d--- layout: chapter --- Rozdział 18 - Mahabharata Rozdział 18 | Mahabharata Link
Sańdźaja rzekł:
Kiedy rydwannik, król Madrów niezwyciężony padł w bitwie,
twoi synowie, twe wojska cofały się, wszyscy naraz.
saṃjaya uvāca /
pātite yudhi durdharṣe madrarāje mahārathe /
tāvakāstava putrāśca prāyaśo vimukhābhavan //
Byli jak kupcy bez łodzi – okręt ich tonął na morzu,
oni zaś brzegu szukali, gdy zginął wódz wielki duchem.
vaṇijo nāvi bhinnāyāṃ yathāgādhe 'plave 'rṇave /
apāre pāram icchanto hate śūre mahātmani //
Gdy zginął król Madrów, królu, ci trzęśli się poranieni,
bez wodza, wodza pragnący, jak sarny przez lwa ścigane.
madrarāje mahārāja vitrastāḥ śaravikṣatāḥ /
anāthā nātham icchanto mṛgāḥ siṃhārditā iva //
Jak byki ze złamanymi rogami, jak bez kłów słonie,
uciekaliśmy w południe pobici przez syna Dharmy.
vṛṣā yathā bhagnaśṛṅgāḥ śīrṇadantā gajā iva /
madhyāhne pratyapāyāma nirjitā dharmasūnunā //
Nikt z twoich żołnierzy, królu, nie zdołał rozstawić szyków
ani okazać swej siły, gdy Śalja został zabity.
na saṃdhātum anīkāni na ca rājan parākrame /
āsīd buddhir hate śalye tava yodhasya kasyacit //
Smutek i strach, panie ludów, jakie wśród twoich żołnierzy
powstały, gdy Bhiszma, Drona i syn woźnicy zgięli,
ten strach i to przygnębienie znów ogarnęły nas, panie.
bhīṣme droṇe ca nihate sūtaputre ca bhārata /
yad duḥkhaṃ tava yodhānāṃ bhayaṃ cāsīd viśāṃ pate /
tad bhayaṃ sa ca naḥ śoko bhūya evābhyavartata //
Gdy Śalja, wielki rydwannik, zginął, żołnierze twej armii
nie mając wiary w zwycięstwo, bez swych przywódców, ranieni,
cięci ostrymi strzałami, w strachu uciekali, królu.
nirāśāśca jaye tasmin hate śalye mahārathe /
hatapravīrā vidhvastā vikṛttāśca śitaiḥ śaraiḥ /
madrarāje hate rājan yodhāste prādravan bhayāt //
Na konie jedni, na słonie drudzy, inni na rydwany
wsiadali, także piechurzy spiesznie uciekali w strachu.
aśvān anye gajān anye rathān anye mahārathāḥ /
āruhya javasampannāḥ pādātāḥ prādravan bhayāt //
Tysiące dwa dzielnych w boju słoni ogromnych jak góry,
gnanych hakami, stopami, pędziło po śmierci Śalji.
dvisāhasrāśca mātaṅgā girirūpāḥ prahāriṇaḥ /
samprādravan hate śalye aṅkuśāṅguṣṭhacoditāḥ //
Przed bitwą, pierwszy z Bharatów, pierzchali na różne strony,
a uciekając dyszeli niepokojeni strzałami.
te raṇād bharataśreṣṭha tāvakāḥ prādravan diśaḥ /
dhāvantaścāpyadṛśyanta śvasamānāḥ śarāturāḥ //
Widząc jak ci uciekają złamani, zbici, bezsilni,
goniły ich żądne triumfu wojska Pańćalów, Pandawów.
tān prabhagnān drutān dṛṣṭvā hatotsāhān parājitān /
abhyadravanta pāñcālāḥ pāṇḍavāśca jayaiṣiṇaḥ //
Świst strzał i inne hałasy, jak ryk lwa głośne okrzyki,
odgłosy konch wojowników wznosiły się przeraźliwie.
bāṇaśabdaravaścāpi siṃhanādaśca puṣkalaḥ /
śaṅkhaśabdaśca śūrāṇāṃ dāruṇaḥ samapadyata //
Widząc te wojska Kaurawów strwożone, uciekające,
jeden drugiemu mówili Pańćalowie z Pandawami:
dṛṣṭvā tu kauravaṃ sainyaṃ bhayatrastaṃ pravidrutam /
anyonyaṃ samabhāṣanta pāñcālāḥ pāṇḍavaiḥ saha //
„Dziś Judhiszthira, król prawdzie oddany, wrogów zwyciężył,
dziś Durjodhana utracił blask pomyślności królewskiej.
adya rājā satyadhṛtir jitāmitro yudhiṣṭhiraḥ /
adya duryodhano hīno dīptayā nṛpatiśriyā //
Dziś Dhrytarasztra, pan ludów, słysząc o synu zabitym
upadł na ziemię bez zmysłów, niech czuje swoją przewinę!
adya śrutvā hataṃ putraṃ dhṛtarāṣṭro janeśvaraḥ /
niḥsaṃjñaḥ patito bhūmau kilbiṣaṃ pratipadyatām //
Niech pozna dziś syna Kunti biegłość wśród wszystkich łuczników;
dziś także grzeszny ignorant lżył będzie siebie samego,
dziś niechaj wspomni prawdziwe, korzystne słowa Doradcy.
adya jānātu kaunteyaṃ samarthaṃ sarvadhanvinām /
adyātmānaṃ ca durmedhā garhayiṣyati pāpakṛt /
adya kṣattur vacaḥ satyaṃ smaratāṃ bruvato hitam //
Służąc od dziś synom Prythy jako niewolnik, niech pozna
wszystkie te nieszczęścia, jakich doznali synowie Pandu.
adyaprabhṛti pārthāṃśca preṣyabhūta upācaran /
vijānātu nṛpo duḥkhaṃ yat prāptaṃ pāṇḍunandanaiḥ //
Dziś ten pan ziemi niech pozna wielkość, dostojeństwo Kryszny,
niech pozna dziś straszne w walce dźwięczenie łuku Ardźuny
adya kṛṣṇasya māhātmyaṃ jānātu sa mahīpatiḥ /
adyārjunadhanurghoṣaṃ ghoraṃ jānātu saṃyuge //
i całą siłę strzał jego, i siłę ramion w potyczce;
dziś pozna przerażającą moc Bhimy wielkodusznego,
astrāṇāṃ ca balaṃ sarvaṃ bāhvośca balam āhave /
adya jñāsyati bhīmasya balaṃ ghoraṃ mahātmanaḥ //
gdy Durjodhanę zabije, jak Śakra asurę Maję;
bo też nikt inny prócz Bhimy o wielkiej sile nie zdoła
dokonać tego – jak wówczas, gdy Duhśasanę uśmiercał.
hate duryodhane yuddhe śakreṇevāsure maye /
yat kṛtaṃ bhīmasenena duḥśāsanavadhe tadā /
nānyaḥ kartāsti loke tad ṛte bhīmaṃ mahābalam //
Niech pozna dziś wielkie męstwo najstarszego syna Pandu
słysząc, że zginął król Madrów przez bogów niezwyciężony.
jānītām adya jyeṣṭhasya pāṇḍavasya parākramam /
madrarājaṃ hataṃ śrutvā devair api suduḥsaham //
Dziś pozna siłę w zmaganiach dwóch synów Madri walecznych,
gdy zginie mężny Saubala i wszyscy woje z Gandhary.
adya jñāsyati saṃgrāme mādrīputrau mahābalau /
nihate saubale śūre gāndhāreṣu ca sarvaśaḥ //
Czyż nie zwyciężą, gdy z nimi wojownik Zdobywca Skarbów ,
Satjaki i Bhimasena, i Dhrysztadjumna Parszata,
kathaṃ teṣāṃ jayo na syād yeṣāṃ yoddhā dhanaṃjayaḥ /
sātyakir bhīmasenaśca dhṛṣṭadyumnaśca pārṣataḥ //
i pięciu synów Draupadi, synowie Madri i Pandu,
Śikhandin – łucznik wspaniały, a w końcu król Judhiszthira?
draupadyāstanayāḥ pañca mādrīputrau ca pāṇḍavau /
śikhaṇḍī ca maheṣvāso rājā caiva yudhiṣṭhiraḥ //
Czyż nie zwyciężą, gdy z nimi jest wszego świata opiekun,
Kryszna Wzbudzający Ludzi, gdy ich schronieniem jest prawość?
yeṣāṃ ca jagatāṃ nātho nāthaḥ kṛṣṇo janārdanaḥ /
kathaṃ teṣāṃ jayo na syād yeṣāṃ dharmo vyapāśrayaḥ //
Bhiszmę i Dronę, i Karnę a później też króla Madrów
i innych królów walecznych setki a nawet tysiące
bhīṣmaṃ droṇaṃ ca karṇaṃ ca madrarājānam eva ca /
tathānyānnṛpatīn vīrāñ śataśo 'tha sahasraśaḥ //
któż inny zdołał zwyciężyć niż Prythy syn – Judhiszthira,
gdy chroni go Bujnowłosy, ów skarb i chwała prawości.”
ko 'nyaḥ śakto raṇe jetum ṛte pārthaṃ yudhiṣṭhiram /
yasya nātho hṛṣīkeśaḥ sadā dharmayaśonidhiḥ //
Tak właśnie mówiąc do siebie wielką radością złączone
wojska Sryńdźajów goniły twoje rozbite oddziały.
ityevaṃ vadamānāste harṣeṇa mahatā yutāḥ /
prabhagnāṃstāvakān rājan sṛñjayāḥ pṛṣṭhato 'nvayuḥ //
Waleczny Zdobywca Skarbów kroczył na oddział rydwanów,
na Śakuniego – bliźniacy i syn Satjaki, rydwannik.
dhanaṃjayo rathānīkam abhyavartata vīryavān /
mādrīputrau ca śakuniṃ sātyakiśca mahārathaḥ //
Widząc ich wszystkich w ucieczce, dręczonych strachem przed Bhimą,
rzekł Durjodhana woźnicy śmiejąc się jakby łagodnie:
tān prekṣya dravataḥ sarvān bhīmasenabhayārditān /
duryodhanastadā sūtam abravīd utsmayann iva //
„Syn Prythy mnie nie zwycięży, gdy z łukiem w ręku wciąż stoję;
poprowadź moje rumaki na tyły wszystkich oddziałów.
na mātikramate pārtho dhanuṣpāṇim avasthitam /
jaghane sarvasainyānāṃ mamāśvān pratipādaya //
Gdy walczyć będę na tyłach, syn Kunti – Zdobywca Skarbów
nie będzie mógł mnie zwyciężyć, jak wielkie morze brzeg rzeki.
jaghane yudhyamānaṃ hi kaunteyo māṃ dhanaṃjayaḥ /
notsahetābhyatikrāntuṃ velām iva mahodadhiḥ //
Na wielką armię, woźnico, spójrz, z Pandawami pędzącą,
spójrz na ten kurz, który wznieca ze wszystkich stron armia wroga.
paśya sainyaṃ mahat sūta pāṇḍavaiḥ samabhidrutam /
sainyareṇuṃ samuddhūtaṃ paśyasvainaṃ samantataḥ //
Posłuchaj strasznych, okrutnych, jak ryk lwa licznych okrzyków,
ze względu na to, woźnico, zjedź wolno, by chronić tyły.
siṃhanādāṃśca bahuśaḥ śṛṇu ghorān bhayānakān /
tasmād yāhi śanaiḥ sūta jaghanaṃ paripālaya //
Gdy stanę pewnie do boju, by powstrzymywać Pandawów,
znowu bez zwłoki powrócą z zapalczywością me wojska.”
mayi sthite ca samare niruddheṣu ca pāṇḍuṣu /
punarāvartate tūrṇaṃ māmakaṃ balam ojasā //
Słysząc twego syna słowa, jak największego z herosów,
woźnica popędził konie łagodnie, w złotym zaprzęgu.
tacchrutvā tava putrasya śūrāgryasadṛśaṃ vacaḥ /
sārathir hemasaṃchannāñśanair aśvān acodayat //
Dwadzieścia jeden tysięcy do walki było gotowych
piechurów zdesperowanych bez słoni, koni, rydwanów.
gajāśvarathibhir hīnāstyaktātmānaḥ padātayaḥ /
ekaviṃśatisāhasrāḥ saṃyugāyāvatasthire //
Z różnych rejonów przybyli i w różnobarwnym odzieniu
żołnierze stając do boju, chcąc walczyć o wielką sławę.
nānādeśasamudbhūtā nānārañjitavāsasaḥ /
avasthitāstadā yodhāḥ prārthayanto mahad yaśaḥ //
Kiedy na siebie wzajemnie natarli drżący z zachwytu
wielkie tam starcie powstało, okrutne, strach wzbudzające.
teṣām āpatatāṃ tatra saṃhṛṣṭānāṃ parasparam /
saṃmardaḥ sumahāñ jajñe ghorarūpo bhayānakaḥ //
A wówczas i Bhimasenę, i Dhrysztadjumnę Parszatę
z wojskami czterech rodzajów tłumili ci z różnych krain.
bhīmasenaṃ tadā rājan dhṛṣṭadyumnaṃ ca pārṣatam /
balena caturaṅgeṇa nānādeśyā nyavārayan //
Na Bhimę kroczyli w boju inni żołnierze piechoty
krzycząc i klaszcząc z zapałem, chcąc zyskać świat bohaterów.
bhīmam evābhyavartanta raṇe 'nye tu padātayaḥ /
prakṣveḍyāsphoṭya saṃhṛṣṭā vīralokaṃ yiyāsavaḥ //
Napadli na Bhimasenę wzburzeni, pijani bitwą,
Dhartarasztrowie ryczeli nic już do siebie nie mówiąc,
Bhimę otaczając w starciu zewsząd go atakowali.
āsādya bhīmasenaṃ tu saṃrabdhā yuddhadurmadāḥ /
dhārtarāṣṭrā vinedur hi nānyāṃ cākathayan kathām /
parivārya raṇe bhīmaṃ nijaghnuste samantataḥ //
Przez wojska pieszych zamknięty ów będąc w walce dręczony
nie mógł poruszyć się w wozie, był niczym góra Mainaka.
sa vadhyamānaḥ samare padātigaṇasaṃvṛtaḥ /
na cacāla rathopasthe maināka iva parvataḥ //
A oni wściekle walczyli, by rydwannika Pandawów
pokonać, a innych wojów powstrzymywali, o władco.
te tu kruddhā mahārāja pāṇḍavasya mahāratham /
nigrahītuṃ pracakrur hi yodhāṃścānyān avārayan //
We wściekłość wpadł wówczas Bhima, gdy stali tak wokół niego,
z rydwanu swego zsiadł szybko, by walczyć z nimi na pieszo.
akrudhyata raṇe bhīmastaistadā paryavasthitaiḥ /
so 'vatīrya rathāt tūrṇaṃ padātiḥ samavasthitaḥ //
Chwytając wielką maczugę bogato złotem zdobioną
zabijał twoich żołnierzy jak Jama – Śmierć z pałą w ręku.
jātarūpaparicchannāṃ pragṛhya mahatīṃ gadām /
avadhīt tāvakān yodhān daṇḍapāṇir ivāntakaḥ //
Dwadzieścia jeden tysięcy bez koni, słoni, rydwanów
pieszych żołnierzy powalił maczugą Bhima mocarny.
rathāśvadvipahīnāṃstu tān bhīmo gadayā balī /
ekaviṃśatisāhasrān padātīn avapothayat //
Gdy zabił tę armię mężów Bhima o męstwie prawdziwym,
wnet można było go dostrzec na froncie wraz z Dhrysztadjumną.
hatvā tat puruṣānīkaṃ bhīmaḥ satyaparākramaḥ /
dhṛṣṭadyumnaṃ puraskṛtya nacirāt pratyadṛśyata //
A powaleni na ziemię piechurzy we krwi leżeli,
jak karnikary rozkwitłe kwiaty przez wiatr rozproszone.
pādātā nihatā bhūmau śiśyire rudhirokṣitāḥ /
saṃbhagnā iva vātena karṇikārāḥ supuṣpitāḥ //
W girlandach z wszelakich kwiatów, różne kolczyki noszący,
z różnych rodów, z różnych krain przybysze tam padli martwi.
nānāpuṣpasrajopetā nānākuṇḍaladhāriṇaḥ /
nānājātyā hatāstatra nānādeśasamāgatāḥ //
Ogromna armia piechurów – godła, sztandary ją kryły –
wycięta w pień tam jaśniała okrutnie, strach wzbudzająco.
patākādhvajasaṃchannaṃ padātīnāṃ mahad balam /
nikṛttaṃ vibabhau tatra ghorarūpaṃ bhayānakam //
Pod Judhiszthiry dowództwem wszyscy rydwannicy wielcy
pędzili za Durjodhaną – twym synem o wielkim duchu.
yudhiṣṭhirapurogāstu sarvasainyamahārathāḥ /
abhyadhāvanmahātmānaṃ putraṃ duryodhanaṃ tava //
Choć wszyscy widzieli twoich wielkich łuczników w odwrocie,
nie doszli do twego syna jak brzeg do głębi makarów. /jak brzeg do głębi mar morskich./
te sarve tāvakān dṛṣṭvā maheṣvāsān parāṅmukhān /
nābhyavartanta te putraṃ veleva makarālayam //
Oglądaliśmy niezwykłą odwagę twojego syna,
bo samotnego nie mogli zwyciężyć wszyscy Parthowie.
tad adbhutam apaśyāma tava putrasya pauruṣam /
yad ekaṃ sahitāḥ pārthā na śekur ativartitum //
Rzekł Durjodhana do wojsk swych ogromnie zmasakrowanych
na odwrót zdecydowanych, gdy nie uciekli daleko:
nātidūrāpayātaṃ tu kṛtabuddhiṃ palāyane /
duryodhanaḥ svakaṃ sainyam abravīd bhṛśavikṣatam //
„Nie ma na ziemi ni w górach krainy, gdzie Pandawowie
nie mogą zabić pędzących was, po co wam ta ucieczka?
na taṃ deśaṃ prapaśyāmi pṛthivyāṃ parvateṣu vā /
yatra yātānna vo hanyuḥ pāṇḍavāḥ kiṃ sṛtena vaḥ //
Mała ich siła została, Krysznowie dwaj ciężko ranni,
jeśli staniemy do boju wszyscy, na pewno wygramy.
alpaṃ ca balam eteṣāṃ kṛṣṇau ca bhṛśavikṣatau /
yadi sarve 'tra tiṣṭhāmo dhruvo no vijayo bhavet //
Ale rozbitych w ucieczce, skrzywdzonych nas Pandawowie
ścigając pozabijają, lepiej więc stańmy do boju.
viprayātāṃstu vo bhinnān pāṇḍavāḥ kṛtakilbiṣān /
anusṛtya haniṣyanti śreyo naḥ samare sthitam //
Hej, kszatrijowie, słuchajcie wszyscy tu licznie zebrani!
Skoro śmierć zawsze uśmierca i bohatera, i tchórza,
któż chcący zwać się kszatriją z głupoty nie będzie walczył?
śṛṇudhvaṃ kṣatriyāḥ sarve yāvantaḥ stha samāgatāḥ /
yadā śūraṃ ca bhīruṃ ca mārayatyantakaḥ sadā /
ko nu mūḍho na yudhyeta puruṣaḥ kṣatriyabruvaḥ //
Lepiej nam stanąć naprzeciw Bhimaseny wzburzonego;
śmierć w bitwie, to raj walczących w zgodzie z prawością kszatrijów,
zwycięzca szczęście zyskuje, kto ginie triumfuje w niebie.
śreyo no bhīmasenasya kruddhasya pramukhe sthitam /
sukhaḥ sāṃgrāmiko mṛtyuḥ kṣatradharmeṇa yudhyatām /
jitveha sukham āpnoti hataḥ pretya mahat phalam //
Kaurawowie, nie ma lepszej drogi do nieba niż walka
prawa, kto zginie w niej, szybko osiąga światy herosów.”
na yuddhadharmācchreyān vai panthāḥ svargasya kauravāḥ /
acireṇa jitāṃllokān hato yuddhe samaśnute //
Gdy usłyszeli te słowa, chwalili je władcy ziemi,
znów popędzili naprzeciw Pandawów chcąc z nimi walczyć.
śrutvā tu vacanaṃ tasya pūjayitvā ca pārthivāḥ /
punar evānvavartanta pāṇḍavān ātatāyinaḥ //
Przeciw tym szybko pędzącym szyki zwierając Parthowie
znowu ruszyli do boju, żołnierze żądni zwycięstwa.
tān āpatata evāśu vyūḍhānīkāḥ prahāriṇaḥ /
pratyudyayustadā pārthā jayagṛdhrāḥ prahāriṇaḥ //
Zdobywca Skarbów waleczny do boju mknąc na rydwanie
z Gandiwy miotał pociski – łuku sławnego w trzech światach.
dhanaṃjayo rathenājāvabhyavartata vīryavān /
viśrutaṃ triṣu lokeṣu gāṇḍīvaṃ vikṣipan dhanuḥ //
Na Śakuniego natarli synowie Madri z Satjakim
mocarnym, spiesznie, gorliwie atakowali twą armię.
mādrīputrau ca śakuniṃ sātyakiśca mahābalaḥ /
javenābhyapatan hṛṣṭā yato vai tāvakaṃ balam //