d--- layout: chapter --- Rozdział 39 - Mahabharata Rozdział 39 | Mahabharata Link
Sańdźaja rzekł:
Z śmiechem mądry Abhimanju z ciałem pokrytym ranami
zwrócił się do Duhśasany, wroga przed nim stojącego.
saṃjaya uvāca /
śaravikṣatagātrastu pratyamitram avasthitam /
abhimanyuḥ smayan dhīmān duḥśāsanam athābravīt //
„Dzięki opatrzności widzę w boju wroga, co się zjawił,
dumnego, bezlitosnego, który prawa nie przestrzega
i uwielbia bluźnić innym.
diṣṭyā paśyāmi saṃgrāme māninaṃ śatrum āgatam /
niṣṭhuraṃ tyaktadharmāṇam ākrośanaparāyaṇam //
Wszak to ty w sali zgromadzeń, gdy król Dhrytarasztra słuchał,
ostrym słowem rozsierdziłeś króla prawa Judhiszthirę
oraz Bhimę, gdy gadałeś bzdury, upity zwycięstwem.
yat sabhāyāṃ tvayā rājño dhṛtarāṣṭrasya śṛṇvataḥ /
kopitaḥ paruṣair vākyair dharmarājo yudhiṣṭhiraḥ /
jayonmattena bhīmaśca bahvabaddhaṃ prabhāṣatā //
Owoc bliźnich ograbienia, złości, braku wyciszenia,
chciwości, zniszczenia wiedzy, wrogości, nieżyczliwości
paravittāpahārasya krodhasyāpraśamasya ca /
lobhasya jñānanāśasya drohasyātyāhitasya ca //
oraz grabieży królestwa ojców mych, groźnych łuczników,
zaraz dzisiaj tu spożyjesz, za szlachetnych gniewu sprawą.
pitṝṇāṃ mama rājyasya haraṇasyogradhanvinām /
tat tvām idam anuprāptaṃ tat kopād vai mahātmanām //
Dziś bezprawia owoc straszny, w przytomności wszystkich wojów,
dzięki strzałom mym osiągniesz. Głupcze, jam jest dłoń karząca!
sadyaścogram adharmasya phalaṃ prāpnuhi durmate /
śāsitāsmyadya te bāṇaiḥ sarvasainyasya paśyataḥ //
Dzisiaj długów się wyzbędę w boju, względem swojej złości,
względem rozsierdzonej Kryszny i pragnienia mego ojca.
adyāham anṛṇastasya kopasya bhavitā raṇe /
amarṣitāyāḥ kṛṣṇāyāḥ kāṅkṣitasya ca me pituḥ //
Dziś, Kaurawjo, będę wolny też od długu względem Bhimy.
Jeśli nie porzucisz walki, życia już nie uratujesz!”.
adya kauravya bhīmasya bhavitāsmyanṛṇo yudhi /
na hi me mokṣyase jīvan yadi notsṛjase raṇam //
Długoręki rzekł te słowa i nałożył, gromca wrogów,
strzałę, zgubę Duhśasany, z mocą wiatru, ognia kresu.
evam uktvā mahābāhur bāṇaṃ duḥśāsanāntakam /
saṃdadhe paravīraghnaḥ kālāgnyanilavarcasam //
Gwałtem w jego pierś trafiła, w miejsce mostka się wbijając,
i ponownie strzał dwadzieścia oraz pięć posłał ku niemu.
tasyorastūrṇam āsādya jatrudeśe vibhidya tam /
athainaṃ pañcaviṃśatyā punaścaiva samarpayat //
Zadrżał gwałtownie rażony, opadł na rydwanu ławę,
Duhśasana, wielki królu, słabością przemożną zdjęty.
sa gāḍhaviddho vyathito rathopastha upāviśat /
duḥśāsano mahārāja kaśmalaṃ cāviśanmahat //
Omdlałego Duhśasanę, zgnębionego strzałą wroga,
cierpiącego, z pola walki, śpiesząc się, woźnica uwiózł.
sārathistvaramāṇastu duḥśāsanam acetasam /
raṇamadhyād apovāha saubhadraśarapīḍitam //
Dzieci Draupadi, Wirata, Pandawowie, Pańćalowie,
Kekajowie na ten widok ryki lwie wydali z piersi.
pāṇḍavā draupadeyāśca virāṭaśca samīkṣya tam /
pāñcālāḥ kekayāścaiva siṃhanādam athānadan //
Pośród Pandów w każdym miejscu rycerstwo uszczęśliwione
w instrumenty różnych kształtów uderzało oraz dęło.
vāditrāṇi ca sarvāṇi nānāliṅgāni sarvaśaḥ /
prāvādayanta saṃhṛṣṭāḥ pāṇḍūnāṃ tatra sainikāḥ //
Z uśmiechem obserwowali wyczyny syna Subhadry.
Widząc, że ich wróg, choć mężny, dumny, został pokonany,
paśyantaḥ smayamānāśca saubhadrasya viceṣṭitam /
atyantavairiṇaṃ dṛptaṃ dṛṣṭvā śatruṃ parājitam //
dzieci Draupadi, co miały rzeźby na szczycie proporców:
Śakry, Wiatru, boga Prawa i bliźniaczych dwóch Aświnów,
oraz wielcy rydwannicy:
dharmamārutaśakrāṇām aśvinoḥ pratimāstathā /
dhārayanto dhvajāgreṣu draupadeyā mahārathāḥ //
Satjaki i Ćekitana, Dhrysztadjumna i Śikhandin,
Kekajowie, Dhrysztaketu, Matsje, Pańćale, Sryńdźaje,
sātyakiścekitānaśca dhṛṣṭadyumnaśikhaṇḍinau /
kekayā dhṛṣṭaketuśca matsyapāñcālasṛñjayāḥ //
przeszczęśliwe dzieci Pandu, Judhiszthirę mając z przodu,
wszyscy razem się rzucili, pragnąc przerwać pierścień Drony.
pāṇḍavāśca mudā yuktā yudhiṣṭhirapurogamāḥ /
abhyavartanta sahitā droṇānīkaṃ bibhitsavaḥ //
Rozgorzała sroga bitwa twoich z oddziałami wroga,
wojów pragnących zwycięstwa, co przed bitwą nie uchodzą.
tato 'bhavanmahad yuddhaṃ tvadīyānāṃ paraiḥ saha /
jayam ākāṅkṣamāṇānāṃ śūrāṇām anivartinām //
Królu ziemi, Durjodhana rzekł wówczas do syna Radhy:
„Spójrz, jak mężny Duhśasana popadł w władzę Abhimanju.
duryodhano mahārāja rādheyam idam abravīt /
paśya duḥśāsanaṃ vīram abhimanyuvaśaṃ gatam //
Wszak on pali niczym słońce, w walce swoich wrogów niszcząc.
Teraz pędzą Pandawowie, by syna Subhadry chronić”.
pratapantam ivādityaṃ nighnantaṃ śātravān raṇe /
saubhadram udyatāstrātum abhidhāvanti pāṇḍavāḥ //
Karna wielce rozsierdzony, dobroczyńca twego syna,
zasypał ostrymi strzały Abhimanju złowieszczego.
tataḥ karṇaḥ śaraistīkṣṇair abhimanyuṃ durāsadam /
abhyavarṣata saṃkruddhaḥ putrasya hitakṛt tava //
Mężny jednak, w polu boju, z pogardą dla swego wroga,
ostrymi, silnymi strzały zabił jego zwolenników.
tasya cānucarāṃstīkṣṇair vivyādha parameṣubhiḥ /
avajñāpūrvakaṃ vīraḥ saubhadrasya raṇājire //
Znamienity Abhimanju w syna Radhy szybko puścił
siedemdziesiąt i trzy strzały, pragnąc dostać się do Drony.
abhimanyustu rādheyaṃ trisaptatyā śilīmukhaiḥ /
avidhyat tvarito rājan droṇaṃ prepsur mahāmanāḥ //
Nikt go wstrzymać nie był w stanie, gdy do niego w boju zmierzał,
i druzgotał rydwanników jak asury Gromodzierżca.
taṃ tadā nāśakat kaścid droṇād vārayituṃ raṇe /
ārujantaṃ rathaśreṣṭhān vajrahastam ivāsurān //
Ale Karna, chcąc zwycięstwa, szanowany przez łuczników,
szył w syna Subhadry strzały, boski oręż objawiając.
tataḥ karṇo jayaprepsur mānī sarvadhanurbhṛtām /
saubhadraṃ śataśo 'vidhyad uttamāstrāṇi darśayan //
Pełen mocy uczeń Ramy , najprzedniejszy z znawców broni,
w boju dręczył swymi strzały Abhimanju walecznego.
so 'strair astravidāṃ śreṣṭho rāmaśiṣyaḥ pratāpavān /
samare śatrudurdharṣam abhimanyum apīḍayat //
W walce nieśmiertelnym równy, syn Subhadry ciemiężony
deszczem strzał potomka Radhy w boju jednak się nie złamał.
sa tathā pīḍyamānastu rādheyenāstravṛṣṭibhiḥ /
samare 'marasaṃkāśaḥ saubhadro na vyaṣīdata //
Ostrzonymi na kamieniu, niedźwiedzimi, z prostym drzewcem
zadziornymi swymi strzały przeciął łuki bohaterów
i ciemiężyć zaczął Karnę ów zwycięski syn Ardźuny.
Ściął mu łuk oraz proporzec, te na ziemię wprost runęły.
tataḥ śilāśitaistīkṣṇair bhallaiḥ saṃnataparvabhiḥ /
chittvā dhanūṃṣi śūrāṇām ārjuniḥ karṇam ārdayat /
sa dhvajaṃ kārmukaṃ cāsya chittvā bhūmau nyapātayat //
Widząc Karnę w zagrożeniu, jego młodszy brat w pośpiechu
ruszył na syna Subhadry, ciężki łuk ujmując w dłonie.
tataḥ kṛcchragataṃ karṇaṃ dṛṣṭvā karṇād anantaraḥ /
saubhadram abhyayāt tūrṇaṃ dṛḍham udyamya kārmukam //
Wówczas to synowie Prythy ze swymi sprzymierzeńcami,
krzycząc oraz bijąc w bębny, sławili Subhadry syna.
tata uccukruśuḥ pārthāsteṣāṃ cānucarā janāḥ /
vāditrāṇi ca saṃjaghnuḥ saubhadraṃ cāpi tuṣṭuvuḥ //