d--- layout: chapter --- Rozdział 39 - Mahabharata Rozdział 39 | Mahabharata Link
Dźanamedżaja rzekł:
Jak zacny syn Rysztiszeny trudną ascezę wypełniał
powiedz jak król Sindhudwipa stan bramiński mógł osiągnąć?
janamejaya uvāca /
katham ārṣṭiṣeṇo bhagavān vipulaṃ taptavāṃstapaḥ /
sindhudvīpaḥ kathaṃ cāpi brāhmaṇyaṃ labdhavāṃstadā //
Jak to zrobił Wiśwamitra i Devapi, o braminie?
To mi, panie, unaocznij, ma ciekawość nie zna granic.
devāpiśca kathaṃ brahman viśvāmitraśca sattama /
tanmamācakṣva bhagavan paraṃ kautūhalaṃ hi me //
Waiśampajana rzekł:
Onegdaj w eonie Kryta dwójzrodzony Arsztiszena
stale mieszkał w szkole mistrza, zawsze studiom swym oddany.
vaiśaṃpāyana uvāca /
purā kṛtayuge rājann ārṣṭiṣeṇo dvijottamaḥ /
vasan gurukule nityaṃ nityam adhyayane rataḥ //
Chociaż długo w szkole mieszkał, nie mógł skończyć edukacji,
zdobyć wiedzy czy Wed pojąć, o władco i panie ludów.
tasya rājan gurukule vasato nityam eva ha /
samāptiṃ nāgamad vidyā nāpi vedā viśāṃ pate //
Wielce przygnębiony, królu, oddał się wielkiej ascezie
i za sprawą srogich pokut poznał niezrównane Wedy.
sa nirviṇṇastato rājaṃstapastepe mahātapāḥ /
tato vai tapasā tena prāpya vedān anuttamān //
Mędrzec, który poznał Wedy, doskonały, pierwszy z wieszczów,
asceta w tym właśnie brodzie dał trzy przednie z błogosławieństw.
sa vidvān vedayuktaśca siddhaścāpy ṛṣisattamaḥ /
tatra tīrthe varān prādāt trīn eva sumahātapāḥ //
„W brodzie tej potężnej rzeki człowiek, od dziś poczynając,
wykąpawszy się, osiągnie rezultat ofiary z konia.
asmiṃstīrthe mahānadyā adyaprabhṛti mānavaḥ /
āpluto vājimedhasya phalaṃ prāpnoti puṣkalam //
Tutaj, od dziś poczynając, zniknie strach przed drapieżnikiem
i nawet z małym wysiłkiem wielki owoc się osiągnie.”
adyaprabhṛti naivātra bhayaṃ vyālād bhaviṣyati /
api cālpena yatnena phalaṃ prāpsyati puṣkalam //
Rzekłszy to, wielki asceta poszedł do trzeciego nieba.
Właśnie tak syn Rysztiszeny doskonałość mógł osiągnąć.
evam uktvā mahātejā jagāma tridivaṃ muniḥ /
evaṃ siddhaḥ sa bhagavān ārṣṭiṣeṇaḥ pratāpavān //
Również tu, w tym właśnie brodzie Sindhudwipa wielkiej mocy
oraz Dewapi, o królu, swą bramińskość osiągnęli.
tasminn eva tadā tīrthe sindhudvīpaḥ pratāpavān /
devāpiśca mahārāja brāhmaṇyaṃ prāpatur mahat //
Tak też potomek Kuśiki, panujący nad zmysłami,
co dzień wierny swej ascezie pokutą zdobył bramińskość.
tathā ca kauśikastāta taponityo jitendriyaḥ /
tapasā vai sutaptena brāhmaṇatvam avāptavān //
Sławny rycerz był na ziemi, mężny, nazywany Gadhi,
jemu to się syn urodził – Wiśwamitra wielce mężny.
gādhir nāma mahān āsīt kṣatriyaḥ prathito bhuvi /
tasya putro 'bhavad rājan viśvāmitraḥ pratāpavān //
Król ów, potomek Kuśiki, został sam wielkim joginem.
Namaściwszy swego syna Wiśwamitrę, postanowił
sa rājā kauśikastāta mahāyogyabhavat kila /
sa putram abhiṣicyātha viśvāmitraṃ mahātapāḥ //
ciało swe porzucić, wówczas poddani w pokłonie rzekli:
„O przemądry, nigdzie nie idź, chroń nas od wielkiego strachu!”
dehanyāse manaścakre tam ūcuḥ praṇatāḥ prajāḥ /
na gantavyaṃ mahāprājña trāhi cāsmānmahābhayāt //
Po tej mowie odrzekł Gadhi do poddanych takie słowa:
„Teraz syn mój pozostanie opiekunem wszego świata.”
evam uktaḥ pratyuvāca tato gādhiḥ prajāstadā /
viśvasya jagato goptā bhaviṣyati suto mama //
Rzekł to i na tron wprowadził Gadhi syna Wiśwamitrę,
a sam w trzecie wkroczył niebo. Wiśwamitra królem został,
choć się starał, nie był w stanie całej ziemi dobrze chronić.
ityuktvā tu tato gādhir viśvāmitraṃ niveśya ca /
jagāma tridivaṃ rājan viśvāmitro 'bhavannṛpaḥ /
na ca śaknoti pṛthivīṃ yatnavān api rakṣitum //
Król usłyszał o popłochu wywołanym przez rakszasów
i z czteroczłonową armią zaraz z grodu swego ruszył.
tataḥ śuśrāva rājā sa rākṣasebhyo mahābhayam /
niryayau nagarāccāpi caturaṅgabalānvitaḥ //
Gdy już spory dystans uszedł, trafił na erem Wasiszthy,
jego wojsko zaś, o królu, wielki zamęt tam sprawiło.
sa gatvā dūram adhvānaṃ vasiṣṭhāśramam abhyayāt /
tasya te sainikā rājaṃścakrustatrānayān bahūn //
Kiedy przemądry Wasisztha wrócił do swojej pustelni,
ujrzał wszystko połamane i zniszczony las rozległy.
tatastu bhagavān vipro vasiṣṭho ''śramam abhyayāt /
dadṛśe ca tataḥ sarvaṃ bhajyamānaṃ mahāvanam //
Wściekł się nań ów pierwszy z wieszczów Wasisztha, o wielki królu,
i tak rzekł do swojej krowy: „Stwórz okrutnych barbarzyńców !”
tasya kruddho mahārāja vasiṣṭho munisattamaḥ /
sṛjasva śabarān ghorān iti svāṃ gām uvāca ha //
Słysząc to, dojna stworzyła ludzi straszliwych z wyglądu,
ci na armię wnet natarli i w wsze strony rozpędzili.
tathoktā sāsṛjad dhenuḥ puruṣān ghoradarśanān /
te ca tad balam āsādya babhañjuḥ sarvatodiśam //
Wiśwamitra, syn Gadhiego ujrzał wojów zbiegających.
Sądząc, że asceza lepsza, skłonił myśli ku pokucie.
tad dṛṣṭvā vidrutaṃ sainyaṃ viśvāmitrastu gādhijaḥ /
tapaḥ paraṃ manyamānastapasyeva mano dadhe //
W pierwszym z brodów Saraswati zebrał myśli w medytacji
i postami, restrykcjami począł dręczyć swoje ciało.
so 'smiṃstīrthavare rājan sarasvatyāḥ samāhitaḥ /
niyamaiścopavāsaiśca karśayan deham ātmanaḥ //
Wodę pił lub jadł powietrze, lub też liśćmi się odżywiał,
również spał na gołej ziemi, te i inne śluby spełniał.
jalāhāro vāyubhakṣaḥ parṇāhāraśca so 'bhavat /
tathā sthaṇḍilaśāyī ca ye cānye niyamāḥ pṛthak //
Nie raz złamać jego śluby próbowali też bogowie,
wszak stanowczość szlachetnego nie odbiegła od ślubowań.
asakṛt tasya devāstu vratavighnaṃ pracakrire /
na cāsya niyamād buddhir apayāti mahātmanaḥ //
Wkładał on wielki wysiłek, by ascezy wsze wypełniać
i swą mocą blask Dnia Twórcy syn Gadhiego wnet osiągnął.
tataḥ pareṇa yatnena taptvā bahuvidhaṃ tapaḥ /
tejasā bhāskarākāro gādhijaḥ samapadyata //
Pełen mocy, dawca darów, Pradziad wreszcie postanowił
Wiśwamitrę, co moc zdobył, błogosławieństwem obdarzyć.
tapasā tu tathā yuktaṃ viśvāmitraṃ pitāmahaḥ /
amanyata mahātejā varado varam asya tat //
On zaś wybrał dar dla siebie: „Obym zostać mógł braminem!”,
a Pradziadek wszystkich światów, Brahma, odrzekł: „Niech tak będzie.”
sa tu vavre varaṃ rājan syām ahaṃ brāhmaṇastviti /
tatheti cābravīd brahmā sarvalokapitāmahaḥ //
Sławny srogą swą ascezą, gdy osiągnął już bramińskość,
spełnił żądze, bogom równy począł ziemię wszem przemierzać.
sa labdhvā tapasogreṇa brāhmaṇatvaṃ mahāyaśāḥ /
vicacāra mahīṃ kṛtsnāṃ kṛtakāmaḥ suropamaḥ //
Rama, w tym najlepszym z brodów, dobra rozdał rozmaite,
trzody, bydło mlekodajne, godne łoża i pojazdy.
tasmiṃstīrthavare rāmaḥ pradāya vividhaṃ vasu /
payasvinīstathā dhenūr yānāni śayanāni ca //
Stroje oraz ornamenty, jadło i zacny napitek,
w szczęściu, królu, wszem rozdawał, wielbiąc przy tym dwójzrodzonych.
tathā vastrāṇyalaṃkāraṃ bhakṣyaṃ peyaṃ ca śobhanam /
adadānmudito rājan pūjayitvā dvijottamān //
Następnie Rama się udał do pobliskiej tej pustelni,
gdzie srogą ascezę spełniał Dalbhja Baka – jak wieść głosi.
yayau rājaṃstato rāmo bakasyāśramam antikāt /
yatra tepe tapastīvraṃ dālbhyo baka iti śrutiḥ //