d--- layout: chapter --- Rozdział 41 - Mahabharata Rozdział 41 | Mahabharata Link
Dhrytarasztra rzekł:
Chłopiec, co w komfortach wzrastał, dumny z nieograniczonej siły,
sprawny w boju, z rodu zacny, życie swe na szali złożył,
dhṛtarāṣṭra uvāca /
bālam atyantasukhinam avāryabaladarpitam /
yuddheṣu kuśalaṃ vīraṃ kulaputraṃ tanutyajam //
gdy się nurzał w hufcach wroga, jadąc trzyletnimi końmi,
czy jakiś rydwannik zdążał za nim z armii Judhiszthiry?
gāhamānam anīkāni sadaśvaistaṃ trihāyanaiḥ /
api yaudhiṣṭhirāt sainyāt kaścid anvapatad rathī //
Sańdźaja rzekł:
Judhiszthira, Bhimasena, Śikhandin, Satjaki, Matsja,
bliźniaki i Dhrysztadjumna, i Drupada z Kekajami,
Dhrysztaketu i Wirata ruszyli do boju wściekli.
saṃjaya uvāca /
yudhiṣṭhiro bhīmasenaḥ śikhaṇḍī sātyakir yamau /
dhṛṣṭadyumno virāṭaśca drupadaśca sakekayaḥ /
dhṛṣṭaketuśca saṃrabdho matsyāścānvapatan raṇe //
Napastników zwarty szereg, chcąc go chronić, w ślad podążał.
Widząc ich, jak nadciągają, twoje wojska zawróciły.
abhyadravan parīpsanto vyūḍhānīkāḥ prahāriṇaḥ /
tān dṛṣṭvā dravataḥ śūrāṃstvadīyā vimukhābhavan //
Gdy zobaczył wielką armię zstępnego twego w popłochu,
zięć twój o ogromnej mocy ruszył, aby ją zatrzymać.
tatastad vimukhaṃ dṛṣṭvā tava sūnor mahad balam /
jāmātā tava tejasvī viṣṭambhayiṣur ādravat //
Książę Dźajadratha, królu, potomek władcy Indusu
wstrzymał wojów synów Prythy, chcących chronić swoje dziecię.
saindhavasya mahārāja putro rājā jayadrathaḥ /
sa putragṛddhinaḥ pārthān sahasainyān avārayat //
Łucznik o straszliwym łuku, Wryddhakszatry syn uwolnił
boski oręż i ich wstrzymał, niczym słonie nad przepaścią.
ugradhanvā maheṣvāso divyam astram udīrayan /
vārddhakṣatrir upāsedhat pravaṇād iva kuñjarān //
Dhrytarasztra rzekł:
Myślę, że nad swoje siły brzemię dźwigał król Indusu.
Jak sam jeden mógł powstrzymać Pandów chcących chronić syna?
dhṛtarāṣṭra uvāca /
atibhāram ahaṃ manye saindhave saṃjayāhitam /
yad ekaḥ pāṇḍavān kruddhān putragṛddhīn avārayat //
Męstwo, siłę króla Sindhu mniemam dziwem przecudownym.
Mów mi o przesławnych czynach i dzielności szlachetnego.
atyadbhutam idaṃ manye balaṃ śauryaṃ ca saindhave /
tad asya brūhi me vīryaṃ karma cāgryaṃ mahātmanaḥ //
Jakie jałmużny, ofiary czy wielce srogą ascezę
musiał spełnić król Indusu, że sam wściekłych Parthów wstrzymał?
kiṃ dattaṃ hutam iṣṭaṃ vā sutaptam athavā tapaḥ /
sindhurājena yenaikaḥ kruddhān pārthān avārayat //
Sańdźaja rzekł:
Gdy Draupadi chciał on porwać, Bhimasena go pokonał,
srogą ascezę w swej bucie podjął król, by dar otrzymać.
saṃjaya uvāca /
draupadīharaṇe yat tad bhīmasenena nirjitaḥ /
mānāt sa taptavān rājā varārthī sumahat tapaḥ //
Odwiódł zmysły od przedmiotów, które mogły być im miłe,
znosił głód, pragnienie, gorąc, chudy, żyły jak postronki,
cześć oddawał bogu Śarwie , wieczną Wedę przyzywając.
indriyāṇīndriyārthebhyaḥ priyebhyaḥ saṃnivartya saḥ /
kṣutpipāsātapasahaḥ kṛśo dhamanisaṃtataḥ /
devam ārādhayaccharvaṃ gṛṇan brahma sanātanam //
Czuły Bóg dla swych czcicieli wreszcie łaskę mu okazał,
w końcu snu się Hara zjawił i rzekł do potomka Sindhu:
„Dźajadratho, rad jam z ciebie, wybierz dar, mów, czego pragniesz?”.
bhaktānukampī bhagavāṃstasya cakre tato dayām /
svapnānte 'pyatha caivāha haraḥ sindhupateḥ sutam /
varaṃ vṛṇīṣva prīto 'smi jayadratha kim icchasi //
Gdy usłyszał słowa Śarwy, Dźajadratha, król Indusu,
jaźń okiełznał, pokłon złożył, łącząc dłonie, rzekł do Rudry:
evam uktastu śarveṇa sindhurājo jayadrathaḥ /
uvāca praṇato rudraṃ prāñjalir niyatātmavān //
„Chciałbym sam jeden powstrzymać synów Pandu podczas bitwy
męstwem Bhimy osłanianych, wszystkich razem!”. O Bharato,
pāṇḍaveyān ahaṃ saṃkhye bhīmavīryaparākramān /
eko raṇe dhārayeyaṃ samastān iti bhārata //
po tych słowach władca bogów odpowiedział Dźajadratsze:
„Miły, dar ci ów przyznaję, więc z wyjątkiem Dóbr Zdobywcy
evam uktastu deveśo jayadratham athābravīt /
dadāmi te varaṃ saumya vinā pārthaṃ dhanaṃjayam //
w boju będziesz mógł zatrzymać czterech spośród synów Pandu”.
„Niech tak będzie” – odrzekł Władcy i król wówczas się przebudził.
dhārayiṣyasi saṃgrāme caturaḥ pāṇḍunandanān /
evam astviti deveśam uktvābudhyata pārthivaḥ //
To za sprawą tego daru oraz dzięki boskiej broni
sam jeden był władnym wstrzymać korpus zbrojny synów Pandu.
sa tena varadānena divyenāstrabalena ca /
ekaḥ saṃdhārayāmāsa pāṇḍavānām anīkinīm //
Brzęk cięciwy jego łuku strachem zdjął wrogich rycerzy,
a radością niezmierzoną żołnierzy twoich napełnił.
tasya jyātalaghoṣeṇa kṣatriyān bhayam āviśat /
parāṃs tu tava sainyasya harṣaḥ paramako 'bhavat //
Gdy rycerze zobaczyli wielkie brzemię władcy Sindhu,
zakrzyknęli i pognali przeciw siłom Judhiszthiry.
dṛṣṭvā tu kṣatriyā bhāraṃ saindhave sarvam arpitam /
utkruśyābhyadravan rājan yena yaudhiṣṭhiraṃ balam //