d--- layout: chapter --- Rozdział 24 - Mahabharata Rozdział 24 | Mahabharata Link
Gandhari rzekła:
Spójrz na syna Somadatty, Jujudhana go powalił.
W pobliżu, potomku Madhu, dziobią go rozliczne ptaki.
gāndhāryuvāca /
somadattasutaṃ paśya yuyudhānena pātitam /
vitudyamānaṃ vihagair bahubhir mādhavāntike //
Somadatta, Dźanardano, palony bólem po synu
zdaje się lżyć Jujudhane, tego wielkiego łucznika.
putraśokābhisaṃtaptaḥ somadatto janārdana /
yuyudhānaṃ maheṣvāsaṃ garhayann iva dṛśyate //
A oto Bhuriśrawasa matka w bólu zatopiona
pociesza, nieskazitelna, męża swego, Somadattę.
asau tu bhūriśravaso mātā śokapariplutā /
āśvāsayati bhartāraṃ somadattam aninditā //
„Szczęśliwie nie widzisz, królu, tej Bharatów strasznej klęski,
okrutnej Kaurawów wojny, która kończy erę świata.
diṣṭyā nedaṃ mahārāja dāruṇaṃ bharatakṣayam /
kurusaṃkrandanaṃ ghoraṃ yugāntam anupaśyasi //
Szczęśliwie nie widzisz dzisiaj zabitego syna, który
słup ofiarny miał w swym godle, dawcę rozlicznych tysięcy,
ofiarnika wielu rytów.
diṣṭyā yūpadhvajaṃ vīraṃ putraṃ bhūrisahasradam /
anekakratuyajvānaṃ nihataṃ nādya paśyasi //
Szczęśliwie nie słyszysz, królu, wśród okrzyków swych synowych
strasznych łkań, jakby żurawi samic łkań w otchłani morskiej.
diṣṭyā snuṣāṇām ākrande ghoraṃ vilapitaṃ bahu /
na śṛṇoṣi mahārāja sārasīnām ivārṇave //
Osłonięte jedną szatą, mające w nieładzie włosy,
biegają synowe wokół swych zabitych synów, mężów.
ekavastrānusaṃvītāḥ prakīrṇāsitamūrdhajāḥ /
snuṣāste paridhāvanti hatāpatyā hateśvarāḥ //
Szczęśliwie nie widzisz, biada, przez bestie pożeranego
bez ramienia bohatera, przez Ardźunę zabitego.
śvāpadair bhakṣyamāṇaṃ tvam aho diṣṭyā na paśyasi /
chinnabāhuṃ naravyāghram arjunena nipātitam //
Śali pobitego w bitwie, tak jak i Bhuriśrawasa,
i wdów wszystkich – swych synowych szczęśliwie nie widzisz dzisiaj.
śalaṃ vinihataṃ saṃkhye bhūriśravasam eva ca /
snuṣāśca vidhavāḥ sarvā diṣṭyā nādyeha paśyasi //
Szczęśliwie nie widzisz tego złocistego parasola,
złamanego przy rydwanie, który miał syn Somadatty,
wielkoduszny Jupaketu.”
diṣṭyā tat kāñcanaṃ chatraṃ yūpaketor mahātmanaḥ /
vinikīrṇaṃ rathopasthe saumadatter na paśyasi //
Te żony Bhuriśrawasa, którego Satjaki zabił,
czarnookie, otaczają męża i żałośnie płaczą.
amūstu bhūriśravaso bhāryāḥ sātyakinā hatam /
parivāryānuśocanti bhartāram asitekṣaṇāḥ //
Mocno łkają wyniszczone bólem po utracie męża
i padają wprost na ziemię, Keśawo, cóż to za męka!
etā vilapya bahulaṃ bhartṛśokena karśitāḥ /
patantyabhimukhā bhūmau kṛpaṇaṃ bata keśava //
„Jak mógł ten Bibhatsu wstrętny spełnić wstrętny czyn i odciąć
ramię tego niebacznego bohatera, ofiarnika?
bībhatsur atibībhatsaṃ karmedam akarot katham /
pramattasya yad achaitsīd bāhuṃ śūrasya yajvanaḥ //
Nawet gorszy czyn od tego uczynił Satjaki, skoro
rzucił się na tego, który siadł gotowy post swój spełnić.
tataḥ pāpataraṃ karma kṛtavān api sātyakiḥ /
yasmāt prāyopaviṣṭasya prāhārṣīt saṃśitātmanaḥ //
Leżysz tu, ty jeden prawy bezprawnie przez dwóch zabity”,
tak te żony Jupadhwadźy krzyczą, o Potomku Madhu.
eko dvābhyāṃ hataḥ śeṣe tvam adharmeṇa dhārmikaḥ /
iti yūpadhvajasyaitāḥ striyaḥ krośanti mādhava //
Oto żona Jupadhwadźy – talię jej dwie dłonie zmierzą –
na kolana położyła ramię męża, lament wzniosła.
bhāryā yūpadhvajasyaiṣā karasaṃmitamadhyamā /
kṛtvotsaṅge bhujaṃ bhartuḥ kṛpaṇaṃ paryadevayat //
Ramię to jej pasek ciągnie i uciska pierś obfitą,
pieści pępek, udo, biodra i ściąga z niej jej sukienkę.
ayaṃ sa raśanotkarṣī pīnastanavimardanaḥ /
nābhyūrujaghanasparśī nīvīvisraṃsanaḥ karaḥ //
W obecności Wasudewy syn Prythy niezmordowany
powalił odurzonego, który boje toczył z innym.
vāsudevasya sāṃnidhye pārthenākliṣṭakarmaṇā /
yudhyataḥ samare 'nyena pramattasya nipātitaḥ //
„Ale czy na zgromadzeniach, w opowieściach, Dźanardano,
nazwiesz czyn Ardźuny wielkim, ty lub Właściciel Diademu ?”
kiṃ nu vakṣyasi saṃsatsu kathāsu ca janārdana /
arjunasya mahat karma svayaṃ vā sa kirīṭavān //
Gdy cię tak zelżyła, siadła milcząc piękna ta kobieta,
współmałżonki nad nią łkają jakby była ich synową.
ityevaṃ garhayitvaiṣā tūṣṇīm āste varāṅganā /
tām etām anuśocanti sapatnyaḥ svām iva snuṣām //
Potężnego Śakuniego, iście mężnego Gandhary
króla zabił Sahadewa – wuj padł z ręki syna siostry.
gāndhārarājaḥ śakunir balavān satyavikramaḥ /
nihataḥ sahadevena bhāgineyena mātulaḥ //
Ten, którego wachlowały wachlarze o złotych drzewcach
teraz leży wachlowany skrzydłami skrzydlatych stworzeń.
yaḥ purā hemadaṇḍābhyāṃ vyajanābhyāṃ sma vījyate /
sa eṣa pakṣibhiḥ pakṣaiḥ śayāna upavījyate //
Który form sto, tysiąc tworzył, tego iluzji włodarza
spopieliła się iluzja przez ognisty blask Pandawów.
yaḥ sma rūpāṇi kurute śataśo 'tha sahasraśaḥ /
tasya māyāvino māyā dagdhāḥ pāṇḍavatejasā //
Znawca oszustw, co iluzją zwyciężył wielkie królestwo
Judhiszthiry w sali spotkań, sam swe własne życie przegrał.
māyayā nikṛtiprajño jitavān yo yudhiṣṭhiram /
sabhāyāṃ vipulaṃ rājyaṃ sa punar jīvitaṃ jitaḥ //
Ptaki – śakunty – siadają wokół Śakuniego, Kryszno,
gracza wytrenowanego ku zagładzie moich synów.
śakuntāḥ śakuniṃ kṛṣṇa samantāt paryupāsate /
kitavaṃ mama putrāṇāṃ vināśāyopaśikṣitam //
To przez niego nastąpiła wielka waśń ta z Pandawami
ku zniszczeniu moich synów, jego i stronników jego.
etenaitanmahad vairaṃ prasaktaṃ pāṇḍavaiḥ saha /
vadhāya mama putrāṇām ātmanaḥ sagaṇasya ca //
Jak synowie moi, panie, światy orężem zdobyte
zyskali, tak on te światy zyskał, chociaż zły miał umysł.
yathaiva mama putrāṇāṃ lokāḥ śastrajitāḥ prabho /
evam asyāpi durbuddher lokāḥ śastreṇa vai jitāḥ //
Ale czy, Zabójco Madhu, tam konfliktu nie wywoła
z braćmi swymi moich synów prostodusznych – on przewrotny?
kathaṃ ca nāyaṃ tatrāpi putrānme bhrātṛbhiḥ saha /
virodhayed ṛjuprajñān anṛjur madhusūdana //