d--- layout: chapter --- Rozdział 25 - Mahabharata Rozdział 25 | Mahabharata Link
Ardźuna rzekł:
O Ciemiężco, jeśli myślisz, że od czynu lepszy rozum,
czemu do strasznego dzieła skłaniasz mnie, o Pięknowłosy?
arjuna uvāca /
jyāyasī cetkarmaṇaste matā buddhirjanārdana /
tatkiṃ karmaṇi ghore māṃ niyojayasi keśava //
Jakby poplątaną mową rozum mój zdajesz się mącić.
Powiedz jedno, lecz stanowczo, dzięki czemu dobro zyskam.
vyāmiśreṇaiva vākyena buddhiṃ mohayasīva me /
tadekaṃ vada niścitya yena śreyo 'hamāpnuyām //
Chwalebny Pan rzekł:
O bezgrzeszny, dwie w tym świecie drogi są, co wyjaśniłem:
droga czynu dla joginów, wiedza dla teoretyków.
śrībhagavānuvāca /
loke 'smindvividhā niṣṭhā purā proktā mayānagha /
jñānayogena sāṃkhyānāṃ karmayogena yoginām //
Gdy człek działań nie podejmie, to bezczynu nie uzyska,
a przez samo wyrzeczenie nie sięgnie doskonałości.
na karmaṇāmanārambhānnaiṣkarmyaṃ puruṣo 'śnute /
na ca saṃnyasanādeva siddhiṃ samadhigacchati //
Nawet chwili nikt nie może bez działania pozostawać.
Wszyscy czyn bezwolni czynią przez Naturę przymuszeni.
na hi kaścitkṣaṇamapi jātu tiṣṭhatyakarmakṛt /
kāryate hyavaśaḥ karma sarvaḥ prakṛtijairguṇaiḥ //
Kto organy swe powściągnął, ale umysł ma skupiony
na przedmiotach, taki głupiec obłudnikiem jest nazwany.
karmendriyāṇi saṃyamya ya āste manasā smaran /
indriyārthānvimūḍhātmā mithyācāraḥ sa ucyate //
Lecz kto myślą swą powściągnął zmysły i nieprzywiązany
organami jogę czynu podejmuje, ten jest lepszy.
yastvindriyāṇi manasā niyamyārabhate 'rjuna /
karmendriyaiḥ karmayogamasaktaḥ sa viśiṣyate //
Nakazany czyn wypełniaj, czyn wszak lepszy od bezczynu.
Nawet ciała utrzymanie nie dokona się bez czynu.
niyataṃ kuru karma tvaṃ karma jyāyo hyakarmaṇaḥ /
śarīrayātrāpi ca te na prasidhyedakarmaṇaḥ //
Świat ten jest związany czynem, tu wyjątkiem czyn ofiarny.
Dla ofiary i bez lgnięcia spełniaj dzieła, synu Kunti.
yajñārthātkarmaṇo 'nyatra loko 'yaṃ karmabandhanaḥ /
tadarthaṃ karma kaunteya muktasaṅgaḥ samācara //
Dawno temu rzekł Pan Stworzeń, płodząc potomstwo z ofiarą:
„Dzięki niej się rozmnażajcie, ją uczyńcie dojną krową,
sahayajñāḥ prajāḥ sṛṣṭvā purovāca prajāpatiḥ /
anena prasaviṣyadhvameṣa vo 'stviṣṭakāmadhuk //
nią to bogów utrzymujcie, a bogowie was niech żywią.
Wspomagając się wzajemnie, dobro przednie uzyskacie.
devānbhāvayatānena te devā bhāvayantu vaḥ /
parasparaṃ bhāvayantaḥ śreyaḥ paramavāpsyatha //
Bogowie żyjący z ofiar jadłem miłym was obdarzą.”
Kto spożywa, co otrzymał, im nie dając – ten złodziejem.
iṣṭānbhogānhi vo devā dāsyante yajñabhāvitāḥ /
tairdattānapradāyaibhyo yo bhuṅkte stena eva saḥ //
Święci co ofiarne resztki jedzą, wolni są od winy.
Grzesznicy co sobie ważą, zło jedynie spożywają.
yajñaśiṣṭāśinaḥ santo mucyante sarvakilbiṣaiḥ /
bhuñjate te tvaghaṃ pāpā ye pacantyātmakāraṇāt //
Z jadła rodzą się stworzenia, jadło z deszczu zaś powstaje,
deszcz znów rodzi się z ofiary, źródło w czynie ma ofiara,
annādbhavanti bhūtāni parjanyādannasaṃbhavaḥ /
yajñādbhavati parjanyo yajñaḥ karmasamudbhavaḥ //
czyn z brahmana się wyłania, brahman zaś z niezniszczalnego ,
zatem wszechobecny brahman wiecznie w ofierze spoczywa.
karma brahmodbhavaṃ viddhi brahmākṣarasamudbhavam /
tasmātsarvagataṃ brahma nityaṃ yajñe pratiṣṭhitam //
Kto nie podtrzymuje ruchu koła, które tu się toczy,
grzesznik ten i hedonista nadaremnie żyje, Partho.
evaṃ pravartitaṃ cakraṃ nānuvartayatīha yaḥ /
aghāyurindriyārāmo moghaṃ pārtha sa jīvati //
Ten zaś człek, co w sobie rady, w sobie ukontentowany
i szczęśliwy tylko w sobie, ten nic nie ma do zrobienia.
yastvātmaratireva syādātmatṛptaśca mānavaḥ /
ātmanyeva ca saṃtuṣṭastasya kāryaṃ na vidyate //
Nie ma nic tu do zyskania, ani z dzieła ni z nie-dzieła,
nie polega on na nikim w wypełnianiu swoich celów.
naiva tasya kṛtenārtho nākṛteneha kaścana /
na cāsya sarvabhūteṣu kaścidarthavyapāśrayaḥ //
Będąc wolnym od przywiązań czyn należny zawsze spełniaj.
Gdy człek nie lgnąc, czyn wypełnia, to najwyższe uzyskuje.
tasmādasaktaḥ satataṃ kāryaṃ karma samācara /
asakto hyācarankarma paramāpnoti pūruṣaḥ //
Przez czyn Dźanaka i inni osiągnęli doskonałość.
Widząc jeno dobro świata powinieneś czyn wypełniać.
karmaṇaiva hi saṃsiddhimāsthitā janakādayaḥ /
lokasaṃgrahamevāpi saṃpaśyankartumarhasi //
Co najlepszy człowiek robi, robią to i inni ludzie,
przykład jaki ustanowi, cała ludzkość naśladuje.
yadyadācarati śreṣṭhastattadevetaro janaḥ /
sa yatpramāṇaṃ kurute lokastadanuvartate //
Choć nic nie mam do zrobienia, nic w trzech światach do zyskania,
czego bym już nie osiągnął, jednak działam, synu Prythy.
na me pārthāsti kartavyaṃ triṣu lokeṣu kiṃcana /
nānavāptamavāptavyaṃ varta eva ca karmaṇi //
Gdybym ja, wciąż niestrudzony, choć raz działań swych zaprzestał,
moją drogą, synu Prythy, ludzie poszliby z pewnością.
yadi hyahaṃ na varteyaṃ jātu karmaṇyatandritaḥ /
mama vartmānuvartante manuṣyāḥ pārtha sarvaśaḥ //
Gdybym to zaniechał czynu, światy wsze by się rozpadły,
byłbym stanów pomieszania sprawcą i skrzywdziłbym ludzi.
utsīdeyurime lokā na kuryāṃ karma cedaham /
saṃkarasya ca kartā syām upahanyāmimāḥ prajāḥ //
Tak jak czynią przywiązani do dzieł głupcy, o Bharato,
tak niech mądry i nielgnący czyni, pragnąc dobra świata.
saktāḥ karmaṇyavidvāṃso yathā kurvanti bhārata /
kuryādvidvāṃstathāsaktaścikīrṣurlokasaṃgraham //
Mądry, czynny, zaprzężony, niechaj rozumu nie mąci
niewiedzącym, czyn lubiącym, lecz do dzieł ich skłonność budzi.
na buddhibhedaṃ janayedajñānāṃ karmasaṅginām /
joṣayetsarvakarmāṇi vidvānyuktaḥ samācaran //
Czyny są dokonywane jeno przez Natury cechy,
lecz poczuciem „ja” mamiony, myśli: „to ja jestem sprawcą”.
prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ /
ahaṃkāravimūḍhātmā kartāhamiti manyate //
Lecz kto rozdzielenie poznał cech i czynów, ten uważa:
„to cechy w cechach działają”, zatem nie lgnie, długoręki.
tattvavittu mahābāho guṇakarmavibhāgayoḥ /
guṇā guṇeṣu vartanta iti matvā na sajjate //
Przez te cechy ogłupieni lgną do działań z cech powstałych.
Otępiałych, coś wiedzących, niech nie chwieje, kto zna całość.
prakṛterguṇasaṃmūḍhāḥ sajjante guṇakarmasu /
tānakṛtsnavido mandānkṛtsnavinna vicālayet //
Myślą, która tkwi w Nadjaźni , wszelki czyn we mnie złożywszy,
bez „moje”, bez pragnień będąc, walcz, wyzbywszy się gorączki.
mayi sarvāṇi karmāṇi saṃnyasyādhyātmacetasā /
nirāśīrnirmamo bhūtvā yudhyasva vigatajvaraḥ //
Ludzie, którzy mą naukę stale z wiarą wypełniają
i są wolni od zawiści, uwalniają się od czynów.
ye me matamidaṃ nityamanutiṣṭhanti mānavāḥ /
śraddhāvanto 'nasūyanto mucyante te 'pi karmabhiḥ //
Lecz ci, którzy są zawistni, mej nauki nie wdrażają,
wiedz, że są bez żadnej wiedzy, nieświadomi, już zgubieni.
ye tvetadabhyasūyanto nānutiṣṭhanti me matam /
sarvajñānavimūḍhāṃstānviddhi naṣṭānacetasaḥ //
Nawet mędrzec zawsze działa w zgodzie ze swoją naturą,
za nią zdążają stworzenia, na cóż zda się opór tutaj?
sadṛśaṃ ceṣṭate svasyāḥ prakṛterjñānavānapi /
prakṛtiṃ yānti bhūtāni nigrahaḥ kiṃ kariṣyati //
W każdym zmysłowym przedmiocie tkwi namiętność oraz niechęć.
Niech nie będzie pod ich wpływem, one mu blokują drogę.
indriyasyendriyasyārthe rāgadveṣau vyavasthitau /
tayorna vaśamāgacchet tau hyasya paripanthinau //
Lepsze prawo swe bez zalet, niż cudze, choć przestrzegane.
Lepiej umrzeć w swoim prawie, cudze prawo bojaźń budzi.
śreyānsvadharmo viguṇaḥ paradharmātsvanuṣṭhitāt /
svadharme nidhanaṃ śreyaḥ paradharmo bhayāvahaḥ //
Ardźuna rzekł:
Cóż to, o potomku Wrysznich, tak człowieka tu zaprzęga,
że choć nie chce, grzech popełnia, jakby siłą przymuszony?
arjuna uvāca /
atha kena prayukto 'yaṃ pāpaṃ carati pūruṣaḥ /
anicchannapi vārṣṇeya balādiva niyojitaḥ //
Chwalebny Pan rzekł:
Oto żądza, razem z gniewem, wzrosła z cechy aktywności,
wielki żarłok, wielki grzesznik. Znaj ją tutaj jako wroga.
śrībhagavānuvāca /
kāma eṣa krodha eṣa rajoguṇasamudbhavaḥ /
mahāśano mahāpāpmā viddhyenamiha vairiṇam //
Tak jak dym okrywa ogień, jak zwierciadło kurz przykrywa,
jak płód jest spowity łonem, tak też ona go okrywa.
dhūmenāvriyate vahniryathādarśo malena ca /
yatholbenāvṛto garbhastathā tenedamāvṛtam //
Przez nią jest zakryta wiedza wiedzącego, synu Kunti,
przez żądzę, wiecznego wroga, ogień niezaspokojony.
āvṛtaṃ jñānametena jñānino nityavairiṇā /
kāmarūpeṇa kaunteya duṣpūreṇānalena ca //
Zmysły, umysł oraz rozum jej fortecą są nazwane –
dzięki nim, okrywszy wiedzę, wcielonego ona mami.
indriyāṇi mano buddhirasyādhiṣṭhānamucyate /
etairvimohayatyeṣa jñānamāvṛtya dehinam //
Pierwej zmysły okiełznawszy, o ty, Byku wśród Bharatów,
zabij owego grzesznika, zgubę wiedzy i mądrości.
tasmāttvamindriyāṇyādau niyamya bharatarṣabha /
pāpmānaṃ prajahihyenaṃ jñānavijñānanāśanam //
Mówią, że są zmysły wyższe, a od zmysłów wyżej umysł,
od umysłu rozum wyższy, On zaś wyższy od rozumu.
indriyāṇi parāṇyāhur indriyebhyaḥ paraṃ manaḥ /
manasastu parā buddhir yo buddheḥ paratastu saḥ //
Więc gdy poznasz to, co wyższe od rozumu, długoręki,
gdy utwierdzisz siebie w sobie, wroga – żądzę skrytą zabij.
evaṃ buddheḥ paraṃ buddhvā saṃstabhyātmānamātmanā /
jahi śatruṃ mahābāho kāmarūpaṃ durāsadam //