Rozdział 43

Dźanamedźaja rzekł:
Dwakroć zrodzon, przedstawiłeś moc, majestat Saraswati,
racz nam teraz opowiedzieć o Kumary namaszczeniu.

9.43.1

janamejaya uvāca /
sarasvatyāḥ prabhāvo 'yam uktaste dvijasattama /
kumārasyābhiṣekaṃ tu brahman vyākhyātum arhasi //

W jakim czasie oraz miejscu, jak, przez kogo namaszczony,
i z jakimi zasadami? Opisz, o najlepszy z mówców.

9.43.2

yasmin kāle ca deśe ca yathā ca vadatāṃ vara /
yaiścābhiṣikto bhagavān vidhinā yena ca prabhuḥ //

Jak Skanda zagładę wielką czynił pośród synów Diti,
to mi wszystko dobrze opisz, ma ciekawość nie zna granic.

9.43.3

skando yathā ca daityānām akarot kadanaṃ mahat /
tathā me sarvam ācakṣva paraṃ kautūhalaṃ hi me //

Waiśampajana rzekł:
Twa ciekawość odpowiednią bardzo jest dla rodu Kuru.
Słowa me, Dźanamedźajo, wielką ekscytację niosą.

9.43.4

vaiśaṃpāyana uvāca /
kuruvaṃśasya sadṛśam idaṃ kautūhalaṃ tava /
harṣam utpādayatyetad vaco me janamejaya //

O przemiły, powiem tobie, gdy mnie słuchasz, królu ludów,
o Kumary namaszczeniu oraz sile szlachetnego.

9.43.5

hanta te kathayiṣyāmi śṛṇvānasya janādhipa /
abhiṣekaṃ kumārasya prabhāvaṃ ca mahātmanaḥ //

Wielki Bóg moc swą uronił, w ogień ona ongi wpadła,
wszak pan wszystkożerny nie mógł spalić tej, co niezniszczalna.

9.43.6

tejo māheśvaraṃ skannam agnau prapatitaṃ purā /
tat sarvabhakṣo bhagavānnāśakad dagdhum akṣayam //

Stał się Niosący Obiaty dzięki niej płomienny, silny,
ale nie mógł dzierżyć płodu, co był z mocy uczyniony.

9.43.7

tenāsīdati tejasvī dīptimān havyavāhanaḥ /
na caiva dhārayāmāsa garbhaṃ tejomayaṃ tadā //

Z polecania Brahmy poszedł wprost do Gangi pan potężny
i ten boski płód w niej złożył, który był podobny słońcu.

9.43.8

sa gaṅgām abhisaṃgamya niyogād brahmaṇaḥ prabhuḥ /
garbham āhitavān divyaṃ bhāskaropamatejasam //

Lecz i Ganga tego płodu w sobie utrzymać nie mogła,
więc oddała pięknej górze Himawat, czczonej wśród bogów.

9.43.9

atha gaṅgāpi taṃ garbham asahantī vidhāraṇe /
utsasarja girau ramye himavatyamarārcite //

Ten rozrastał się potężnie, światy kryjąc w swych płomieniach,
i Plejady zobaczyły płód, co przyjął kształt ogniowy,

9.43.10

sa tatra vavṛdhe lokān āvṛtya jvalanātmajaḥ /
dadṛśur jvalanākāraṃ taṃ garbham atha kṛttikāḥ //

dziecko ognia, szlachetnego, włodarza na kępie trzciny.
Żądne syna wsze nadbiegły ze słowami: „Mój ci on jest!”

9.43.11

śarastambe mahātmānam analātmajam īśvaram /
mamāyam iti tāḥ sarvāḥ putrārthinyo 'bhicakramuḥ //

Matek tych wielkie uczucie dobrze znając, pan potężny
zaczął sześcioma ustami spijać mleko z nich płynące.

9.43.12

tāsāṃ viditvā bhāvaṃ taṃ mātṝṇāṃ bhagavān prabhuḥ /
prasnutānāṃ payaḥ ṣaḍbhir vadanair apibat tadā //

Będąc świadkiem możliwości dziecięcia tego, Plejady,
boginie o boskich ciałach wielce się tym dziwowały.

9.43.13

taṃ prabhāvaṃ samālakṣya tasya bālasya kṛttikāḥ /
paraṃ vismayam āpannā devyo divyavapurdharāḥ //

Jako że poczęła Ganga tego boga na szczyt góry,
stał się, o najlepszy z Kurów, cały jak złocista skała.

9.43.14

yatrotsṛṣṭaḥ sa bhagavān gaṅgayā girimūrdhani /
sa śailaḥ kāñcanaḥ sarvaḥ saṃbabhau kurusattama //

Ziemię też wielce upiększył płód ów, który na niej wzrastał,
stąd w otaczających górach powstały kopalnie złota.

9.43.15

vardhatā caiva garbheṇa pṛthivī tena rañjitā /
ataśca sarve saṃvṛttā girayaḥ kāñcanākarāḥ //

Zwany jest on Karttikeją, Kumarą, niezwykle mężnym.
Wcześniej był on synem Gangi, otulonym w siłę jogi.

9.43.16

kumāraśca mahāvīryaḥ kārttikeya iti smṛtaḥ /
gāṅgeyaḥ pūrvam abhavanmahāyogabalānvitaḥ //

Bóg ascezą tak ogromną oraz męstwem obdarzony,
rozrósł się nad miarę, królu, piękny niczym księżyc w pełni.

9.43.17

sa devastapasā caiva vīryeṇa ca samanvitaḥ /
vavṛdhe 'tīva rājendra candravat priyadarśanaḥ //

Spał na złotej kępie trzciny boskiej, skryty w majestcie,
a wieszczowie, gandharwowie pod niebiosa go sławili.

9.43.18

sa tasmin kāñcane divye śarastambe śriyā vṛtaḥ /
stūyamānastadā śete gandharvair munibhistathā //

Tysiące niebiańskich córek wokół niego wciąż pląsało,
znawczyń tańców i muzyki, te piękności go sławiły.

9.43.19

tathainam anvanṛtyanta devakanyāḥ sahasraśaḥ /
divyavāditranṛttajñāḥ stuvantyaścārudarśanāḥ //

Pierwsza wśród strumieni rzeka Ganga przy bogu usiadła,
Ziemia zaś go podtrzymała, piękną formę przywdziewając.

9.43.20

anvāste ca nadī devaṃ gaṅgā vai saritāṃ varā /
dadhāra pṛthivī cainaṃ bibhratī rūpam uttamam //

Bryhaspati znów odprawił ryty narodzin i inne,
Weda w czterech swych postaciach stała z dłońmi złożonymi.

9.43.21

jātakarmādikāstasya kriyāścakre bṛhaspatiḥ /
vedaścainaṃ caturmūrtir upatasthe kṛtāñjaliḥ //

Sztuka walki czterodzielna i zebrany liczny oręż
tam na niego oczekiwał, jak i mowa osobiście.

9.43.22

dhanurvedaścatuṣpādaḥ śastragrāmaḥ sasaṃgrahaḥ /
tatrainaṃ samupātiṣṭhat sākṣād vāṇī ca kevalā //

Wówczas ujrzał Boga bogów, męża Umy, wskroś męskiego,
który siedział z córką Góry w otoczeniu gromad duchów.

9.43.23

sa dadarśa mahāvīryaṃ devadevam umāpatim /
śailaputryā sahāsīnaṃ bhūtasaṃghaśatair vṛtam //

Zastępy wyzbyte ciała, z wyglądu zadziwiające,
kształty ich zdeformowane, sztandar, ozdoby pokraczne,

9.43.24

nikāyā bhūtasaṃghānāṃ paramādbhutadarśanāḥ /
vikṛtā vikṛtākārā vikṛtābharaṇadhvajāḥ //

głowa lwia, tygrysia, kocia, twarz niedźwiedzia, krokodyla,
usta słonia lub wielbłąda, jeszcze innych szczurozęba.

9.43.25

vyāghrasiṃharkṣavadanā biḍālamakarānanāḥ /
vṛṣadaṃśamukhāścānye gajoṣṭravadanāstathā //

Niektórzy o głowie sowy, z wyglądu szakale, sępy,
lub też z głową antylopy, żurawia albo gołębia.

9.43.26

ulūkavadanāḥ kecid gṛdhragomāyudarśanāḥ /
krauñcapārāvatanibhair vadanai rāṅkavair api //

Jeży, krów, osłów, baranów, jeżozwierzy czy legwanów,
części ciał takowych zwierząt w różnych miejsach pozlepiane.

9.43.27

śvāvicchalyakagodhānāṃ kharaiḍakagavāṃ tathā /
sadṛśāni vapūṃṣyanye tatra tatra vyadhārayan //

Z wyglądu jak góra, chmura, z dyskiem, głownią lub maczugą,
ci błyszczący jak antymon, ci o blasku białych wierchów.

9.43.28

kecicchailāmbudaprakhyāś cakrālātagadāyudhāḥ /
kecid añjanapuñjābhāḥ kecicchvetācalaprabhāḥ //

Siedem Matek tam przybyło, sadhjowie, wiśwadewowie,
wiatry, Wasu i ojcowie, panie sadyb i bogactwa,

9.43.29

saptamātṛgaṇāścaiva samājagmur viśāṃ pate /
sādhyā viśve 'tha maruto vasavaḥ pitarastathā //

Rudrowie, dzieci Aditi, Danu, siddhy, węże, ptaki,
i samozrodzony Brahma, wraz synami oraz Wisznu.

9.43.30

rudrādityāstathā siddhā bhujagā dānavāḥ khagāḥ /
brahmā svayaṃbhūr bhagavān saputraḥ saha viṣṇunā //

Śakra też przybył zobaczyć tego chłopca niezłomnego,
pierwsi z niebian i gandharów wraz z Naradą na swym czele.

9.43.31

śakrastathābhyayād draṣṭuṃ kumāravaram acyutam /
nāradapramukhāścāpi devagandharvasattamāḥ //

Boscy wieszczowie, siddhowie, których przywiódł Bryhaspati,
Rybhu, którzy błogosławią i bóstwami są dla bogów,
i Jamowie, prawodawcy – wszyscy tam się zgromadzili.

9.43.32

devarṣayaśca siddhāśca bṛhaspatipurogamāḥ /
ṛbhavo nāma varadā devānām api devatāḥ /
te 'pi tatra samājagmur yāmā dhāmāśca sarvaśaḥ //

Wówczas chłopiec ten czcigodny, siłą jogi obdarzony,
zbliżył się do pana bogów, co miał włócznię oraz trójząb.

9.43.33

sa tu bālo 'pi bhagavānmahāyogabalānvitaḥ /
abhyājagāma deveśaṃ śūlahastaṃ pinākinam //

Ujrzawszy nadchodzącego Śiwa tak pomyślał sobie:
„Gdy są razem: Ogień, Ganga oraz córka Himalajów,

9.43.34

tam āvrajantam ālakṣya śivasyāsīnmanogatam /
yugapacchailaputryāśca gaṅgāyāḥ pāvakasya ca //

do kogo podejdzie chłopiec na początku z rewerencją?
A może się do mnie zbliży?” – inni też nad tym dumali.

9.43.35

kiṃ nu pūrvam ayaṃ bālo gauravād abhyupaiṣyati /
api mām iti sarveṣāṃ teṣām āsīnmanogatam //

Chłopiec skryte te nadzieje całej czwórki szybko pojął,
trwając w jodze, jednocześnie emanował różne ciała.

9.43.36

teṣām etam abhiprāyaṃ caturṇām upalakṣya saḥ /
yugapad yogam āsthāya sasarja vividhāstanūḥ //

W chwilę stał się pan przemożny wówczas czteropostaciowym.
Więc z osobna: Skandą, Śakhą, Wiśakhą i Naigameszą.

9.43.37

tato 'bhavaccaturmūrtiḥ kṣaṇena bhagavān prabhuḥ /
skandaḥ śākho viśākhaśca naigameṣaśca pṛṣṭhataḥ //

Podzieliwszy się na czworo bóg cudowny do wejrzenia,
jako ów przemożny Skanda podszedł tam, gdzie siedział Rudra.

9.43.38

evaṃ sa kṛtvā hyātmānaṃ caturdhā bhagavān prabhuḥ /
yato rudrastataḥ skando jagāmādbhutadarśanaḥ //

Wiśakha udał się w miejsce, gdzie bogini z gór zrodzona.
Śakha czcigodny zaś podszedł w kształcie wiatru wprost do ognia.
Chłopiec błyszczący jak płomień Naigamesza k Gandze zmierzał.

9.43.39

viśākhastu yayau yena devī girivarātmajā /
śākho yayau ca bhagavān vāyumūrtir vibhāvasum /
naigameṣo 'gamad gaṅgāṃ kumāraḥ pāvakaprabhaḥ //

Czterej w takich samych kształtach, każde ciało jaśniejące,
bez zmieszania się zbliżyli, co się cudem wszystkim zdało.

9.43.40

sarve bhāsvaradehāste catvāraḥ samarūpiṇaḥ /
tān samabhyayur avyagrāstad adbhutam ivābhavat //

„Haa haa” – krzyki się rozległy niebian, danawów, rakszasów,
gdy ujrzeli cud ten wielki, wspaniały, jeżący włosy.

9.43.41

hāhākāro mahān āsīd devadānavarakṣasām /
tad dṛṣṭvā mahad āścaryam adbhutaṃ romaharṣaṇam //

Wówczas Rudra i bogini oraz Ogień razem z Gangą
Pradziadkowi, panu świata, wszyscy wespół się skłonili.

9.43.42

tato rudraśca devī ca pāvakaśca pitāmaham /
gaṅgayā sahitāḥ sarve praṇipetur jagatpatim //

Jak należy cześć oddali, o buhaju pośród królów
i wyrzekli takie słowa, pragnąc szczęścia Karttikeji:

9.43.43

praṇipatya tataste tu vidhivad rājapuṃgava /
idam ūcur vaco rājan kārttikeyapriyepsayā //

„Drogi panie, racz obdarzyć przywództwem owego chłopca,
co przyniesie nam korzyści, czego on też wielce pragnie.”

9.43.44

asya bālasya bhagavann ādhipatyaṃ yathepsitam /
asmatpriyārthaṃ deveśa sadṛśaṃ dātum arhasi //

Pan nad wszelkimi światami, przemądry, wielce czcigodny,
zaczął przemyśliwać sprawę: „Cóż powinien on otrzymać?”

9.43.45

tataḥ sa bhagavān dhīmān sarvalokapitāmahaḥ /
manasā cintayāmāsa kim ayaṃ labhatām iti //

Wszelkie bogactwa gandharwów, niebian, rakszasów i duchów,
jakszów, mieszkańców przestworzy, ptaków, węży, co do joty

9.43.46

aiśvaryāṇi hi sarvāṇi devagandharvarakṣasām /
bhūtayakṣavihaṃgānāṃ pannagānāṃ ca sarvaśaḥ //

wcześniej już rozdysponował pośród gromad wielkich duchem.
Teraz mądry myślał sobie, że ów chłopiec wart tych bogactw.

9.43.47

pūrvam evādideśāsau nikāyeṣu mahātmanām /
samarthaṃ ca tam aiśvarye mahāmatir amanyata //

Więc przez chwilę pomyślawszy, zawsze pragnąc dobra niebian,
dał mu przywództwo nad armią wszystkich duchów, o Bharato.

9.43.48

tato muhūrtaṃ sa dhyātvā devānāṃ śreyasi sthitaḥ /
senāpatyaṃ dadau tasmai sarvabhūteṣu bhārata //

Potem, pradziad wszystkich stworzeń jego opiece powierzył
sławnych królów, co władają zastępami licznych niebian.

9.43.49

sarvadevanikāyānāṃ ye rājānaḥ pariśrutāḥ /
tān sarvān vyādideśāsmai sarvabhūtapitāmahaḥ //

Bogowie zabrawszy chłopca, Brahmę z przodu postawili
i ruszyli do gór władcy, by ryt namaszczenia ziścić.

9.43.50

tataḥ kumāram ādāya devā brahmapurogamāḥ /
abhiṣekārtham ājagmuḥ śailendraṃ sahitāstataḥ //

Do Saraswati dotarli, rzeki, córki Himawata,
która w Samanapańćace przez trzy światy jest sławiona.

9.43.51

puṇyāṃ haimavatīṃ devīṃ saricchreṣṭhāṃ sarasvatīm /
samantapañcake yā vai triṣu lokeṣu viśrutā //

Tam, na brzegu Saraswati, zbożnym, pełnym wszelkich zalet,
niebianie i gandharwowie siedli, w sercach czując sytość

9.43.52

tatra tīre sarasvatyāḥ puṇye sarvaguṇānvite /
niṣedur devagandharvāḥ sarve sampūrṇamānasāḥ //