhilaṃ yathā tapasi sā sthitā //
Waiśampajana rzekł:
Był raz wieszcz o wielkim męstwie Kuni-Gargja, wielkiej sławy.
Ten najpierwszy wśród ascetów srogą ascezę uprawiał
i raz stworzył z swojej myśli cudną córę pięknobrewą.
Był raz wieszcz o wielkim męstwie Kuni-Gargja, wielkiej sławy.
Ten najpierwszy wśród ascetów srogą ascezę uprawiał
i raz stworzył z swojej myśli cudną córę pięknobrewą.
vaiśaṃpāyana uvāca /
ṛṣir āsīnmahāvīryaḥ kuṇir gārgyo mahāyaśāḥ /
sa taptvā vipulaṃ rājaṃstapo vai tapatāṃ varaḥ /
mānasīṃ sa sutāṃ subhrūṃ samutpāditavān vibhuḥ //
ṛṣir āsīnmahāvīryaḥ kuṇir gārgyo mahāyaśāḥ /
sa taptvā vipulaṃ rājaṃstapo vai tapatāṃ varaḥ /
mānasīṃ sa sutāṃ subhrūṃ samutpāditavān vibhuḥ //
Kuni-Gargja wielkiej sławy, gdy ją ujrzał, się ucieszył.
Kiedy ciało tu porzucił, poszedł do trzeciego nieba.
Kiedy ciało tu porzucił, poszedł do trzeciego nieba.
tāṃ ca dṛṣṭvā bhṛśaṃ prītaḥ kuṇir gārgyo mahāyaśāḥ /
jagāma tridivaṃ rājan saṃtyajyeha kalevaram //
jagāma tridivaṃ rājan saṃtyajyeha kalevaram //
Ta przepiękna pięknobrewa, o lotosu kształtu oczach,
nienaganna tu stworzyła erem srogą swą ascezą.
nienaganna tu stworzyła erem srogą swą ascezą.
subhrūḥ sā hyatha kalyāṇī puṇḍarīkanibhekṣaṇā /
mahatā tapasogreṇa kṛtvāśramam aninditā //
mahatā tapasogreṇa kṛtvāśramam aninditā //
Postami wielbiła przodków oraz bogów w dawnych czasach
i na srogiej tej ascecie nader długi czas spędziła.
i na srogiej tej ascecie nader długi czas spędziła.
upavāsaiḥ pūjayantī pitṝn devāṃśca sā purā /
tasyāstu tapasogreṇa mahān kālo 'tyagānnṛpa //
tasyāstu tapasogreṇa mahān kālo 'tyagānnṛpa //
Choć jej ojciec wybrał męża, ona jednak go nie chciała,
oblubieńca co jej równy nienaganna więc szukała.
oblubieńca co jej równy nienaganna więc szukała.
sā pitrā dīyamānāpi bhartre naicchad aninditā /
ātmanaḥ sadṛśaṃ sā tu bhartāraṃ nānvapaśyata //
ātmanaḥ sadṛśaṃ sā tu bhartāraṃ nānvapaśyata //
Ciało swoje udręczając pokutami straszliwymi,
rada z czczenia przodków, bogów w odludnym lesie mieszkała.
rada z czczenia przodków, bogów w odludnym lesie mieszkała.
tataḥ sā tapasogreṇa pīḍayitvātmanastanum /
pitṛdevārcanaratā babhūva vijane vane //
pitṛdevārcanaratā babhūva vijane vane //
Wyniszczona pokutami i podeszłym wiekiem, królu,
za spełnioną się uznała, chociaż stale się trudziła.
za spełnioną się uznała, chociaż stale się trudziła.
sātmānaṃ manyamānāpi kṛtakṛtyaṃ śramānvitā /
vārddhakena ca rājendra tapasā caiva karśitā //
vārddhakena ca rājendra tapasā caiva karśitā //
Kiedy sama już nie mogła i jednego zrobić kroku,
w sercu swym postanowiła pójść do najwyższego świata.
w sercu swym postanowiła pójść do najwyższego świata.
sā nāśakad yadā gantuṃ padāt padam api svayam /
cakāra gamane buddhiṃ paralokāya vai tadā //
cakāra gamane buddhiṃ paralokāya vai tadā //
Rzekł Narada, kiedy ujrzał, że porzucić pragnie ciało:
„O bezgrzeszna, jakie światy sięgnąć śmiesz bez sakramentu?
„O bezgrzeszna, jakie światy sięgnąć śmiesz bez sakramentu?
moktukāmāṃ tu tāṃ dṛṣṭvā śarīraṃ nārado 'bravīt /
asaṃskṛtāyāḥ kanyāyāḥ kuto lokāstavānaghe //
asaṃskṛtāyāḥ kanyāyāḥ kuto lokāstavānaghe //
Słyszeliśmy to w niebiosach, o oddana wielkim ślubom,
chociaż żar twój jest olbrzymi, nie zdobyłaś boskich światów.”
chociaż żar twój jest olbrzymi, nie zdobyłaś boskich światów.”
evaṃ hi śrutam asmābhir devaloke mahāvrate /
tapaḥ paramakaṃ prāptaṃ na tu lokāstvayā jitāḥ //
tapaḥ paramakaṃ prāptaṃ na tu lokāstvayā jitāḥ //
Słysząc słowa te Narady, rzekła na zebraniu wieszczów:
„Dam połowę swej ascezy temu, który mnie poślubi.”
„Dam połowę swej ascezy temu, który mnie poślubi.”
tannāradavacaḥ śrutvā sābravīd ṛṣisaṃsadi /
tapaso 'rdhaṃ prayacchāmi pāṇigrāhasya sattamāḥ //
tapaso 'rdhaṃ prayacchāmi pāṇigrāhasya sattamāḥ //
Gdy to rzekła, syn Galawy, wieszcz nazwany Śryngawatem
ją poślubił, ale wcześniej, układ jej zaproponował:
ją poślubił, ale wcześniej, układ jej zaproponował:
ityukte cāsyā jagrāha pāṇiṃ gālavasaṃbhavaḥ /
ṛṣiḥ prāk śṛṅgavānnāma samayaṃ cedam abravīt //
ṛṣiḥ prāk śṛṅgavānnāma samayaṃ cedam abravīt //
„Dzisiaj wezmę twoją rękę, jednak przy tym ustaleniu:
Tylko jedną noc przepędzę razem z tobą, o szlachetna.”
Tylko jedną noc przepędzę razem z tobą, o szlachetna.”
samayena tavādyāhaṃ pāṇiṃ sprakṣyāmi śobhane /
yadyekarātraṃ vastavyaṃ tvayā saha mayeti ha //
yadyekarātraṃ vastavyaṃ tvayā saha mayeti ha //
„Niech tak będzie” – obiecując, swoją rękę mu oddała.
Syn Galawy ją poślubił i do domu zaprowadził.
Syn Galawy ją poślubił i do domu zaprowadził.
tatheti sā pratiśrutya tasmai pāṇiṃ dadau tadā /
cakre ca pāṇigrahaṇaṃ tasyodvāhaṃ ca gālaviḥ //
cakre ca pāṇigrahaṇaṃ tasyodvāhaṃ ca gālaviḥ //
Podczas nocy znów się stała młodziutką, o boskiej cerze,
w cudnych szatach, w wieniec strojną, pachnidłami namaszczoną.
w cudnych szatach, w wieniec strojną, pachnidłami namaszczoną.
sā rātrāvabhavad rājaṃstaruṇī devavarṇinī /
divyābharaṇavastrā ca divyasraganulepanā //
divyābharaṇavastrā ca divyasraganulepanā //
Gdy ją ujrzał syn Galawy blaskiem wnętrza rozświetloną
w szczęściu jedną noc z nią spędził, o poranku tak mu rzekła:
w szczęściu jedną noc z nią spędził, o poranku tak mu rzekła:
tāṃ dṛṣṭvā gālaviḥ prīto dīpayantīm ivātmanā /
uvāsa ca kṣapām ekāṃ prabhāte sābravīcca tam //
uvāsa ca kṣapām ekāṃ prabhāte sābravīcca tam //
„Wypełniła się umowa, pierwszy z ascetów, braminie,
dzięki niej się zespoliłam, dobro z tobą, ja odchodzę.”
dzięki niej się zespoliłam, dobro z tobą, ja odchodzę.”
yastvayā samayo vipra kṛto me tapatāṃ vara /
tenoṣitāsmi bhadraṃ te svasti te 'stu vrajāmyaham //
tenoṣitāsmi bhadraṃ te svasti te 'stu vrajāmyaham //
Gdy zezwolił, jeszcze rzekła: „Każdy, kto w tym świętym brodzie
choćby jedną noc przepędzi, lejąc libacje niebianom,
choćby jedną noc przepędzi, lejąc libacje niebianom,
sānujñātābravīd bhūyo yo 'smiṃstīrthe samāhitaḥ /
vatsyate rajanīm ekāṃ tarpayitvā divaukasaḥ //
vatsyate rajanīm ekāṃ tarpayitvā divaukasaḥ //
ten zdobędzie taki owoc jak pełniący ślub studencki
przez czterdzieści lat i osiem, i lat dziesięć, a dokładnie.”
Po tych słowach porzuciła ciało swe, do niebios poszła.
przez czterdzieści lat i osiem, i lat dziesięć, a dokładnie.”
Po tych słowach porzuciła ciało swe, do niebios poszła.
catvāriṃśatam aṣṭau ca dve cāṣṭau samyag ācaret /
yo brahmacaryaṃ varṣāṇi phalaṃ tasya labheta saḥ /
evam uktvā tataḥ sādhvī dehaṃ tyaktvā divaṃ gatā //
yo brahmacaryaṃ varṣāṇi phalaṃ tasya labheta saḥ /
evam uktvā tataḥ sādhvī dehaṃ tyaktvā divaṃ gatā //
Wieszcz, wspomniawszy jej kształt cudny, w smutku wielkim się pogrążył,
z bólem przyjął pół ascezy, co ją zdobył tą umową.
z bólem przyjął pół ascezy, co ją zdobył tą umową.
ṛṣir apyabhavad dīnastasyā rūpaṃ vicintayan /
samayena tapo 'rdhaṃ ca kṛcchrāt pratigṛhītavān //
samayena tapo 'rdhaṃ ca kṛcchrāt pratigṛhītavān //
Zapanował wnet nad sobą i podążył prosto za nią,
jej pięknością pokonany cierpiał, o pierwszy z Bharatów.
Oto ci opowiedziałem klechdę o starej dziewicy.
jej pięknością pokonany cierpiał, o pierwszy z Bharatów.
Oto ci opowiedziałem klechdę o starej dziewicy.
sādhayitvā tadātmānaṃ tasyāḥ sa gatim anvayāt /
duḥkhito bharataśreṣṭha tasyā rūpabalātkṛtaḥ /
etat te vṛddhakanyāyā vyākhyātaṃ caritaṃ mahat //
duḥkhito bharataśreṣṭha tasyā rūpabalātkṛtaḥ /
etat te vṛddhakanyāyā vyākhyātaṃ caritaṃ mahat //
W owym miejscu dzierżca pługu zwiedział się śmierci Śalji.
Dawszy tam obfite dary dwójzrodzonym, gromco wrogów,
rozpaczał nad losem króla, zmożonego przez Pandawów.
Dawszy tam obfite dary dwójzrodzonym, gromco wrogów,
rozpaczał nad losem króla, zmożonego przez Pandawów.
tatrasthaścāpi śuśrāva hataṃ śalyaṃ halāyudhaḥ /
tatrāpi dattvā dānāni dvijātibhyaḥ paraṃtapa /
śuśoca śalyaṃ saṃgrāme nihataṃ pāṇḍavaistadā //
tatrāpi dattvā dānāni dvijātibhyaḥ paraṃtapa /
śuśoca śalyaṃ saṃgrāme nihataṃ pāṇḍavaistadā //
Przeszedł Rama z rodu Madhu wąwóz Samantapańćaki
i zebranych pytał wieszczów o zasługi pola Kurów.
i zebranych pytał wieszczów o zasługi pola Kurów.
samantapañcakadvārāt tato niṣkramya mādhavaḥ /
papraccharṣigaṇān rāmaḥ kurukṣetrasya yat phalam //
papraccharṣigaṇān rāmaḥ kurukṣetrasya yat phalam //
Gdy lew Jadów ich zapytał o owoce pola Kurów,
wielcy duchem zgodnie z rzeczą wszystko o nich mu wieścili.
wielcy duchem zgodnie z rzeczą wszystko o nich mu wieścili.
te pṛṣṭā yadusiṃhena kurukṣetraphalaṃ vibho /
samācakhyur mahātmānastasmai sarvaṃ yathātatham //
samācakhyur mahātmānastasmai sarvaṃ yathātatham //