d--- layout: chapter --- Rozdział 10 - Mahabharata Rozdział 10 | Mahabharata Link
Waiśampajana rzekł:
Gdy przebyli długość mili , zobaczyli rydwanników:
syna Drony oraz Krypę – Śaradwatowego syna,
jak również Krytawarmana.
vaiśaṃpāyana uvāca /
krośamātraṃ tato gatvā dadṛśustānmahārathān /
śāradvataṃ kṛpaṃ drauṇiṃ kṛtavarmāṇam eva ca //
Gdy i ci dostrzegli króla, monarchę z mądrości okiem,
tłumiąc w gardle łzy, wzdychając rzekli do bolejącego:
te tu dṛṣṭvaiva rājānaṃ prajñācakṣuṣam īśvaram /
aśrukaṇṭhā viniḥśvasya rudantam idam abruvan //
„Królu, gdy twój syn dokonał niezwykle trudnego czynu,
odszedł wraz z towarzyszami, monarcho, do świata Śakry.
putrastava mahārāja kṛtvā karma suduṣkaram /
gataḥ sānucaro rājañ śakralokaṃ mahīpatiḥ //
Tylko my trzej rydwannicy zostaliśmy z Durjodhany
armii, inni wojownicy polegli, byku Bharatów.”
duryodhanabalānmuktā vayam eva trayo rathāḥ /
sarvam anyat parikṣīṇaṃ sainyaṃ te bharatarṣabha //
Gdy syn Śaradwaty, Krypa, tak do króla rzekł, przemówił
do Gandhari udręczonej bólem po utracie synów:
ityevam uktvā rājānaṃ kṛpaḥ śāradvatastadā /
gāndhārīṃ putraśokārtām idaṃ vacanam abravīt //
„Walcząc dzielnie, zabijając rozliczne zastępy wrogów,
dokonując aktów męstwa zginęli synowie twoi.
abhītā yudhyamānāste ghnantaḥ śatrugaṇān bahūn /
vīrakarmāṇi kurvāṇāḥ putrāste nidhanaṃ gatāḥ //
Z pewnością zyskali światy lśniące, orężem zdobyte,
z ciałami jaśniejącymi wiodą żywot nieśmiertelnych.
dhruvaṃ samprāpya lokāṃste nirmalāñ śastranirjitān /
bhāsvaraṃ deham āsthāya viharantyamarā iva //
Żaden bowiem z bohaterów nie stchórzył na polu bitwy
i nie zginął od oręża żaden, gdy o litość błagał.
na hi kaściddhi śūrāṇāṃ yudhyamānaḥ parāṅmukhaḥ /
śastreṇa nidhanaṃ prāpto na ca kaścit kṛtāñjaliḥ //
To najwyższym nazywają wojownika przeznaczeniem –
z bronią w bitwie śmierć, więc boleć nad nimi ci się nie godzi.
etāṃ tāṃ kṣatriyasyāhuḥ purāṇāṃ paramāṃ gatim /
śastreṇa nidhanaṃ saṃkhye tānna śocitum arhasi //
Lecz i ich wrogowie, pani, Pandawowie się nie cieszą,
posłuchaj, cośmy zrobili krocząc za Aśwatthamanem.
na cāpi śatravasteṣām ṛdhyante rājñi pāṇḍavāḥ /
śṛṇu yat kṛtam asmābhir aśvatthāmapurogamaiḥ //
Słysząc, że bezprawnie zabił Bhimasena twego syna ,
do pogrążonego we śnie Pandawów obozu wchodząc
rzezi tam dokonaliśmy.
adharmeṇa hataṃ śrutvā bhīmasenena te sutam /
suptaṃ śibiram āviśya pāṇḍūnāṃ kadanaṃ kṛtam //
Zostali zabici wszyscy Pańćalowie z Dhrysztadjumną,
zginęli także synowie Drupady oraz Draupadi.
pāñcālā nihatāḥ sarve dhṛṣṭadyumnapurogamāḥ /
drupadasyātmajāścaiva draupadeyāśca pātitāḥ //
Oto dokonawszy rzezi masy wrogów twoich synów
uciekliśmy, bo do walki we trzech stanąć nie zdołamy.
tathā viśasanaṃ kṛtvā putraśatrugaṇasya te /
prādravāma raṇe sthātuṃ na hi śakyāmahe trayaḥ //
A wnet przyjdą Pandawowie – wielcy łucznicy, herosi,
owładnięci siłą gniewu, pragnąc wrogość nam odpłacić.
te hi śūrā maheṣvāsāḥ kṣipram eṣyanti pāṇḍavāḥ /
amarṣavaśam āpannā vairaṃ pratijihīrṣavaḥ //
Byki wśród ludzi, herosi, słysząc o zabitych synach
pragną bez zwłoki podążać naszym śladem, o wspaniała.
nihatān ātmajāñ śrutvā pramattān puruṣarṣabhāḥ /
ninīṣantaḥ padaṃ śūrāḥ kṣipram eva yaśasvini //
Wyrządziwszy zło Pandawom nie możemy tu pozostać,
wybacz nam, królowo, w bólu serca swego nie pogrążaj.
pāṇḍūnāṃ kilbiṣaṃ kṛtvā saṃsthātuṃ notsahāmahe /
anujānīhi no rājñi mā ca śoke manaḥ kṛthāḥ //
Królu, ty nam także wybacz, trwaj w najwyższym harcie ducha,
dostrzeż to, że śmierć jedynie kresem jest rycerskiej cnoty.”
rājaṃstvam anujānīhi dhairyam ātiṣṭha cottamam /
niṣṭhāntaṃ paśya cāpi tvaṃ kṣatradharmaṃ ca kevalam //
Gdy przemówił tak do króla, gdy obeszli dookoła
niego Krypa, Krytawarman oraz Drony syn, Bharato,
ityevam uktvā rājānaṃ kṛtvā cābhipradakṣiṇam /
kṛpaśca kṛtavarmā ca droṇaputraśca bhārata //
oglądając się za królem, wielce mądrym Dhrytarasztrą,
nad Ganges potężni duchem popędzili swoje konie.
avekṣamāṇā rājānaṃ dhṛtarāṣṭraṃ manīṣiṇam /
gaṅgām anu mahātmānastūrṇam aśvān acodayan //
A gdy odjechali, królu, wszyscy wielcy rydwannicy,
pożegnali się ze sobą popędzani przerażeniem
i w trzy strony popędzili.
apakramya tu te rājan sarva eva mahārathāḥ /
āmantryānyonyam udvignāstridhā te prayayustataḥ //
Wówczas do Hastinapury podążył syn Śaradwata –
– Krypa, do krainy swojej – syn Hrydiki , a syn Drony
odszedł do pustelni Wjasy.
jagāma hāstinapuraṃ kṛpaḥ śāradvatastadā /
svam eva rāṣṭraṃ hārdikyo drauṇir vyāsāśramaṃ yayau //
Tak odeszli wojownicy oglądając się za sobą
w strachu, gdyż zgrzeszyli wobec wielkodusznych synów Pandu.
evaṃ te prayayur vīrā vīkṣamāṇāḥ parasparam /
bhayārtāḥ pāṇḍuputrāṇām āgaskṛtvā mahātmanām //
Herosi, spotkawszy wówczas króla, tuż przed wschodem słońca,
rozeszli się, wrogobójcy, tak jak chcieli, wielki królu.
sametya vīrā rājānaṃ tadā tvanudite ravau /
viprajagmur mahārāja yathecchakam ariṃdamāḥ //