d--- layout: chapter --- Rozdział 21 - Mahabharata Rozdział 21 | Mahabharata Link
Gandhari rzekła:
Oto leży tu syn Słońca , wielki łucznik i rydwannik,
w bitwie blaskiem syna Prythy zgaszony jak lśniący ogień.
gāndhāryuvāca /
eṣa vaikartanaḥ śete maheṣvāso mahārathaḥ /
jvalitānalavat saṃkhye saṃśāntaḥ pārthatejasā //
Spójrz na Karnę, syna Słońca, zabił wielu rydwanników,
pobity na ziemi leży, ciało w strugach krwi skąpane.
paśya vaikartanaṃ karṇaṃ nihatyātirathān bahūn /
śoṇitaughaparītāṅgaṃ śayānaṃ patitaṃ bhuvi //
Dumny heros, nader gniewny, wielki łucznik i rydwannik,
leży usieczony w bitwie przez Gandiwy dzierżyciela .
amarṣī dīrgharoṣaśca maheṣvāso mahārathaḥ /
raṇe vinihataḥ śete śūro gāṇḍīvadhanvanā //
Za nim to synowie moi, choć w strachu przed Pandawami
poszli walcząc na rydwanach jak słonie za swym przywódcą.
yaṃ sma pāṇḍavasaṃtrāsānmama putrā mahārathāḥ /
prāyudhyanta puraskṛtya mātaṅgā iva yūthapam //
A on został powalony przez leworęcznego woja
w walce, niczym przez lwa tygrys, niczym słoń przez słonia w szale.
śārdūlam iva siṃhena samare savyasācinā /
mātaṅgam iva mattena mātaṅgena nipātitam //
Przy zabitym bohaterze w starciu, tygrysie wśród ludzi,
siedzą żony łzy roniące, włosy mają potargane.
sametāḥ puruṣavyāghra nihataṃ śūram āhave /
prakīrṇamūrdhajāḥ patnyo rudatyaḥ paryupāsate //
To z jego powodu stale Król Prawości, Judhiszthira,
martwiąc się, przez lat trzynaście nie był w stanie spać spokojnie.
udvignaḥ satataṃ yasmād dharmarājo yudhiṣṭhiraḥ /
trayodaśa samā nidrāṃ cintayannādhyagacchata //
Przez wrogów niezwyciężony w zmaganiach, niczym Maghawan,
lśnił jak ogień końca świata, stały niczym Śnieżna Góra.
anādhṛṣyaḥ parair yuddhe śatrubhir maghavān iva /
yugāntāgnir ivārciṣmān himavān iva ca sthiraḥ //
Ten bohater, o Madhawo, wsparcie syna Dhrytarasztry,
zabity na ziemi leży jak przez wiatr złamane drzewo.
sa bhūtvā śaraṇaṃ vīro dhārtarāṣṭrasya mādhava /
bhūmau vinihataḥ śete vātarugṇa iva drumaḥ //
Spójrz na matkę Wryszaseny , Karny towarzyszkę, która
na ziemię padła, łzy roni i żałośnie lamentuje:
paśya karṇasya patnīṃ tvaṃ vṛṣasenasya mātaram /
lālapyamānāḥ karuṇaṃ rudatīṃ patitāṃ bhuvi //
„To klątwa mistrza ścigała cię pewnie,
gdy ziemia koło połknęła rydwanu,
później zaś w bitwie, wśród wrogów, twą głowę
uciął ci strzałą swą Zdobywca Bogactw.”
ācāryaśāpo 'nugato dhruvaṃ tvāṃ yad agrasaccakram iyaṃ dharā te /
tataḥ śareṇāpahṛtaṃ śiraste dhanaṃjayenāhave śatrumadhye //
Ach, biada, padła bez zmysłów ta matka
Suszeny, biedna, boleśnie krzycząca,
Karnę o wielkich ramionach, dziarskiego
widząc ze złotym, ozdobnym łańcuchem.
aho dhig eṣā patitā visaṃjñā samīkṣya jāmbūnadabaddhaniṣkam /
karṇaṃ mahābāhum adīnasattvaṃ suṣeṇamātā rudatī bhṛśārtā //
Z wielkiego duchem zostały już resztki,
bo jego ciało żrą głodne zwierzęta,
przykro jest patrzeć, ponieważ jest niczym
księżyc w czternastym dniu ciemnej połowy.
alpāvaśeṣo hi kṛto mahātmā śarīrabhakṣaiḥ paribhakṣayadbhiḥ /
draṣṭuṃ na saṃprītikaraḥ śaśīva kṛṣṇasya pakṣasya caturdaśāhe //
Zwija się z bólu, upada na ziemię,
znowu powstaje nieszczęsna niewiasta,
płacze, twarz Karny całując namiętnie,
spalana także przez zabójstwo synów.
sāvartamānā patitā pṛthivyām utthāya dīnā punar eva caiṣā /
karṇasya vaktraṃ parijighramāṇā rorūyate putravadhābhitaptā //