d--- layout: chapter --- Rozdział 36 - Mahabharata Rozdział 36 | Mahabharata Link
Chwalebny Pan rzekł:
Dalej wiedzę ci obwieszczę, tę najlepszą pośród wiedzy,
mędrcy, którzy ją poznali stąd wkroczyli w doskonałość.
śrībhagavānuvāca /
paraṃ bhūyaḥ pravakṣyāmi jñānānāṃ jñānamuttamam /
yajjñātvā munayaḥ sarve parāṃ siddhimito gatāḥ //
Na tej wiedzy się oparłszy, stali się mi podobnymi.
Przy stwarzaniu się nie rodzą, nie dygocą przy zniszczeniu.
idaṃ jñānamupāśritya mama sādharmyamāgatāḥ /
sarge 'pi nopajāyante pralaye na vyathanti ca //
Moim łonem wielki brahman, w nim zarodek ja umieszczam,
z niego to, dziecię Bharatów, wszystkie istoty powstają.
mama yonirmahadbrahma tasmingarbhaṃ dadhāmyaham /
saṃbhavaḥ sarvabhūtānāṃ tato bhavati bhārata //
Synu Kunti, tych postaci, które rodzą się z łon wszelkich,
jednym łonem - wielki brahman, ojcem ja - dawcą nasienia.
sarvayoniṣu kaunteya mūrtayaḥ sambhavanti yāḥ /
tāsāṃ brahma mahadyonir ahaṃ bījapradaḥ pitā //
Mrok, aktywność oraz istność – cechy powstałe z Natury
wiążą w ciele, długoręki, niezmiennego wcielonego.
sattvaṃ rajastama iti guṇāḥ prakṛtisaṃbhavāḥ /
nibadhnanti mahābāho dehe dehinamavyayam //
Wśród nich istność daje zdrowie i rozświetla, gdyż bez skazy.
Wiąże zaś poczuciem szczęścia oraz wiedzy, o bezgrzeszny.
tatra sattvaṃ nirmalatvātprakāśakamanāmayam /
sukhasaṅgena badhnāti jñānasaṅgena cānagha //
Wiedz, aktywność to namiętność wstała z lgnięcia i tęsknoty.
Wiąże ona, synu Kunti, wcielonego związkiem z czynem.
rajo rāgātmakaṃ viddhi tṛṣṇāsaṅgasamudbhavam /
tannibadhnāti kaunteya karmasaṅgena dehinam //
Mrok zaś rodzi się z niewiedzy, mami on wcielonych wszystkich.
Pęta niedbalstwem, lenistwem, ospałością, o Bharato.
tamastvajñānajaṃ viddhi mohanaṃ sarvadehinām /
pramādālasyanidrābhistannibadhnāti bhārata //
Istność k szczęściu skłania człeka, a aktywność ku czynowi,
mrok zaś zakrywając wiedzę, sprawia lgnięcie ku niedbalstwu.
sattvaṃ sukhe sañjayati rajaḥ karmaṇi bhārata /
jñānamāvṛtya tu tamaḥ pramāde sañjayatyuta //
Istność jawi się, górując nad mrokiem i aktywnością,
zaś aktywność się pojawia, kiedy stłumi mrok i istność.
Wstaje mrok, gdy zdominuje istność wespół z aktywnością.
rajastamaścābhibhūya sattvaṃ bhavati bhārata /
rajaḥ sattvaṃ tamaścaiva tamaḥ sattvaṃ rajastathā //
Gdy we wszystkich bramach ciała uzewnętrznia się świetlistość
oraz wiedza w nich powstaje, niechaj wie, że wzrasta istność.
sarvadvāreṣu dehe 'sminprakāśa upajāyate /
jñānaṃ yadā tadā vidyādvivṛddhaṃ sattvamityuta //
Gdy aktywność w siłę rośnie wraz powstają: brak spokoju,
chciwość, działanie, tęsknota i do czynów skłonność, byku.
lobhaḥ pravṛttirārambhaḥ karmaṇāmaśamaḥ spṛhā /
rajasyetāni jāyante vivṛddhe bharatarṣabha //
Gdy znów mrok urasta w siłę, to się rodzą: brak działania,
nieprzejrzystość, omroczenie i niedbalstwo, dziecię Kurów.
aprakāśo 'pravṛttiśca pramādo moha eva ca /
tamasyetāni jāyante vivṛddhe kurunandana //
Gdy nosiciel ciała zemrze, kiedy istność rozwinięta,
wówczas nieskalane światy przednich znawców on osiąga.
yadā sattve pravṛddhe tu pralayaṃ yāti dehabhṛt /
tadottamavidāṃ lokānamalānpratipadyate //
A gdy zemrze w aktywności, wśród lubiących czyn się rodzi.
W mroku zmarły, się narodzi z łona istot bezrozumnych.
rajasi pralayaṃ gatvā karmasaṅgiṣu jāyate /
tathā pralīnastamasi mūḍhayoniṣu jāyate //
Dobrze spełnionego czynu owoc istny, nieskalany,
mroku owocem – niewiedza, aktywności zaś – cierpienie.
karmaṇaḥ sukṛtasyāhuḥ sāttvikaṃ nirmalaṃ phalam /
rajasastu phalaṃ duḥkhamajñānaṃ tamasaḥ phalam //
Z istności powstaje wiedza, z aktywności zaś jest chciwość,
a niedbalstwo, omroczenie i niewiedza wstają z mroku.
sattvātsaṃjāyate jñānaṃ rajaso lobha eva ca /
pramādamohau tamaso bhavato 'jñānameva ca //
Ci w istności w górę idą, aktywni zostają w środku,
ci, co są pod wpływem mroku, z cech najgorszej, na dół schodzą.
ūrdhvaṃ gacchanti sattvasthā madhye tiṣṭhanti rājasāḥ /
jaghanyaguṇavṛttasthā adho gacchanti tāmasāḥ //
Kiedy widz od cech innego sprawcy tutaj nie dostrzega,
ale poznał od cech wyższe, wówczas sięga mego stanu.
nānyaṃ guṇebhyaḥ kartāraṃ yadā draṣṭānupaśyati /
guṇebhyaśca paraṃ vetti madbhāvaṃ so 'dhigacchati //
Gdy wcielony trzy przekroczy cechy, z których wzrosło ciało,
to od cierpień się wyzwala – narodzin, starości, śmierci
i osiąga nieśmiertelność.
guṇānetānatītya trīndehī dehasamudbhavān /
janmamṛtyujarāduḥkhairvimukto 'mṛtamaśnute //
Ardźuna rzekł:
Czym się ten odznacza, Panie, kto trzy cechy już przekroczył?
Jakie jego zachowanie? Jak przekracza on trzy cechy?
arjuna uvāca /
kairliṅgaistrīnguṇānetānatīto bhavati prabho /
kimācāraḥ kathaṃ caitāṃstrīnguṇānativartate //
Chwalebny Pan rzekł:
Oświecenia, omroczenia i działania nie odrzuca,
gdy przychodzą, synu Pandu, i nie pragnie, gdy odchodzą.
śrībhagavānuvāca /
prakāśaṃ ca pravṛttiṃ ca mohameva ca pāṇḍava /
na dveṣṭi sampravṛttāni na nivṛttāni kāṅkṣati //
Cechy go nie poruszają, trwa on jakby obojętny.
„Tylko cechy to działają” – utrzymuje on i nie drży.
udāsīnavadāsīno guṇairyo na vicālyate /
guṇā vartanta ityeva yo 'vatiṣṭhati neṅgate //
Ból i radość ma za jedno, glinę, kamień, czy też złoto,
jeden w miłym i niemiłym, w naganie, pochwale równy,
mądry, osadzony w sobie.
samaduḥkhasukhaḥ svasthaḥ samaloṣṭāśmakāñcanaḥ /
tulyapriyāpriyo dhīrastulyanindātmasaṃstutiḥ //
W czci i wzgardzie jest jednaki, dla przyjaciół, wrogów równy,
wyrzekł wszelkich się poczynań – jego zwą pozacechowym.
mānāvamānayostulyastulyo mitrāripakṣayoḥ /
sarvārambhaparityāgī guṇātītaḥ sa ucyate //
Kto mi służy niezachwianie w miłosnej, niezwodnej jodze,
ten już poza cechy wyszedł, gotów jest stać się brahmanem.
māṃ ca yo 'vyabhicāreṇa bhaktiyogena sevate /
sa guṇānsamatītyaitānbrahmabhūyāya kalpate //
Jam podstawą jest brahmana – nieśmiertelnego, bez zmiany,
który jest odwiecznym prawem oraz szczęściem jest wyłącznym.
brahmaṇo hi pratiṣṭhāhamamṛtasyāvyayasya ca /
śāśvatasya ca dharmasya sukhasyaikāntikasya ca //