I rzekł Waiśampajana:
Oto Syn Gawalgany, przemądry Sańdźaja, znający to, co było, co jest i co będzie, powrócił z pola bitwy i we własnej osobie objawił się przed zamyślonym Dhrytarasztrą. Przeniknięty bólem znienacka przed nim stanął, by przekazać mu wieść, że poległ Bhiszma, niezrównany wśród Bharatów:
— Jestem Sańdźaja, o królu! Cześć ci, buhaju Bharatów! Poległ Bhiszma, pradziad twego rodu! Najwybitniejszy z wojów, potęga wszystkich łuczników, dzisiaj na łożu ze strzał spoczywa on, pradziad rodu Kurów! W jego męstwie twój syn znalazł wsparcie, gdy grę w kości zarządził, a on teraz poległ ugodzony przez Śikhandina. (5) Ten potężny wojownik, który samojeden na swoim rydwanie zwyciężył wszystkich władców ziemi sprzymierzonych w wielkiej bitwie o miasto Kaśi, który w walce z Ramą, synem Dźamadagniego walczył ów potomek Wasu Dobrotliwego, którego Rama uśmiercić nie zdołał — właśnie jego Śikhandin dzisiaj pokonał! — bohaterstwem równego wielkiemu Indrze, niezłomnością Himawantowi, dogłębnością oceanowi, a cierpliwością ziemi. Strzały były jego kłami, łuk ustami, a miecz językiem, niepokonany lew między ludźmi — twego ojca dzisiaj Pańcalja powalił! Gdy wielka armia Pandawów zobaczyła, jak ruszał do walki, zatrzęsła się zatrwożona, jak stado bydła, gdy lwa dostrzeże. (10) On ochraniał twoją armię przez dziesięć wojennych nocy, wojsk niszczyciel, a dziś zaszedł niczym słońce, spełniwszy nadzwyczaj trudne dzieło! Przez te dziesięć dni wojny niewzruszony niczym sam Indra Mocarny, lejąc deszczem tysięcy strzał, zabił arbudę wojowników, a teraz leży, rycząc, na ziemi, jak drzewo przez wiatr powalone, boś ty źle mu doradził, Bharato — jemu, co nie zasłużył na to.
Oto Syn Gawalgany, przemądry Sańdźaja, znający to, co było, co jest i co będzie, powrócił z pola bitwy i we własnej osobie objawił się przed zamyślonym Dhrytarasztrą. Przeniknięty bólem znienacka przed nim stanął, by przekazać mu wieść, że poległ Bhiszma, niezrównany wśród Bharatów:
— Jestem Sańdźaja, o królu! Cześć ci, buhaju Bharatów! Poległ Bhiszma, pradziad twego rodu! Najwybitniejszy z wojów, potęga wszystkich łuczników, dzisiaj na łożu ze strzał spoczywa on, pradziad rodu Kurów! W jego męstwie twój syn znalazł wsparcie, gdy grę w kości zarządził, a on teraz poległ ugodzony przez Śikhandina. (5) Ten potężny wojownik, który samojeden na swoim rydwanie zwyciężył wszystkich władców ziemi sprzymierzonych w wielkiej bitwie o miasto Kaśi, który w walce z Ramą, synem Dźamadagniego walczył ów potomek Wasu Dobrotliwego, którego Rama uśmiercić nie zdołał — właśnie jego Śikhandin dzisiaj pokonał! — bohaterstwem równego wielkiemu Indrze, niezłomnością Himawantowi, dogłębnością oceanowi, a cierpliwością ziemi. Strzały były jego kłami, łuk ustami, a miecz językiem, niepokonany lew między ludźmi — twego ojca dzisiaj Pańcalja powalił! Gdy wielka armia Pandawów zobaczyła, jak ruszał do walki, zatrzęsła się zatrwożona, jak stado bydła, gdy lwa dostrzeże. (10) On ochraniał twoją armię przez dziesięć wojennych nocy, wojsk niszczyciel, a dziś zaszedł niczym słońce, spełniwszy nadzwyczaj trudne dzieło! Przez te dziesięć dni wojny niewzruszony niczym sam Indra Mocarny, lejąc deszczem tysięcy strzał, zabił arbudę wojowników, a teraz leży, rycząc, na ziemi, jak drzewo przez wiatr powalone, boś ty źle mu doradził, Bharato — jemu, co nie zasłużył na to.
vaiśaṃpāyana uvāca /
atha gāvalgaṇir dhīmān samarād etya saṃjayaḥ /
pratyakṣadarśī sarvasya bhūtabhavyabhaviṣyavit //
atha gāvalgaṇir dhīmān samarād etya saṃjayaḥ /
pratyakṣadarśī sarvasya bhūtabhavyabhaviṣyavit //
dhyāyate dhṛtarāṣṭrāya sahasopetya duḥkhitaḥ /
ācaṣṭa nihataṃ bhīṣmaṃ bharatānām amadhyamam //
ācaṣṭa nihataṃ bhīṣmaṃ bharatānām amadhyamam //
saṃjayo 'haṃ mahārāja namaste bharatarṣabha /
hato bhīṣmaḥ śāṃtanavo bharatānāṃ pitāmahaḥ //
hato bhīṣmaḥ śāṃtanavo bharatānāṃ pitāmahaḥ //
kakudaṃ sarvayodhānāṃ dhāma sarvadhanuṣmatām /
śaratalpagataḥ so 'dya śete kurupitāmahaḥ //
śaratalpagataḥ so 'dya śete kurupitāmahaḥ //
yasya vīryaṃ samāśritya dyūtaṃ putrastavākarot /
sa śete nihato rājan saṃkhye bhīṣmaḥ śikhaṇḍinā //
sa śete nihato rājan saṃkhye bhīṣmaḥ śikhaṇḍinā //
yaḥ sarvān pṛthivīpālān samavetānmahāmṛdhe /
jigāyaikarathenaiva kāśipuryāṃ mahārathaḥ //
jigāyaikarathenaiva kāśipuryāṃ mahārathaḥ //
jāmadagnyaṃ raṇe rāmam āyodhya vasusaṃbhavaḥ /
na hato jāmadagnyena sa hato 'dya śikhaṇḍinā //
na hato jāmadagnyena sa hato 'dya śikhaṇḍinā //
mahendrasadṛśaḥ śaurye sthairye ca himavān iva /
samudra iva gāmbhīrye sahiṣṇutve dharāsamaḥ //
samudra iva gāmbhīrye sahiṣṇutve dharāsamaḥ //
śaradaṃṣṭro dhanurvaktraḥ khaḍgajihvo durāsadaḥ /
narasiṃhaḥ pitā te 'dya pāñcālyena nipātitaḥ //
narasiṃhaḥ pitā te 'dya pāñcālyena nipātitaḥ //
pāṇḍavānāṃ mahat sainyaṃ yaṃ dṛṣṭvodyantam āhave /
pravepata bhayodvignaṃ siṃhaṃ dṛṣṭveva gogaṇaḥ //
pravepata bhayodvignaṃ siṃhaṃ dṛṣṭveva gogaṇaḥ //
parirakṣya sa senāṃ te daśarātram anīkahā /
jagāmāstam ivādityaḥ kṛtvā karma suduṣkaram //
jagāmāstam ivādityaḥ kṛtvā karma suduṣkaram //
yaḥ sa śakra ivākṣobhyo varṣan bāṇān sahasraśaḥ /
jaghāna yudhi yodhānām arbudaṃ daśabhir dinaiḥ //
jaghāna yudhi yodhānām arbudaṃ daśabhir dinaiḥ //
sa śete niṣṭanan bhūmau vātarugṇa iva drumaḥ /
tava durmantrite rājan yathā nārhaḥ sa bhārata //
tava durmantrite rājan yathā nārhaḥ sa bhārata //