Rozdział 72

Sańdźaja rzekł:
Gdy ta bitwa się toczyła, o dreszcz wszystkich przyprawiając,
Pandawowie się rzucili na trzy części wojsk Kaurawów.

7.72.1

saṃjaya uvāca /
tathā tasmin pravṛtte tu saṃgrāme lomaharṣaṇe /
kauraveyāṃstridhābhūtān pāṇḍavāḥ samupādravan //

Więc barczysty Bhimasena atakował Dźalasandhę,
Judhiszthira zaś wraz z armią natarł na Krytawarmana.

7.72.2

jalasaṃdhaṃ mahābāhur bhīmaseno nyavārayat /
yudhiṣṭhiraḥ sahānīkaḥ kṛtavarmāṇam āhave //

Dhrysztadjumna błyszczał w boju niczym słońce promieniste,
w pędzie szturmował na Dronę, który deszcze strzał wylewał.

7.72.3

kirantaṃ śaravarṣāṇi rocamāna ivāṃśumān /
dhṛṣṭadyumno mahārāja droṇam abhyadravad raṇe //

Tak się też toczyła bitwa Kaurawów oraz Somaków ,
złych na siebie, gorączkowych, angażując wszech łuczników.

7.72.4

tataḥ pravavṛte yuddhaṃ tvaratāṃ sarvadhanvinām /
kurūṇāṃ somakānāṃ ca saṃkruddhānāṃ parasparam //

Gdy ta rzeź się odbywała i narastał wielki przestrach,
podzielone w pary wojsko jak bez lęku się ścierało,

7.72.5

saṃkṣaye tu tathā bhūte vartamāne mahābhaye /
dvandvībhūteṣu sainyeṣu yudhyamāneṣvabhītavat //

wówczas to mocarny Drona zmagał się z księciem Pańćalów
i strzał cętkowanych potok miotał, co się cudem zdało.

7.72.6

droṇaḥ pāñcālaputreṇa balī balavatā saha /
vicikṣepa pṛṣatkaughāṃstad adbhutam ivābhavat //

Z ludzkich głów poobcinanych Drona z Pańćalją stworzyli
jakby gąszcz kwiatów lotosu, rozrzucony we wsze strony.

7.72.7

puṇḍarīkavanānīva vidhvastāni samantataḥ /
cakrāte droṇapāñcālyau nṛṇāṃ śīrṣāṇyanekaśaḥ //

Wojów wszędy rozproszone stroje, oręż, ornamenty,
zbroje, proporce i bronie wśród walczących się walały.

7.72.8

vinikīrṇāni vīrāṇām anīkeṣu samantataḥ /
vastrābharaṇaśastrāṇi dhvajavarmāyudhāni ca //

Ciała ozdobione złotem, pobryzgane krwi kroplami,
zwarte z sobą wyglądały jak kłąb chmur z błyskawicami.

7.72.9

tapanīyavicitrāṅgāḥ saṃsiktā rudhireṇa ca /
saṃsaktā iva dṛśyante meghasaṃghāḥ savidyutaḥ //

Rydwannicy powalali strzałami swymi lotnymi
słonie, konie, wojowników, łuki z palmy napinając.

7.72.10

kuñjarāśvanarān saṃkhye pātayantaḥ patatribhiḥ /
tālamātrāṇi cāpāni vikarṣanto mahārathāḥ //

Bohaterów wielkich duchem wszędy w boju rozrzucone
bułaty, skórzane tarcze, łuki, głowy oraz zbroje,

7.72.11

asicarmāṇi cāpāni śirāṃsi kavacāni ca /
viprakīryanta śūrāṇāṃ saṃprahāre mahātmanām //

niezliczone ciał korpusy bezgłowe zewsząd sterczące
było widać, o monarcho, w tym okrutnym rozgardiaszu.

7.72.12

utthitānyagaṇeyāni kabandhāni samantataḥ /
adṛśyanta mahārāja tasmin paramasaṃkule //

Wszędzie były ścierwojady, sępy, szakale, ścierwniki ,
marabuty , orły, wrony, kruki oraz mięsożercy.

7.72.13

gṛdhrāḥ kaṅkā vaḍāḥ śyenā vāyasā jambukāstathā /
bahavaḥ piśitāśāśca tatrādṛśyanta māriṣa //

Żarły mięso z ciał zabitych, juchę rozlaną chłeptały,
wyrywały z głów ich włosy i szpik kostny wysysały,

7.72.14

bhakṣayantaḥ sma māṃsāni pibantaścāpi śoṇitam /
vilumpantaḥ sma keśāṃśca majjāśca bahudhā nṛpa //

rozciągały wszędy ciała oraz członki ich rozsiane,
głowy ludzi, koni, słoni pomieszane, poplątane.

7.72.15

ākarṣantaḥ śarīrāṇi śarīrāvayavāṃstathā /
narāśvagajasaṃghānāṃ śirāṃsi ca tatastataḥ //

Sprawni w boju, nieśli strzały, do walki inicjowani,
wznosząc modły o zwycięstwo, z gwałtownością się ścierali.

7.72.16

kṛtāstrā raṇadīkṣābhir dīkṣitāḥ śaradhāriṇaḥ /
raṇe jayaṃ prārthayanto bhṛśaṃ yuyudhire tadā //

Wywijali we wsze strony bułatami twoi woje.
Piką, harpunem, trójzębem, dzidą, włócznią czy oszczepem

7.72.17

asimārgān bahuvidhān vicerustāvakā raṇe /
ṛṣṭibhiḥ śaktibhiḥ prāsaiḥ śūlatomarapaṭṭiśaiḥ //

albo maczugą, buławą, a bezbronni zaś rękami
mordowali się nawzajem, wszedłszy na wojenną scenę.

7.72.18

gadābhiḥ parighaiścānye vyāyudhāśca bhujair api /
anyonyaṃ jaghnire kruddhā yuddharaṅgagatā narāḥ //

Więc rydwany z rydwanami, jazda konna z kawalerią,
oddział słoni ze słoniami, a piechota z piechurami.

7.72.19

rathino rathibhiḥ sārdham aśvārohāśca sādibhiḥ /
mātaṅgā varamātaṅgaiḥ padātāśca padātibhiḥ //

Jak upici lub szaleni, lub na scenie jak aktorzy,
jeden na drugiego rycząc, mordowali się nawzajem.

7.72.20

kṣībā ivānye conmattā raṅgeṣviva ca cāraṇāḥ /
uccukruśustathānyonyaṃ jaghnur anyonyam āhave //

Gdy tak bitwa się toczyła bezładna, o panie ludów,
Dhrysztadjumna swoje konie skłębił z rumakami Drony.

7.72.21

vartamāne tathā yuddhe nirmaryāde viśāṃ pate /
dhṛṣṭadyumno hayān aśvair droṇasya vyatyamiśrayat //

Te rumaki przewspaniałe w pędzie wiatru wymieszane,
jedne o gołębiej barwie, drugie jak krew kasztanowe
wyglądały, królu, pięknie jak z błyskawicami chmury.

7.72.22

te hayāḥ sādhvaśobhanta vimiśrā vātaraṃhasaḥ /
pārāvatasavarṇāśca raktaśoṇāśca saṃyuge /
hayāḥ śuśubhire rājanmeghā iva savidyutaḥ //

Kiedy mężny Dhrysztadjumna ujrzał Dronę blisko siebie,
łuk odrzucił, o Bharato, i pochwycił bułat z tarczą.

7.72.23

dhṛṣṭadyumnaśca samprekṣya droṇam abhyāśam āgatam /
asicarmādade vīro dhanur utsṛjya bhārata //

Wnuk Pryszaty, gromca wrogów, czynu wielkiego dokonał,
przez dyszel powozu bowiem wprost na rydwan Drony wskoczył.

7.72.24

cikīrṣur duṣkaraṃ karma pārṣataḥ paravīrahā /
īṣayā samatikramya droṇasya ratham āviśat //

Stanął wpierw pośrodku jarzma, następnie u jego wiązań,
potem zaś na zadzie koni, co rycerze docenili.

7.72.25

atiṣṭhad yugamadhye sa yugasaṃnahaneṣu ca /
jaghānārdheṣu cāśvānāṃ tat sainyānyabhyapūjayan //

Gdy tak z mieczem się poruszał po rumaków krwawych grzbietach,
Drona nie mógł dostrzec celu, co cudownym się wydało.

7.72.26

khaḍgena caratastasya śoṇāśvān adhitiṣṭhataḥ /
na dadarśāntaraṃ droṇastad adbhutam ivābhavat //

Niczym jastrząb, łaknąc żeru, spada w lesie na zwierzynę,
tak też jego skok wyglądał, kiedy pragnął śmierci Drony.

7.72.27

yathā śyenasya patanaṃ vaneṣvāmiṣagṛddhinaḥ /
tathaivāsīd abhīsārastasya droṇaṃ jighāṃsataḥ //

Drona setką strzał potrzaskał wnet Drupady syna tarczę,
co księżyców miała setkę, a miecz jego – strzał dziesiątką.

7.72.28

tataḥ śaraśatenāsya śatacandraṃ samākṣipat /
droṇo drupadaputrasya khaḍgaṃ ca daśabhiḥ śaraiḥ //

Potem zabił jego konie, śląc sześćdziesiąt cztery strzały,
przeciął siłacz niedźwiedzimi sztandar, parasol, woźniców.

7.72.29

hayāṃścaiva catuḥṣaṣṭyā śarāṇāṃ jaghnivān balī /
dhvajaṃ chatraṃ ca bhallābhyāṃ tathobhau pārṣṇisārathī //

Napinając łuk od ucha, inną, która życie kradnie,
chyżo posłał k niemu strzałę niczym piorun Gromodzierżca.

7.72.30

athāsmai tvarito bāṇam aparaṃ jīvitāntakam /
ākarṇapūrṇaṃ cikṣepa vajraṃ vajradharo yathā //

Lecz ów bełt pociął Satjaki czternastoma swymi groty
i uwolnił Dhrysztadjumnę – strawę z paszczy preceptora.

7.72.31

taṃ caturdaśabhir bāṇair bāṇaṃ cicheda sātyakiḥ /
grastam ācāryamukhyena dhṛṣṭadyumnam amocayat //

Tak Śiniego wnuk wyzwolił dziecię Pańćalów zjadane
przez Dronę, lwa pośród ludzi, jak z lwiej paszczy antylopę.

7.72.32

siṃheneva mṛgaṃ grastaṃ narasiṃhena māriṣa /
droṇena mocayāmāsa pāñcālyaṃ śinipuṃgavaḥ //

Kiedy ujrzał, jak Satjaki syna Pańćalów ochrania,
Drona strzał sześć i dwadzieścia szybko puścił w jego stronę.

7.72.33

sātyakiṃ prekṣya goptāraṃ pāñcālyasya mahāhave /
śarāṇāṃ tvarito droṇaḥ ṣaḍviṃśatyā samarpayat //

Wnuk Śiniego szóstką bełtów i dwudziestką odpowiedział,
godząc w środek piersi Drony, gdy Sryńdźajów on pożerał.

7.72.34

tato droṇaṃ śineḥ pautro grasantam iva sṛñjayān /
pratyavidhyacchitair bāṇaiḥ ṣaḍviṃśatyā stanāntare //

Pańćalowie, chcąc zwycięstwa nad Droną w kręgu Satwatów,
rydwanami się rzucili, uwalniając Dhrysztadjumnę.

7.72.35

tataḥ sarve rathāstūrṇaṃ pāñcālā jayagṛddhinaḥ /
sātvatābhisṛte droṇe dhṛṣṭadyumnam amocayan //