Rozdział 56

Sańdźaja rzekł:
Wszedł włodarz Lotosooki do siedziby niezrównanej
Ardźuny, wodą się spłukał i na oczyszczonej ziemi
łoże przepiękne rozpostarł z trawy darbha jak lazuryt .

7.56.1

saṃjaya uvāca /
tato 'rjunasya bhavanaṃ praviśyāpratimaṃ vibhuḥ /
spṛṣṭvāmbhaḥ puṇḍarīkākṣaḥ sthaṇḍile śubhalakṣaṇe /
saṃtastāra śubhāṃ śayyāṃ darbhair vaiḍūryasaṃnibhaiḥ //

Przyozdobił zgodnie z normą owe łoże girlandami,
suchym ziarnem i pachnidłem, wokół oręż zaś rozmieścił.

7.56.2

tato mālyena vidhival lājair gandhaiḥ sumaṅgalaiḥ /
alaṃcakāra tāṃ śayyāṃ parivāryāyudhottamaiḥ //

Gdy syn Prythy dotknął wody, służebnicy wyszkoleni
przedłożyli mu obiatę Trójokiego, jak co wieczór.

7.56.3

tataḥ spṛṣṭodakaṃ pārthaṃ vinītāḥ paricārakāḥ /
darśayāṃ naityakaṃ cakrur naiśaṃ traiyambakaṃ balim //

Prythy syn zadowolony wieńcem oraz pachnidłami
Madhawę udekorował i przedłożył mu obiatę.

7.56.4

tataḥ prītamanāḥ pārtho gandhair mālyaiśca mādhavam /
alaṃkṛtyopahāraṃ taṃ naiśam asmai nyavedayat //

Pasterz z uśmiechem na twarzy do Phalguny się odezwał:
„Zaśnij Partho, dobro z tobą, pójdę już ku pomyślności”.

7.56.5

smayamānastu govindaḥ phalgunaṃ pratyabhāṣata /
supyatāṃ pārtha bhadraṃ te kalyāṇāya vrajāmyaham //

Warty, stróżów i odźwiernych rozstawił, rycerstwo zwołał
i z Daruką zań idącym poszedł do swego obozu.
Tam legł w czystym białym łożu, intensywnie rozmyślając.

7.56.6

sthāpayitvā tato dvāḥsthān goptṝṃścāttāyudhānnarān /
dārukānugataḥ śrīmān viveśa śibiraṃ svakam /
śiśye ca śayane śubhre bahukṛtyaṃ vicintayan //

Wszakże w obozie Pandawów nikt tej nocy nie mógł zasnąć,
każdy człek, o panie ludów, natarczywą czuł bezsenność.

7.56.7

na pāṇḍavānāṃ śibire kaścit suṣvāpa tāṃ niśām /
prajāgaraḥ sarvajanam āviveśa viśāṃ pate //

„Zrozpaczony stratą dziecka potężny dzierżca Gandiwy
zbyt pochopnie przyrzekł zabić króla, który Sindhem włada.

7.56.8

putraśokābhibhūtena pratijñāto mahātmanā /
sahasā sindhurājasya vadho gāṇḍīvadhanvanā //

Jak uczyni to barczysty syn Wasawy, gromca wrogów,
by ziściła się przysięga?” – wszyscy wielce się martwili –

7.56.9

tat kathaṃ nu mahābāhur vāsaviḥ paravīrahā /
pratijñāṃ saphalāṃ kuryād iti te samacintayan //

„Owo straszne przyrzeczenie syna Pandu, szlachetnego,
dotkniętego stratą syna iście srogim jest nieszczęściem.

7.56.10

kaṣṭaṃ hīdaṃ vyavasitaṃ pāṇḍavena mahātmanā /
putraśokābhitaptena pratijñā mahatī kṛtā //

Braci ma niezwykle dzielnych, wojska liczne w dyspozycji –
wszystko to syn Dhrytarasztry sprezentuje Dźajadhratsze.

7.56.11

bhrātaraścāpi vikrāntā bahulāni balāni ca /
dhṛtarāṣṭrasya putreṇa sarvaṃ tasmai niveditam //

Oby ślub Ardźuna spełnił, pokonując hordy wrogów
i zabiwszy władcę Sindhu, niechaj wróci Dóbr Zdobywca.

7.56.12

sa hatvā saindhavaṃ saṃkhye punar etu dhanaṃjayaḥ /
jitvā ripugaṇāṃścaiva pārayatvarjuno vratam //

Gdy nie zmorzy władcy Sindhu, wejdzie w ogień dymodzierżny.
Prythy syn, Zdobywca Skarbów, wiarołomstwem się nie splami.

7.56.13

ahatvā sindhurājaṃ hi dhūmaketuṃ pravekṣyati /
na hyetad anṛtaṃ kartum arhaḥ pārtho dhanaṃjayaḥ //

Jak, gdy zbraknie nam Ardźuny, stanie się Syn Prawa królem?
Wszak syn Pandu w nim pokłada swe nadzieje na zwycięstwo.

7.56.14

dharmaputraḥ kathaṃ rājā bhaviṣyati mṛte 'rjune /
tasmin hi vijayaḥ kṛtsnaḥ pāṇḍavena samāhitaḥ //

Jeśli jakieś spełniliśmy dzieła, dary czy ofiary,
niech za sprawą ich owocu Leworęki zmorzy wrogów”.

7.56.15

yadi naḥ sukṛtaṃ kiṃcid yadi dattaṃ hutaṃ yadi /
phalena tasya sarvasya savyasācī jayatvarīn //

Gdy tak z sobą rozmawiali, zwycięstwa nie będąc pewni,
noc mijała im, o panie, pełna dotkliwego bólu.

7.56.16

evaṃ kathayatāṃ teṣāṃ jayam āśaṃsatāṃ prabho /
kṛcchreṇa mahatā rājan rajanī vyatyavartata //

W samym środku owej nocy przebudzony Dusz Dręczyciel
wspomniał syna Prythy parol i przemówił do Daruki:

7.56.17

tasyāṃ rajanyāṃ madhye tu pratibuddho janārdanaḥ /
smṛtvā pratijñāṃ pārthasya dārukaṃ pratyabhāṣata //

„O Daruko, zdjęty bólem po utracie kochanego
Ardźuna przysięgę złożył: «Jutro zniszczę Dźajadrathę».

7.56.18

arjunena pratijñātam ārtena hatabandhunā /
jayadrathaṃ haniṣyāmi śvobhūta iti dāruka //

Słysząc o tym, Durjodhana swych ministrów się poradził,
jak tu sprawić, by syn Prythy Dźajadrathy nie pokonał.

7.56.19

tat tu duryodhanaḥ śrutvā mantribhir mantrayiṣyati /
yathā jayadrathaṃ pārtho na hanyād iti saṃyuge //

Wszystkie jego liczne armie oraz Drona razem z synem,
ów wszechstronny znawca broni Dźajadrathę będą chronić.

7.56.20

akṣauhiṇyo hi tāḥ sarvā rakṣiṣyanti jayadratham /
droṇaśca saha putreṇa sarvāstravidhipāragaḥ //

W pojedynkę Tysiącoki, gromca Daitjów i Danawów,
w starciu nie jest władny zmorzyć tego, kto pod pieczą Drony.

7.56.21

eko vīraḥ sahasrākṣo daityadānavamarditā /
so 'pi taṃ notsahetājau hantuṃ droṇena rakṣitam //

Zatem jutro wszystko zrobię, aby Kunti syn, Ardźuna
zabił Dźajadrathę, zanim Twórca Dnia sięgnie zachodu.

7.56.22

so 'haṃ śvastat kariṣyāmi yathā kuntīsuto 'rjunaḥ /
aprāpte 'staṃ dinakare haniṣyati jayadratham //

Ani żon, ani przyjaciół, krewnych czy powinowatych…
nie kocham nikogo bardziej od Ardźuny, syna Kunti.

7.56.23

na hi dārā na mitrāṇi jñātayo na ca bāndhavāḥ /
kaścinnānyaḥ priyataraḥ kuntīputrānmamārjunāt //

Gdyby Ardźuny nie stało, jam niewładny nawet chwili
na świat patrzeć, o Daruko, wówczas ten istnieć przestanie.

7.56.24

anarjunam imaṃ lokaṃ muhūrtam api dāruka /
udīkṣituṃ na śakto 'haṃ bhavitā na ca tat tathā //

Wrogie korpusy rydwanów, konnice i pułki słoni
dla Ardźuny unicestwię wraz z Karną i Sujodhaną.

7.56.25

ahaṃ dhvajinyaḥ śatrūṇāṃ sahayāḥ sarathadvipāḥ /
arjunārthe haniṣyāmi sakarṇāḥ sasuyodhanāḥ //

Jutro trzy światy zobaczą moje męstwo w srogim starciu,
kiedy dla Zdobywcy Bogactw, Daruko, przekroczę szyki.

7.56.26

śvo nirīkṣantu me vīryaṃ trayo lokā mahāhave /
dhanaṃjayārthaṃ samare parākrāntasya dāruka //

Jutro książęta setkami, a królowie tysiącami,
z boju zbiegną, o Daruko, z końmi, wozami, słoniami.

7.56.27

śvo narendrasahasrāṇi rājaputraśatāni ca /
sāśvadviparathānyājau vidraviṣyanti dāruka //

Jutro ujrzysz, jak mym dyskiem pułk rycerzy udręczony
druzgoczę w ogromnym gniewie – wszystko to dla synów Pandu.

7.56.28

śvastāṃ cakrapramathitāṃ drakṣyase nṛpavāhinīm /
mayā kruddhena samare pāṇḍavārthe nipātitām //

Jutro pozna świat z bogami, gandharwami, piśaćami,
wężami i rakszasami, żem Leworękiego druhem.

7.56.29

śvaḥ sadevāḥ sagandharvāḥ piśācoragarākṣasāḥ /
jñāsyanti lokāḥ sarve māṃ suhṛdaṃ savyasācinaḥ //

Kto z nim zdąża, za mną zdąża, mu niechętny, mnie zazdrości,
to ustalmy, że Ardźuna jest połową mego ciała.

7.56.30

yastaṃ dveṣṭi sa māṃ dveṣṭi yastam anu sa mām anu /
iti saṃkalpyatāṃ buddhyā śarīrārdhaṃ mamārjunaḥ //

Zanim noc dobiegnie końca, weź mój rydwan najprzedniejszy
i spełniając swoje śluby, należycie go wyrychtuj.

7.56.31

yathā tvam aprabhātāyām asyāṃ niśi rathottamam /
kalpayitvā yathāśāstram ādāya vratasaṃyataḥ //

O woźnico, umieść w wozie boską Liliową maczugę,
łuk, dysk, włócznie oraz strzały, jak i inne utensylia.

7.56.32

gadāṃ kaumodakīṃ divyāṃ śaktiṃ cakraṃ dhanuḥ śarān /
āropya vai rathe sūta sarvopakaraṇāni ca //

Miejsce gotuj na siedzisku na mój bohaterski sztandar
z rzeźbą potomka Winaty, co rozświetla rydwan w boju.

7.56.33

sthānaṃ hi kalpayitvā ca rathopasthe dhvajasya me /
vainateyasya vīrasya samare rathaśobhinaḥ //

Szykuj parasol zdobiony siatką złotą z rzeki Dźambu,
co jak słońce promienieje, wszak ją zrobił Wiśwakarman,
oraz konie przystrojone.

7.56.34

chatraṃ jāmbūnadair jālair arkajvalanasaṃnibhaiḥ /
viśvakarmakṛtair divyair aśvān api ca bhūṣitān //

Zaprzęgnij wśród nich najlepsze: Chmurnego, Deszczokwietnego,
Woja i Pięknoszyjnego, i włożywszy zbroję, czekaj.

7.56.35

balāhakaṃ meghapuṣpaṃ sainyaṃ sugrīvam eva ca /
yuktvā vājivarān yattaḥ kavacī tiṣṭha dāruka //

Gdy usłyszysz Pięciorodnej dęcia dźwięk przerażający,
wypełnionej drugą nutą , do mnie w pośpiechu przybywaj.

7.56.36

pāñcajanyasya nirghoṣam ārṣabheṇaiva pūritam /
śrutvā tu bhairavaṃ nādam upayāyā javena mām //

W jeden dzień złość swą ukażę i usunę wszystkie smutki
mego brata, o Daruko, zrodzonego z siostry ojca.

7.56.37

ekāhnāham amarṣaṃ ca sarvaduḥkhāni caiva ha /
bhrātuḥ pitṛṣvaseyasya vyapaneṣyāmi dāruka //

Przedsięwezmę wszelkie środki, by Bibhatsu podczas boju
zamordował Dźajadrathę w przytomności Dhrytarasztrów.

7.56.38

sarvopāyair yatiṣyāmi yathā bībhatsur āhave /
paśyatāṃ dhārtarāṣṭrāṇāṃ haniṣyati jayadratham //

Kogokolwiek tylko zechce w walce uśmiercić Bibhatsu,
o woźnico, to ci powiem, że zwycięży go z pewnością”.

7.56.39

yasya yasya ca bībhatsur vadhe yatnaṃ kariṣyati /
āśaṃse sārathe tatra bhavitāsya dhruvo jayaḥ //

Daruka rzekł:
Kogokolwiek ty, tygrysie, w boju stajesz się woźnicą,
ten niechybnie jest zwycięzcą, gdzieżby wróg mógł jego zmorzyć?

7.56.40

dāruka uvāca /
jaya eva dhruvastasya kuta eva parājayaḥ /
yasya tvaṃ puruṣavyāghra sārathyam upajagmivān //

Zanim noc dobiegnie kresu, wszystko dokładnie wykonam
w zgodzie z tym, co zaleciłeś, by Zwycięzca mógł zwyciężyć.

7.56.41

evaṃ caitat kariṣyāmi yathā mām anuśāsasi /
suprabhātām imāṃ rātriṃ jayāya vijayasya hi //