d--- layout: chapter --- Rozdział 6 - Mahabharata Rozdział 6 | Mahabharata Link
Sańdźaja rzekł:
Gdy dostojny władca Madrów wysłuchał tej mowy króla,
sam, królu, słowami tymi przemówił do Durjodhany:
saṃjaya uvāca /
etacchrutvā vaco rājño madrarājaḥ pratāpavān /
duryodhanaṃ tadā rājan vākyam etad uvāca ha //
„Durjodhano elokwentny, posłuchaj, wielkoramienny;
dwaj Krysznowie na rydwanie jednym, których ty uważasz
za najlepszych z rydwanników, sile mej nie dorównują.
duryodhana mahābāho śṛṇu vākyavidāṃ vara /
yāvetau manyase kṛṣṇau rathasthau rathināṃ varau /
na me tulyāvubhāvetau bāhuvīrye kathaṃcana //
Ja gniewny do bitwy stanę nawet przeciw całej ziemi,
bogom, Asurom i ludziom, a cóż mówić o Pandawach?
udyatāṃ pṛthivīṃ sarvāṃ sasurāsuramānavām /
yodhayeyaṃ raṇamukhe saṃkruddhaḥ kimu pāṇḍavān /
vijeṣye ca raṇe pārthān somakāṃśca samāgatān //
Będę wodzem twojej armii, nie ma tutaj wątpliwości.
Taki szyk bojowy stworzę, że go nasi przeciwnicy
nie przebiją – bez wątpienia, prawdę mówię, Durjodhano.”
ahaṃ senāpraṇetā te bhaviṣyāmi na saṃśayaḥ /
taṃ ca vyūhaṃ vidhāsyāmi na tariṣyanti yaṃ pare /
iti satyaṃ bravīmyeṣa duryodhana na saṃśayaḥ //
Gdy tak rzekł przywódca Madrów, król bez zwłoki, wśród żołnierzy,
wyświęcił go, panie ludów, w zgodzie z prawnych ksiąg regułą,
w radosnym nastroju będąc, o najlepszy wśród Bharatów.
evam uktastato rājā madrādhipatim añjasā /
abhyaṣiñcata senāyā madhye bharatasattama /
vidhinā śāstradṛṣṭena hṛṣṭarūpo viśāṃ pate //
A gdy został wyświęcony, podniósł się ryk lwi – doniosły
w twojej armii, o Bharato, i rozbrzmiały instrumenty.
abhiṣikte tatastasmin siṃhanādo mahān abhūt /
tava sainyeṣvavādyanta vāditrāṇi ca bhārata //
Radowali się herosi, wielcy rydwannicy Madrów,
i sławili króla Śalję promieniejącego w walkach:
hṛṣṭāścāsaṃstadā yodhā madrakāśca mahārathāḥ /
tuṣṭuvuścaiva rājānaṃ śalyam āhavaśobhinam //
„Długo żyj, zwyciężaj, królu, zabij wrogów tu zebranych,
siłę ramion twych zyskując potężni Dhartarasztrowie
niech władają całą ziemią, nieprzyjaciół swych zgładziwszy.
jaya rājaṃściraṃ jīva jahi śatrūn samāgatān /
tava bāhubalaṃ prāpya dhārtarāṣṭrā mahābalāḥ /
nikhilāṃ pṛthivīṃ sarvāṃ praśāsantu hatadviṣaḥ //
Ty potrafisz pobić w walce bogów, asurów i ludzi,
nie mówiąc już o Somakach, czy Sryńdźajach – śmiertelnikach.”
tvaṃ hi śakto raṇe jetuṃ sasurāsuramānavān /
martyadharmāṇa iha tu kimu somakasṛñjayān //
Tak sławiony władca Madrów silny, był radości pełen;
tej radości nie doznają ludzie o umysłach miernych. /o nieczystych duszach/
Śalja rzekł:
evaṃ saṃstūyamānastu madrāṇām adhipo balī /
harṣaṃ prāpa tadā vīro durāpam akṛtātmabhiḥ //
Dzisiaj ja w natarciu wszystkich Pańćalów wraz z Pandawami
pozabijam, Indro królów, lub zabity zyskam niebo.
śalya uvāca /
adyaivāhaṃ raṇe sarvān pāñcālān saha pāṇḍavaiḥ /
nihaniṣyāmi rājendra svargaṃ yāsyāmi vā hataḥ //
Dziś niech patrzą na mnie światy, jak nieustraszenie kroczę,
dziś synowie Pandu wszyscy, Wasudewa i Satjaki,
adya paśyantu māṃ lokā vicarantam abhītavat /
adya pāṇḍusutāḥ sarve vāsudevaḥ sasātyakiḥ //
Pańćalowie, wojska Ćedich, synowie Draupadi wszyscy,
Dhrysztadjumna i Śikhandin, i wszyscy Prabhadrakowie,
pāñcālāścedayaścaiva draupadeyāśca sarvaśaḥ /
dhṛṣṭadyumnaḥ śikhaṇḍī ca sarve cāpi prabhadrakāḥ //
niech na moje męstwo patrzą i na moc mojego łuku,
zręczność, siłę mych pocisków i mych ramion w tej batalii.
vikramaṃ mama paśyantu dhanuṣaśca mahad balam /
lāghavaṃ cāstravīryaṃ ca bhujayośca balaṃ yudhi //
Niech widzą dziś Pandawowie, siddhowie i ćaranowie ,
jaka jest mych ramion siła, jaka moc tkwi w mych pociskach.
adya paśyantu me pārthāḥ siddhāśca saha cāraṇaiḥ /
yādṛśaṃ me balaṃ bāhvoḥ saṃpad astreṣu yā ca me //
Dziś mą bitność dostrzegając wielcy rydwannicy Pandów,
pragnąc mi się przeciwstawić niech działania różne czynią.
adya me vikramaṃ dṛṣṭvā pāṇḍavānāṃ mahārathāḥ /
pratīkāraparā bhūtvā ceṣṭantāṃ vividhāḥ kriyāḥ //
Dziś ja żołnierzy Pandawów przepędzę na wszystkie strony,
Dronę i Bhiszmę przewyższę w walce, i woźnicy syna ,
walcząc w bitwie będę kroczył dla twego, Kaurawo, szczęścia.
adya sainyāni pāṇḍūnāṃ drāvayiṣye samantataḥ /
droṇabhīṣmāvati vibho sūtaputraṃ ca saṃyuge /
vicariṣye raṇe yudhyan priyārthaṃ tava kaurava //
Sańdźaja rzekł:
Śalja został wyświęcony wśród żołnierzy twych, czcigodny,
i nie byli już przybici, Bharato, po śmierci Karny.
saṃjaya uvāca /
abhiṣikte tadā śalye tava sainyeṣu mānada /
na karṇavyasanaṃ kiṃcinmenire tatra bhārata //
Radośni, optymistyczni stali się żołnierze twoi
myśląc już o śmierci Parthów, bo król Madrów był im wodzem.
hṛṣṭāḥ sumanasaścaiva babhūvustatra sainikāḥ /
menire nihatān pārthānmadrarājavaśaṃ gatān //
Radość ogarnęła wojska twoje, byku wśród Bharatów,
nocy tej szczęśliwie spały porzucając wszelkie troski.
praharṣaṃ prāpya senā tu tāvakī bharatarṣabha /
tāṃ rātriṃ sukhinī suptā svasthacitteva sābhavat //
Słysząc okrzyk twych żołnierzy przemówił król Judhiszthira
do przywódcy ludu Wrysznich w obecności całej armii.
sainyasya tava taṃ śabdaṃ śrutvā rājā yudhiṣṭhiraḥ /
vārṣṇeyam abravīd vākyaṃ sarvakṣatrasya śṛṇvataḥ //
„Madhawo, syn Dhrytarasztry uczynił dowódcą Śalję,
króla Madrów, mistrza łuku, cała armia go uczciła.
madrarājaḥ kṛtaḥ śalyo dhārtarāṣṭreṇa mādhava /
senāpatir maheṣvāsaḥ sarvasainyeṣu pūjitaḥ //
Słysząc to praktycznie działaj, czyń, Madhawo, tak, jak trzeba,
tyś obrońcą, przewodnikiem, nakaż nam, co robić dalej.”
etacchrutvā yathābhūtaṃ kuru mādhava yat kṣamam /
bhavānnetā ca goptā ca vidhatsva yad anantaram //
Wasudewa odpowiedział panu ludów, wielki królu:
„Bharato, ja bardzo dobrze znam Śalję Artajaniego ;
tam abravīnmahārāja vāsudevo janādhipam /
ārtāyanim ahaṃ jāne yathātattvena bhārata //
jest odważny, pełen chwały i szczególnie wielki duchem,
sprawny i wszechstronny w boju, posiadł lekkość dłoni w walce.
vīryavāṃśca mahātejā mahātmā ca viśeṣataḥ /
kṛtī ca citrayodhī ca saṃyukto lāghavena ca //
Myślę, że król Madrów w starciu jest jak Bhiszma albo Drona,
albo Karna, jest im równy, albo nawet ich przewyższa.
yādṛg bhīṣmastathā droṇo yādṛk karṇaśca saṃyuge /
tādṛśastadviśiṣṭo vā madrarājo mato mama //
Bharato, o władco ludów, myśląc o tym, jak on walczy,
nie znajduję wojownika, który byłby jemu równy.
yudhyamānasya tasyājau cintayann eva bhārata /
yoddhāraṃ nādhigacchāmi tulyarūpaṃ janādhipa //
Przewyższa on siłą w starciu Śikhandina i Ardźunę,
Bhimę, z Satwatów herosa i, Bharato, Dhrysztadjumnę.
śikhaṇḍyarjunabhīmānāṃ sātvatasya ca bhārata /
dhṛṣṭadyumnasya ca tathā balenābhyadhiko raṇe //
Władca Madrów, wielki władco, mając siłę lwa i słonia
bez bojaźni będzie kroczył jak czas – śmierć w czasie zagłady,
okrutny dla wszelkich stworzeń.
madrarājo mahārāja siṃhadviradavikramaḥ /
vicariṣyaty abhīḥ kāle kālaḥ kruddhaḥ prajāsviva //
Nie dostrzegam dziś w tej wojnie równego mu przeciwnika
innego niż ty, tygrysie, który masz tygrysa siłę.
tasyādya na prapaśyāmi pratiyoddhāram āhave /
tvām ṛte puruṣavyāghra śārdūlasamavikramam //
Nie ma w całym boskim świecie innego niż ty człowieka,
który w bitwie, dumo Kurów, zabiłby gniewnego Madrę,
który walcząc dnia każdego niepokoi twoje wojska.
sadevaloke kṛtsne 'sminnānyastvattaḥ pumān bhavet /
madrarājaṃ raṇe kruddhaṃ yo hanyāt kurunandana /
ahanyahani yudhyantaṃ kṣobhayantaṃ balaṃ tava //
Zabij więc w potyczce Śalję niczym Maghawan Sambarę ,
mąż ów najbardziej waleczny czczony jest przez Dhartarasztrę.
tasmājjahi raṇe śalyaṃ maghavān iva śambaram /
atipaścād asau vīro dhārtarāṣṭreṇa satkṛtaḥ //
Bo zwyciężysz pewnie wówczas, gdy pan Madrów zginie w walce,
gdy on zginie, zginie cała wielka armia Dhartarasztrów.
tavaiva hi jayo nūnaṃ hate madreśvare yudhi /
tasmin hate hataṃ sarvaṃ dhārtarāṣṭrabalaṃ mahat //
Skoro wysłuchałeś, królu, akuratnie mojej mowy,
zmierz się w boju, synu Prythy, z królem Madrów wielkiej siły,
zabij go, wielkoramienny, jak Wasawa Namućego .
etacchrutvā mahārāja vacanaṃ mama sāṃpratam /
pratyudyāhi raṇe pārtha madrarājaṃ mahābalam /
jahi cainaṃ mahābāho vāsavo namuciṃ yathā //
Nie kieruj się tu współczuciem, nie myśl o nim jak o wuju,
darząc czcią kszatrijów prawość zabij pana ludu Madrów.
na caivātra dayā kāryā mātulo 'yaṃ mameti vai /
kṣatradharmaṃ puraskṛtya jahi madrajaneśvaram //
Ratując się z toni Bhiszmy i Drony, z otchłani Karny
sam nie utoń ze swą armią zostawiając Śalję w rowie.
bhīṣmadroṇārṇavaṃ tīrtvā karṇapātālasaṃbhavam /
mā nimajjasva sagaṇaḥ śalyam āsādya goṣpadam //
Okaż siłę swej ascezy, kszatriji potęgę okaż
i wielkiego rydwannika zabij moc swą okazując.
yacca te tapaso vīryaṃ yacca kṣātraṃ balaṃ tava /
tad darśaya raṇe sarvaṃ jahi cainaṃ mahāratham //
Te słowa rzekł Bujnowłosy, kat swych wrogów, i wieczorem
odszedł do namiotu swego, ten czczony przez synów Pandu.
etāvad uktvā vacanaṃ keśavaḥ paravīrahā /
jagāma śibiraṃ sāyaṃ pūjyamāno 'tha pāṇḍavaiḥ //
Kiedy odszedł Bujnowłosy, Król Prawości – Judhiszthira
oddalił swych wszystkich braci, Pańćalów oraz Somaków
i spokojnie spał tej nocy jak słoń z cierni uwolniony.
keśave tu tadā yāte dharmarājo yudhiṣṭhiraḥ /
visṛjya sarvān bhrātṝṃśca pāñcālān atha somakān /
suṣvāpa rajanīṃ tāṃ tu viśalya iva kuñjaraḥ //
I wszyscy łucznicy wielcy, Pańćalowie, Pandawowie,
radośni po śmierci Karny spokojnie tej nocy spali.
te ca sarve maheṣvāsāḥ pāñcālāḥ pāṇḍavāstathā /
karṇasya nidhane hṛṣṭāḥ suṣupustāṃ niśāṃ tadā //
Uleczyła się z gorączki armia wspaniałych łuczników,
do brzegu dotarła w końcu armia wielkich rydwanników,
radowała się tej nocy cała armia synów Pandu,
po śmierci woźnicy syna odniosła zwycięstwo, panie.
gatajvaraṃ maheṣvāsaṃ tīrṇapāraṃ mahāratham /
babhūva pāṇḍaveyānāṃ sainyaṃ pramuditaṃ niśi /
sūtaputrasya nidhane jayaṃ labdhvā ca māriṣa //