Rozdział 31

W Wedach, w ofiarach, w ascezach czy w darach,
przeczysty owoc, który obiecany,
jogin przekracza, gdy go z gruntu poznał
i w miejsce pierwsze, najwyższe dociera.

6.31.1

śrībhagavānuvāca /
idaṃ tu te guhyatamaṃ pravakṣyāmyanasūyave /
jñānaṃ vijñānasahitaṃ yajjñātvā mokṣyase 'śubhāt //

Chwalebny Pan rzekł:
Więc największy sekret powiem tobie, bo zazdrości nie znasz.
Gdy z mądrością wiedzę poznasz, wraz od złego się wyzwolisz.

6.31.2

rājavidyā rājaguhyaṃ pavitramidamuttamam /
pratyakṣāvagamaṃ dharmyaṃ susukhaṃ kartumavyayam //

To król wiedzy, król sekretów, czysty, przedni i niezmienny,
pojmowany z doświadczenia, prawość, którą łatwo spełniać.

6.31.3

aśraddadhānāḥ puruṣā dharmasyāsya paraṃtapa /
aprāpya māṃ nivartante mṛtyusaṃsāravartmani //

Ludzie, którym braknie wiary w owo prawo, o pogromco,
nie sięgnąwszy mnie, wracają na szlak transmigracji śmierci.

6.31.4

mayā tatamidaṃ sarvaṃ jagadavyaktamūrtinā /
matsthāni sarvabhūtāni na cāhaṃ teṣvavasthitaḥ //

Ja, o kształcie niezjawionym, cały świat ten rozpostarłem.
Wszystkie byty we mnie trwają, ale ja w nich nie przebywam.

6.31.5

na ca matsthāni bhūtāni paśya me yogamaiśvaram /
bhūtabhṛnna ca bhūtastho mamātmā bhūtabhāvanaḥ //

Lecz nie trwają byty we mnie – spójrz na me jogiczne moce!
Dzierżę byty, w nich nie trwając, to ma jaźń wytwarza byty.

6.31.6

yathākāśasthito nityaṃ vāyuḥ sarvatrago mahān /
tathā sarvāṇi bhūtāni matsthānītyupadhāraya //

Wiatr potężny, wszędobylski poza przestwór nie wychodzi,
tak też i istoty wszelkie we mnie trwają – tak rozważaj.

6.31.7

sarvabhūtāni kaunteya prakṛtiṃ yānti māmikām /
kalpakṣaye punastāni kalpādau visṛjāmyaham //

Gdy dobiega eon końca, w mą Naturę wchodzą byty,
na początku zaś eonu znów, Kauntejo, je wyłaniam.

6.31.8

prakṛtiṃ svāmavaṣṭabhya visṛjāmi punaḥ punaḥ /
bhūtagrāmamimaṃ kṛtsnamavaśaṃ prakṛtervaśāt //

W swej Naturze przebywając emituję wciąż na nowo
istot bezwolną gromadę, podległą woli Natury.

6.31.9

na ca māṃ tāni karmāṇi nibadhnanti dhanaṃjaya /
udāsīnavadāsīnamasaktaṃ teṣu karmasu //

Lecz te czyny mnie nie wiążą, o ty, któryś zdobył skarby.
Nie lgnąc do żadnego czynu, trwam w nich jakby obojętny.

6.31.10

mayādhyakṣeṇa prakṛtiḥ sūyate sacarācaram /
hetunānena kaunteya jagadviparivartate //

Pod nadzorem mym Natura bierne i ruchome rodzi,
to dlatego, synu Kunti, wszechświat może się obracać.

6.31.11

avajānanti māṃ mūḍhā mānuṣīṃ tanumāśritam /
paraṃ bhāvamajānanto mama bhūtamaheśvaram //

Głupcy zaś mnie lekceważą, gdy przybieram ludzką postać,
nieświadomi mego bytu jako władcy wszystkich stworzeń.

6.31.12

moghāśā moghakarmāṇo moghajñānā vicetasaḥ /
rākṣasīmāsurīṃ caiva prakṛtiṃ mohinīṃ śritāḥ //

Próżne nadzieje bezmyślnych, czcze ich czyny, próżna wiedza,
gdyż w Naturze się schronili czarciej, złudnej, demonicznej.

6.31.13

mahātmānastu māṃ pārtha daivīṃ prakṛtimāśritāḥ /
bhajantyananyamanaso jñātvā bhūtādimavyayam //

Lecz, o Partho, wielcy duchem chronią się w boskiej Naturze,
wielbią mnie wyłączną myślą, wiedząc, żem niewyczerpanym
jest początkiem wszego bytu.

6.31.14

satataṃ kīrtayanto māṃ yatantaśca dṛḍhavratāḥ /
namasyantaśca māṃ bhaktyā nityayuktā upāsate //

Wciąż mnie sławią nieustannie, trudzą się wytrwali w ślubach,
mnie z oddaniem się kłaniają, stale przęgnąc się, mnie wielbią.

6.31.15

jñānayajñena cāpyanye yajanto māmupāsate /
ekatvena pṛthaktvena bahudhā viśvatomukham //

Jeszcze inni ofiarnicy wielbią mnie ofiarą z wiedzy,
lub w jedności, odrębności czy w wielości cześć oddają
mi, który mam wszędzie twarze.

6.31.16

ahaṃ kratur ahaṃ yajñaḥ svadhāham ahamauṣadham /
mantro 'ham ahamevājyam ahamagnir ahaṃ hutam //

Jam obiatą, jam ofiarą, jam libacją jest i ziołem,
jam jest mantrą oraz masłem, ogniem i ofiarowaniem.

6.31.17

pitāhamasya jagato mātā dhātā pitāmahaḥ /
vedyaṃ pavitramoṃkāra ṛksāma yajureva ca //

Jam jest ojcem tego świata, matką, dziadem, konstruktorem,
poznawanym oraz sączkiem, dźwiękiem OM, oraz Wed trójką:
Ryćą, Samanem, Jadźusem.

6.31.18

gatirbhartā prabhuḥ sākṣī nivāsaḥ śaraṇaṃ suhṛt /
prabhavaḥ pralayaḥ sthānaṃ nidhānaṃ bījamavyayam //

Jestem celem, mężem, panem, świadkiem, domem i schronieniem,
przyjacielem i skarbnicą, powstaniem, trwaniem, zniszczeniem,
jam niezmiennym jest nasieniem.

6.31.19

tapāmyaham ahaṃ varṣaṃ nigṛhṇāmyutsṛjāmi ca /
amṛtaṃ caiva mṛtyuśca sadasaccāhamarjuna //

Ja rozgrzewam, ja deszcz spuszczam, powstrzymuję go, Ardźuno,
jestem bytem i niebytem, śmiercią i nieśmiertelnością.

6.31.20

traividyā māṃ somapāḥ pūtapāpā yajñairiṣṭvā svargatiṃ prārthayante /
te puṇyamāsādya surendralokamaśnanti divyāndivi devabhogān //

Pijący somę, oczyszczeni z grzechów,
trójwiedzy znawcy czczą mnie ofiarami
i upraszają o rajską siedzibę,
a gdy osiądą w świecie króla niebios,
to boskiej strawy w niebie zażywają.

6.31.21

te taṃ bhuktvā svargalokaṃ viśālaṃ kṣīṇe puṇye martyalokaṃ viśanti /
evaṃ trayīdharmamanuprapannā gatāgataṃ kāmakāmā labhante //

Gdy już rozległy świat bogów skosztują,
stopią zasługi, w świat śmiertelny zstąpią.
Tak zdążający za prawami trójki,
żądni rozkoszy odchodzą, przychodzą.

6.31.22

ananyāścintayanto māṃ ye janāḥ paryupāsate /
teṣāṃ nityābhiyuktānāṃ yogakṣemaṃ vahāmyaham //

Ludziom, którzy niepodzielnie o mnie myślą i mnie wielbią,
którzy stale siebie przęgną, niosę zysk i utrzymanie.

6.31.23

ye 'pyanyadevatā bhaktā yajante śraddhayānvitāḥ /
te 'pi māmeva kaunteya yajantyavidhipūrvakam //

A czciciele innych bogów, którzy z wiarą cześć im dają,
ci mnie również czczą, Kaunejo, lecz niezgodnie z regułami.

6.31.24

ahaṃ hi sarvayajñānāṃ bhoktā ca prabhureva ca /
na tu māmabhijānanti tattvenātaścyavanti te //

Ja kosztuję każdej z ofiar i zaiste jam ich panem,
lecz nie znają mnie prawdziwie i dlatego upadają.

6.31.25

yānti devavratā devān pitṝnyānti pitṛvratāḥ /
bhūtāni yānti bhūtejyā yānti madyājino 'pi mām //

Bogów chwalcy do nich idą, zaś do przodków przodków chwalcy,
czczący duchy do nich idą, do mnie zaś moi czciciele.

6.31.26

patraṃ puṣpaṃ phalaṃ toyaṃ yo me bhaktyā prayacchati /
tadahaṃ bhaktyupahṛtamaśnāmi prayatātmanaḥ //

Przyjmę kwiat, liść, owoc, wodę, gdy z miłością przedłożone,
oraz z oddaniem zebrane przez tego, co złożył siebie.

6.31.27

yatkaroṣi yadaśnāsi yajjuhoṣi dadāsi yat /
yattapasyasi kaunteya tatkuruṣva madarpaṇam //

To, co robisz, co spożywasz, co darujesz, ofiarujesz,
i ascezy jakie spełniasz, uczyń je ofiarą dla mnie.

6.31.28

śubhāśubhaphalairevaṃ mokṣyase karmabandhanaiḥ /
saṃnyāsayogayuktātmā vimukto māmupaiṣyasi //

Z więzów czynu się uwolnisz, od owocu zła i dobra,
zaprzężony w wyrzeczenie, wyzwolony - do mnie przyjdziesz.

6.31.29

samo 'haṃ sarvabhūteṣu na me dveṣyo 'sti na priyaḥ /
ye bhajanti tu māṃ bhaktyā mayi te teṣu cāpyaham //

Jam jednaki dla wszech istot, nikt mi drogi czy niemiły,
lecz wielbiący mnie z miłością – ci są we mnie, ja w nich jestem.

6.31.30

api cetsudurācāro bhajate māmananyabhāk /
sādhureva sa mantavyaḥ samyagvyavasito hi saḥ //

Nawet jeśli drań największy mnie miłuje niepodzielnie,
trzeba mieć go za świętego, gdyż właściwie zdecydował.

6.31.31

kṣipraṃ bhavati dharmātmā śaśvacchāntiṃ nigacchati /
kaunteya pratijānīhi na me bhaktaḥ praṇaśyati //

Szybko prawym on się stanie i uzyska wieczny spokój.
Synu Kunti, to obiecaj, że mój czciciel nie zaginie.

6.31.32

māṃ hi pārtha vyapāśritya ye 'pi syuḥ pāpayonayaḥ /
striyo vaiśyāstathā śūdrāste 'pi yānti parāṃ gatim //

Choć o grzesznych narodzinach – niewiasty, wytwórcy, słudzy –
gdy schronieni we mnie, Partho, cel najwyższy osiągają,

6.31.33

kiṃ punarbrāhmaṇāḥ puṇyā bhaktā rājarṣayastathā /
anityamasukhaṃ lokamimaṃ prāpya bhajasva mām //

ileż prędzej zbożny bramin, wieszcz królewski czy też czciciel.
Będąc w świecie tym nietrwałym, szczęścia zbytym, mnie się oddaj.

6.31.34

manmanā bhava madbhakto madyājī māṃ namaskuru /
māmevaiṣyasi yuktvaivamātmānaṃ matparāyaṇaḥ //