Rozdział 4

Sańdźaja rzekł:
Gdy usłyszał jego lament starzec, pradziad wszystkich Kurów,
rad w swej duszy słowo wyrzekł zgodnie z miejscem oraz czasem:

saṃjaya uvāca /
tasya lālapyataḥ śrutvā vṛddhaḥ kurupitāmahaḥ /
deśakālocitaṃ vākyam abravīt prītamānasaḥ //

„Jak ocean dla rzek licznych, dla gwiazd słońce – Dawca Światła,
jak dla prawdy sprawiedliwi, a dla nasion płodna ziemia,

samudra iva sindhūnāṃ jyotiṣām iva bhāskaraḥ /
satyasya ca yathā santo bījānām iva corvarā //

jak dla istot chmura z deszczem, bądź opoką dla przyjaciół!
Niech na tobie polegają, jak na Indrze nieśmiertelni.

parjanya iva bhūtānāṃ pratiṣṭhā suhṛdāṃ bhava /
bāndhavāstvānujīvantu sahasrākṣam ivāmarāḥ //

Chcąc nieść radość Durjodhanie, wkroczyłeś do Miasta Królów ,
siłą oraz męstwem ramion wytraciłeś klan Kambodźów.

svabāhubalavīryeṇa dhārtarāṣṭrapriyaiṣiṇā /
karṇa rājapuraṃ gatvā kāmbojā nihatāstvayā //

Ty zabiłeś Gandharczyków i Ambaszthów, i Widehów,
także władców jak Nagnadźit, co do Giriwradźy zbiegli.

girivrajagatāścāpi nagnajitpramukhā nṛpāḥ /
ambaṣṭhāśca videhāśca gāndhārāśca jitāstvayā //

Twardzi w boju Kiratowie, co mieszkają w śnieżnych twierdzach,
z dawna w mocy Durjodhany – to ty tego dokonałeś.

himavaddurganilayāḥ kirātā raṇakarkaśāḥ /
duryodhanasya vaśagāḥ kṛtāḥ karṇa tvayā purā //

W różnych miejscach, w licznych bojach, pragnąc dobra Durjodhany,
zwyciężyłeś licznych mężów, Karno o potężnej sile.

tatra tatra ca saṃgrāme duryodhanahitaiṣiṇā /
bahavaśca jitā vīrāstvayā karṇa mahaujasā //

Wraz z krewnymi, przyjaciółmi stań się dla wszystkich Kaurawów
drogą, co do celu wiedzie, tak jak jest nią Durjodhana.

yathā duryodhanastāta sajñātikulabāndhavaḥ /
tathā tvam api sarveṣāṃ kauravāṇāṃ gatir bhava //

Głoszę to ku pomyślności: idź i walcz z wrogami swymi!
W walce służ Kaurawom radą, daj zwycięstwo Durjodhanie!

śivenābhivadāmi tvāṃ gaccha yudhyasva śatrubhiḥ /
anuśādhi kurūn saṃkhye dhatsva duryodhane jayam //

Wszak na równi z Durjodhaną jako wnuka cię traktuję.
Zgodnie z prawem tak do niego, jak do ciebie należymy.

bhavān pautrasamo 'smākaṃ yathā duryodhanastathā /
tavāpi dharmataḥ sarve yathā tasya vayaṃ tathā //

W świecie tym, jak głoszą mędrcy, od krewnych, powinowatych
lepszą jest, o pierwszy z ludzi, prawych zażyłość z prawymi.

yaunāt saṃbandhakālloke viśiṣṭaṃ saṃgataṃ satām /
sadbhiḥ saha naraśreṣṭha pravadanti manīṣiṇaḥ //

W zgodzie bądź ze swą przysięgą, zawsze pewny: .
Siłę Kurów więc ochraniaj, jak to czyni Durjodhana”.

sa satyasaṃgaro bhūtvā mamedam iti niścitam /
kurūṇāṃ pālaya balaṃ yathā duryodhanastathā //

Gdy tych słów wysłuchał Karna, dziecię Słońca Chmurodzielcy,
stopom Bhiszmy się pokłonił i do boju chyżo ruszył.

iti śrutvā vacaḥ so 'tha caraṇāvabhivādya ca /
yayau vaikartanaḥ karṇastūrṇam āyodhanaṃ prati //

Ujrzał pole niezmierzone, nieprzebrane, pełne ludzi
i na duchu podniósł armię o zjeżonym bronią czole.

so 'bhivīkṣya naraughāṇāṃ sthānam apratimaṃ mahat /
vyūḍhapraharaṇoraskaṃ sainyaṃ tat samabṛṃhayat //

Gdy Kurowie zobaczyli, że potężny łucznik Karna
wraz do boju się gotuje, zaraz gromko go uczcili:
okrzykami, oklaskami, brzękiem łuków i lwim rykiem.

karṇaṃ dṛṣṭvā maheṣvāsaṃ yuddhāya samavasthitam /
kṣveḍitāsphoṭitaravaiḥ siṃhanādaravair api /
dhanuḥśabdaiśca vividhaiḥ kuravaḥ samapūjayan //