d--- layout: chapter --- Rozdział 19 - Mahabharata Rozdział 19 | Mahabharata Link
Gandhari rzekła:
Oto, Madhawo, Wikarna, syn mój mądrością wsławiony,
zabity na ziemi leży, po stokroć przez Bhimę cięty.
gāndhāryuvāca /
eṣa mādhava putro me vikarṇaḥ prājñasaṃmataḥ /
bhūmau vinihataḥ śete bhīmena śatadhā kṛtaḥ //
Wikarna wśród słoni leży, zabójco demona Madhu,
niczym ciemnymi chmurami spowite jesienią słońce.
gajamadhyagataḥ śete vikarṇo madhusūdana /
nīlameghaparikṣiptaḥ śaradīva divākaraḥ //
Jego rękę tę stwardniałą od dzierżenia łuku, wielką,
sępy – jakoś pragnąc pożreć – tną, choć chroni ją osłona.
asya cāpagraheṇaiṣa pāṇiḥ kṛtakiṇo mahān /
kathaṃ cichidyate gṛdhrair attukāmaistalatravān //
Młodziutka małżonka jego przygnębiona powstrzymuje
stale sępy żądne łupu, lecz, Madhawo, bezskutecznie.
asya bhāryāmiṣaprepsūn gṛdhrān etāṃstapasvinī /
vārayatyaniśaṃ bālā na ca śaknoti mādhava //
Wikarna, wódz młody, heros, godny zbytku, byku mężów,
na zbytek zasługujący, leży w kurzu, o Madhawo.
yuvā vṛndārakaḥ śūro vikarṇaḥ puruṣarṣabha /
sukhocitaḥ sukhārhaśca śete pāṃsuṣu mādhava //
A z Bharatów najlepszego, przeszytego w czułych miejscach
strzałami z trzcin i żelaza, i dziś Lakszmi nie opuszcza.
karṇinālīkanārācair bhinnamarmāṇam āhave /
adyāpi na jahātyenaṃ lakṣmīr bharatasattamam //
Durmukha zabity leży z twarzą w górę, zabił w bitwie
masy wrogów, jego zabił heros chcący spełnić śluby.
eṣa saṃgrāmaśūreṇa pratijñāṃ pālayiṣyatā /
durmukho 'bhimukhaḥ śete hato 'rigaṇahā raṇe //
Twarz jego w połowie zżarta przez dzikie stworzenia, Kryszno,
pięknie lśni jak księżyc, synu, w siódmym dniu połowy jasnej.
tasyaitad vadanaṃ kṛṣṇa śvāpadair ardhabhakṣitam /
vibhātyabhyadhikaṃ tāta saptamyām iva candramāḥ //
Jak to jest, że ten bohater, syn mój, Kryszno, z taką twarzą
zabity przez wrogów w bitwie oto piach i kurz pożera?
śūrasya hi raṇe kṛṣṇa yasyānanam athedṛśam /
sa kathaṃ nihato 'mitraiḥ pāṃsūn grasati me sutaḥ //
Gdy na czele bitwy kroczył, nikt Durmukhy nie zatrzymał,
jak zdobywcę świata bogów wrogowie zdołali zabić?
yasyāhavamukhe saumya sthātā naivopapadyate /
sa kathaṃ durmukho 'mitrair hato vibudhalokajit //
Spójrz, na ziemi leży martwy Ćitrasena – Barwny Heros,
Dhrytarasztry syn, łuczników wzorem był, Zabójco Madhu.
citrasenaṃ hataṃ bhūmau śayānaṃ madhusūdana /
dhārtarāṣṭram imaṃ paśya pratimānaṃ danuṣmatām //
Zdobnego w łańcuchy barwne otaczają młode żony,
chude z bólu wspólnie łkają pośród stada dzikich bestii.
taṃ citramālyābharaṇaṃ yuvatyaḥ śokakarśitāḥ /
kravyādasaṃghaiḥ sahitā rudantyaḥ paryupāsate //
Niezwykle wygląda, Kryszno, dziwnie barwna ta mieszanka:
odgłosy lamentów kobiet oraz ryki dzikich bestii.
strīṇāṃ ruditanirghoṣaḥ śvāpadānāṃ ca garjitam /
citrarūpam idaṃ kṛṣṇa vicitraṃ pratibhāti me //
Młody wódz, przez najwspanialsze żony stale otoczony,
oto leży Wiwimśati w kurzu, poległy, Madhawo.
yuvā vṛndārako nityaṃ pravarastrīniṣevitaḥ /
viviṃśatir asau śete dhvastaḥ pāṃsuṣu mādhava //
Woja w wojnie zabitego – zbroję mu strzaskały strzały –
otacza Wiwimśatiegi około dwadzieścia sępów.
śarasaṃkṛttavarmāṇaṃ vīraṃ viśasane hatam /
parivāryāsate gṛdhrāḥ pariviṃśā viviṃśatim //
Przedzierał się ten bohater do armii Pandawów w bitwie,
teraz znów do miejsca mężów prawych wdarł się, śpi na łożu
praviśya samare vīraḥ pāṇḍavānām anīkinīm /
āviśya śayane śete punaḥ satpuruṣocitam //
Spójrz na twarz Wiwimśatiego jaśniejącą, uśmiechniętą,
z pięknym nosem, brwiami, Kryszno, do monarchy gwiazd podobną.
smitopapannaṃ sunasaṃ subhru tārādhipopamam /
atīva śubhraṃ vadanaṃ paśya kṛṣṇa viviṃśateḥ //
Przy tym świetnym przysiadają nimfy Wasawy – Świetnego ,
niczym tysiąc boskich panien przy gandharwie pląsającym .
yaṃ sma taṃ paryupāsante vasuṃ vāsavayoṣitaḥ /
krīḍantam iva gandharvaṃ devakanyāḥ sahasraśaḥ //
Któż pokonać mógł Duhsahę, armii herosów zabójcę,
bohatera błyszczącego w starciu, miażdżącego wrogów.
hantāraṃ vīrasenānāṃ śūraṃ samitiśobhanam /
nibarhaṇam amitrāṇāṃ duḥsahaṃ viṣaheta kaḥ //
Pokryte strzałami ciało Duhsahy wygląda niczym
góra pokryta drzewami karnikary z mnóstwem kwiatów.
duḥsahasyaitad ābhāti śarīraṃ saṃvṛtaṃ śaraiḥ /
girir ātmaruhaiḥ phullaiḥ karṇikārair ivāvṛtaḥ //
I zmarły Duhsaha, mając złoty łańcuch, lśniącą zbroję,
wygląda jak Biała Góra z ogniem na niej rozpalonym.
śātakaumbhyā srajā bhāti kavacena ca bhāsvatā /
agnineva giriḥ śveto gatāsur api duḥsahaḥ //